Η τιμή... τιμή δεν έχει

Η τακτική «τα δίνουμε όλα σε όποιον μας δώσει... κατιτί παραπάνω» επιβεβαιώνεται περίτρανα στη ΔΕΠΑ. Ο Σαμαράς και το ΤΑΙΠΕΔ, αφού έδωσαν ρεσιτάλ μονομέρειας υπέρ της Gazprom σε έναν διεθνή διαγωνισμό (πραγματικά, εάν ενδιαφερόταν στα σοβαρά κάποιος άλλος πλην των Ρώσων, θα είχαμε γίνει βούκινο στα διεθνή ΜΜΕ από τα αλλεπάλληλα ταξίδια του Μίλερ), ικανοποίησαν κάθε απαίτησή της, χωρίς να ενδιαφερθούν για το αυτονόητο: πόσο δηλαδή θα κοστίζει το αέριο για τους Έλληνες αφού κλείσει η συμφωνία με τους Ρώσους.
Το πόσο σημαντικό είναι το θέμα της τιμής του αερίου μπορεί να θεωρείται για τους περισσότερους προφανές, φαίνεται όμως πως δεν ήταν τόσο αντιληπτό στο Μαξίμου και το ΤΑΙΠΕΔ, που προκειμένου να κλείσουν τη συμφωνία έμειναν μόνο στο τίμημα που θα εισπράξουν.
Κατ’ αρχάς, πουλώντας τη ΔΕΠΑ, η Ελλάδα προσφέρει στους Ρώσους μια πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου. Κυρίως όμως (και αυτό ενδιαφέρει τους καταναλωτές και όχι το γεωστρατηγικό κομμάτι που έπαιζε εδώ και μήνες) η Ελλάδα πουλάει όχι μια απλή επιχείρηση, αλλά μια ολόκληρη αγορά. Το 70% των πωλήσεων αερίου στην Ελλάδα γίνεται μέσω της ΔΕΠΑ, η οποία πρακτικά ρυθμίζει και την τιμή του αερίου, αφού τα συμβόλαια που έχει θα παραμείνουν ισχυρά και δεσμευτικά για τα επόμενα χρόνια.
Έτσι, με δεδομένο ότι προμηθευτής θα παραμείνει η Gazprom τουλάχιστον έως το 2016, θα είναι μάλλον δύσκολο στο εγγύς μέλλον να εμφανιστεί με ανταγωνιστικούς όρους κάποια άλλη εταιρεία που να μπορέσει να πουλήσει αέριο σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις διαμορφώνοντας συνθήκες ανταγωνισμού. Τι θα γίνει λοιπόν όταν και επίσημα ο προμηθευτής και ο διανομέας είναι ο ίδιος;
Η απάντηση είναι προφανής και θα πρέπει να απασχολεί τόσο τα νοικοκυριά όσο και τις βιομηχανίες, που ήδη διαμαρτύρονται ότι πληρώνουν πανάκριβο φυσικό αέριο. Δεν είναι τυχαίο ότι τους τελευταίους μήνες οι εναπομείνασες ελληνικές βιομηχανίες διαμαρτυρήθηκαν επανειλημμένα για υψηλό κόστος ενέργειας που, όπως υποστηρίζουν, είναι 50% ακριβότερο αέριο από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
Το κόστος αυτό προκύπτει σε έναν βαθμό από την υψηλή κρατική φορολογία, αλλά και σε έναν επίσης σημαντικό βαθμό από την ακριβή τιμή με την οποία προμηθεύει η Gazprom τη ΔΕΠΑ. Οι συνέπειες είναι προφανείς για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας σε ευρύτερο επίπεδο.

Η διαρροή
Στο ερώτημα γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει τίποτα για το κόστος του φυσικού αερίου που θα πληρώνουμε ως καταναλωτές την επομένη της πώλησης της ΔΕΠΑ η απάντηση είναι ότι κανείς δεν το έθιξε, διότι οι Ρώσοι δεν σήκωναν κουβέντα. Προς απόδειξη, μόλις την περασμένη εβδομάδα και αφού είχαν ικανοποιηθεί όλες οι ρωσικές απαιτήσεις, από το Μαξίμου διέρρευσε η «είδηση» ότι στην τελευταία συνάντηση Σαμαρά - Μίλερ τέθηκε πρώτη φορά το θέμα της τιμής του αερίου.
Η απάντηση, που περιλαμβανόταν στην ίδια κυβερνητική διαρροή, ήταν ότι η Gazprom έδωσε μια... προφορική υπόσχεση ότι θα μειώσει την τιμή του αερίου, αλλά αργότερα, αφού κλείσει η συμφωνία.
Μια τόσο... βαρυσήμαντη και δεσμευτική υπόσχεση, βέβαια, είναι πολύ εύκολο να την ξεχάσουν οι Ρώσοι μετά την υπογραφή. Άλλωστε οι Ρώσοι έχουν υπογράψει από την περίοδο της συνεργασίας με την Προμηθέας Gas συμβόλαιο το οποίο ισχύει μέχρι το 2016 και δεν έχουν καμία πρόθεση (ούτε υποχρέωση) να το αλλάξουν.
Παρ’ όλα αυτά, «διαρροές» από το Μαξίμου αναφέρουν ότι το κυβερνητικό επιτελείο σχεδιάζει να διοχετεύσει πληροφορίες ότι θα επιτύχει τις τελευταίες ημέρες της διαπραγμάτευσης με τους Ρώσους (σ.σ.: μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε διεθνή διαγωνισμό...) μεγάλη μείωση της τιμής του αερίου, που θα φτάσει το 25% με 30%.
Θα μπορέσουν άραγε ο Σαμαράς και το ΤΑΙΠΕΔ (που δεν μπόρεσαν να πουν όχι σχεδόν ούτε στη ρήτρα δραχμής) να απαιτήσουν από τους Ρώσους μείωση της τιμής του αερίου; Οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι η αισιοδοξία τους εστιάζεται στο ότι η Ελλάδα πληρώνει ούτως ή άλλως αέριο σχεδόν 25% ακριβότερο από αυτό που πληρώνει η Βουλγαρία. Κατά συνέπεια μια μείωση της τάξης του 25% θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο συζήτησης. Φυσικά... αφού λήξει η ισχύουσα σύμβαση.
Σε κάθε περίπτωση, η τελική τιμή του αερίου για τους καταναλωτές παραμένει το κρίσιμο αντικείμενο. Την κοινή γνώμη και την τσέπη του καταναλωτή δεν την ενδιαφέρει ούτε εάν η διαπραγμάτευση για τους όρους της Gazprom ήταν επιτυχημένη ή όχι ούτε πόσα χρήματα θα μπουν στο κρατικό ταμείο. Αντίθετα την ενδιαφέρει εάν με την ανάληψη της ΔΕΠΑ από τους Ρώσους θα μειωθεί η ούτως ή άλλως ακριβή τιμή του αερίου.
Το να επιτευχθεί μια μείωση της τάξης του 20%-30%, όπως σχεδιάζει να «παίξει» επικοινωνιακά το Μαξίμου, δεν είναι ακριβώς... επιτυχία. Είναι και πάλι το αυτονόητο, αφού σχεδόν τόσο πληρώνει η Βουλγαρία. Θα χρειαστεί κάτι παραπάνω...
 ΠΗΓΗ:topontiki.gr