Ορθότερο φορολογικό σύστημα είναι η φορολόγηση με βάση το καθαρό εισόδημα.

Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος «Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Όταν το πολιτικό σύστημα θέσπιζε αυτή τη συνταγματική διάταξη, επίτηδες άφησε ασάφεια και δεν προσδιόρισε επακριβώς τι εννοεί με τη φράση «ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Αυτό προφανώς το έκανε για να...
μην δεσμεύεται το ίδιο όταν φορολογεί τους Έλληνες και να την ερμηνεύει όπως θέλει.
Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει δυνάμεις ο πτωχός συνταξιούχος ή ο μη έχων πελατεία ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά αίφνης δεν έχει δυνάμεις ο εφοπλιστής. Η ερμηνεία εδώ είναι πως αν φορολογηθεί ο εφοπλιστής, τότε θα υποστεί μεγαλύτερο πλήγμα η ελληνική οικονομία, αφού ο εφοπλιστής απειλεί να πάρει τα καράβια του και να φύγει. Και που άραγε θα πάει ώστε να είναι αφορολόγητος; Μόνο στην Ελλάδα η οποία έχει μετατραπεί για τους εφοπλιστές σε φορολογικό παράδεισο. Όταν όμως πρόκειται να καλυφθεί μια άγονη γραμμή, τότε αυτή την πληρώνει ο λαός με επιδοτήσεις ως έχων τις δυνάμεις.
Κατά τον ίδιο τρόπο η κυβέρνηση μπορεί να πεί ότι ο ανύπαντρος εργένης έχει λιγότερες δυνάμεις από τον πολύτεκνο οικογενειάρχη, όπως ήδη συμβαίνει. Ότι η ιδιότητα και μόνο του «ελεύθερου επαγγελματία» για κάποιον Έλληνα, αμέσως τον μετατρέπει σε «χρυσοφόρα αγελάδα» που πρέπει να φορολογηθεί βάναυσα, με την αιτιολογία ότι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι εξ ορισμού φοροκλέπτες και επομένως θα πρέπει να φορολογηθούν επί εικαζομένων εισοδημάτων και όχι επί πραγματικών ή να πληρώσουν δυσβάστακτα χαράτσια που βαφτίζονται «κοινωνική αλληλεγγύη). Ταυτόχρονα μετατρέπει όλους τους Έλληνες σε κυνηγούς αποδείξεων, διαφορετικά θα υποβληθούν σε ποινή γιατί έχουν προφανώς τις δυνάμεις!!!
Όλα, μα όλα, αυτά τα προβλήματα θα λύνονταν αυτόματα, αν η κυβέρνηση αποφάσιζε να φορολογήσει το καθαρό ατομικό εισόδημα των πολιτών, όπως κάνει με τα κέρδη των επιχειρήσεων και αναγκαστικά θα το έκανε, αν αυτό ήταν ξεκάθαρο στο Σύνταγμα. Και μάλιστα, για να μην θεωρηθεί κάτι αναγκαστικό, να υπάγονταν σ’ αυτό μόνο όσοι το επιθυμούσαν. Τι συμβαίνει με το σύστημα αυτό; Ο φορολογούμενος αφαιρεί από τα εισοδήματά του ότι ξόδεψε και φορολογείται για το καθαρό πλέον εισόδημα το οποίο το κρατά ως χρήμα στα χέρια του προκειμένου προφανώς να το τοκίσει.
Με τον τρόπο αυτό, επέρχεται πλήρης κοινωνική δικαιοσύνη, α) ενισχύεται απόλυτα και αυτόματα η αναδιανομή του εισοδήματος από τις πλουσιότερες τάξεις που συσσωρεύουν χρήμα προς τις ασθενέστερες που το έχουν ανάγκη για επιβίωση, β) ο καθένας θα φορολογείται για τα πλεονάζοντα εισοδήματα και όχι για τα εισοδήματα ανάγκης, γ) ενισχύεται η κατανάλωση και επομένως η είσπραξη φόρων μέσω ΦΠΑ, δ) γίνεται αυτόματη και συνειδητοποιημένη συλλογή αποδείξεων, καθόσον η μη λήψη απόδειξης θα ωφελεί τον επαγγελματία και θα ζημιώνει τον καταναλωτή και πολλά άλλα πλεονεκτήματα για τα οποία θα απαιτούνταν πολύ μεγάλος χώρος να αναφερθούν.
Αυτό όμως δεν πρόκειται ποτέ να το κάνει το παρόν πολιτικό σύστημα, απλά γιατί δεν υπηρετεί τους πολίτες αλλά τους χρηματοδότες του. 
ΠΗΓΗ:hassapis-peter.blogspot.gr