Κεντροαριστερά: Ζητείται «νέα ταυτότητα»

του Παναγιώτη Παναγιώτου
Ο κύριος και βασικός πολιτικός εκφραστής της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» και του «προοδευτικού χώρου», στη μεταπολιτευτική περίοδο, το ΠΑΣΟΚ κοντεύει να «εξαερωθεί»… Ως κοινωνικός όμως και ιδεολογικός «χώρος» με πολλά «κενά» και «απροσδιοριστίες» εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά πολιτικά έχει διασκορπιστεί (προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, τη ΝΔ, τους ΑΝ.ΕΛ. και άλλες μικρότερες πολιτικές κινήσεις). Το εάν η «μετοίκηση» είναι οριστική ή προσωρινή, συναρτάται με πολλές και διάφορες εξελίξεις. Πάντως, η «πολιτική ανάκαμψη» στο σημερινό περιβάλλον είναι μια εξαιρετικά δύσκολη ιστορία.
Πρώτον, γιατί «κουβαλάει» ένα μεγάλο μέρος των ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, που δεν μπορεί εύκολα να «παραγραφεί». Ενώ ταυτόχρονα «κουβαλάει» και πρόσωπα που ο «κύκλος» τους έχει κλείσει οριστικά, έστω κι αν δεν έχουν το θάρρος να το συνειδητοποιήσουν. Δεύτερον, γιατί η «κρίση» διέλυσε τις κυρίαρχες κοινωνικές συμμαχίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε, εκπροσωπώντας τες πολιτικά. Η διαμόρφωση νέων σε μία μεταβατική περίοδο, με έντονα τα στοιχεία της σύγχυσης, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τρίτον, γιατί η πολιτική συγκρότηση του χώρου αυτού συνδέεται και με ένα ουσιαστικό περιεχόμενο ιδεών και πολιτικών που μέχρι σήμερα δεν έχουν διατυπωθεί με σαφήνεια. Η παραμονή στο ευρώ ως εθνική στρατηγική με οικονομικές και κοινωνικές όμως επιλογές αντίθετες με τα «γενέθλια υλικά» του χώρου, δυσκολεύουν πολύ την ανασυγκρότησή του. Και τέταρτον, η αναγκαία κυβερνητική συνύπαρξη με τη ΝΔ, με προφανή δυσκολία πολιτικής αποτύπωσης ενός «διαφορετικού στίγματος», τείνει να την εμφανίζει ως συμπληρωματική δύναμη της ΝΔ…
Με βάση αυτές τις δυσκολίες, είναι ακόμα πιο εμφανής η ανάγκη μιας «υπέρβασης» σχημάτων, προσώπων, ιδεών απόψεων, πολιτικών και συμπεριφορών. Η συγκρότηση του «φόρουμ για την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά» είναι μια θετική εξέλιξη. Ενα πεδίο ανοιχτού διαλόγου, ανταλλαγής εμπειριών, και επανεξέτασης των «γενέθλιων υλικών» της Κεντροαριστεράς, σ’ ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον, και μπορεί να γίνει σοβαρό «εργαλείο» ανασυγκρότησης του σοσιαλιστικού χώρου. Ο δρόμος προφανώς δεν είναι εύκολος. Αλλά δεν υπάρχει κι άλλος… 
ΠΗΓΗ:papaioannou-giannis.net