Να τους βάλω 50.000; Θέλετε 60.000; Άντε για χάρη σας να φθάσουμε τους 70.000 αν και φυσικά τόσοι δεν ήταν. Μιλώ για τους διαδηλωτές προχθές στην Αθήνα που υποδέχθηκαν την Αγκέλα Μέρκελ. Για τους ειδικούς των διαδηλώσεων, η Τρίτη ήταν «η μητέρα όλων των διαδηλώσεων». Η «D Day» των κινημάτων. Δεν είναι και μικρό πράγμα να έχεις στην πατρίδα σου την «προσωποποίηση της κρίσης». Τη γυναίκα – δηλητήριο. Την new age κόπια του Χίτλερ όπως καθημερινά αναφέρουν τα ΜΜΕ.
Που πήγαν όμως τελικά οι διαδηλωτές; Γιατί οι Έλληνες για μια ακόμη φορά χάθηκαν από τους δρόμους; Είναι δυνατό σε μια χώρα με 1,5 εκατομμύριο ανέργους και πάνω από 4 εκατομμύρια νεόπτωχους μόλις λίγες χιλιάδες να διαδηλώνουν; Που είναι αυτό το κύμα γνήσιας οργής και αγανάκτησης; Ακόμα κι όταν η χώρα μας πήρε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 2004, περισσότερος κόσμος ήταν στους δρόμους. Όχι τώρα δα που παίζεται η ύπαρξη μας. Που η ζωή μας είναι υποθηκευμένη σε ξένες δυνάμεις.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάποια πράγματα. Οι Έλληνες στο βάθος του μυαλού μας έχουμε ξεκάθαρα τη δική μας ευθύνη για τα σημερινά προβλήματα κι όχι την ευθύνη των άλλων, που στο κάτω της γραφής θα μας δώσουν και μια χείρα βοηθείας. Ξέρουμε πως εμείς ψηφίζαμε τους κλέφτες, εμείς δίναμε τεράστιες πλειοψηφίες σε ακατάλληλους ηγέτες. Εμείς λαδώναμε στις πολεοδομίες, εμείς κάναμε τα στραβά μάτια στις παρανομίες. Ήμασταν εκείνοι που θεωρούσαμε μάγκα αυτόν που διαφεύγει της δαγκάνες του νόμου και κρυφά τον ζηλεύαμε. Που δεν αποκαλούσαμε τέτοια πρόσωπα «κλέφτες» αλλά «καταφερτζήδες». Δική μας η ευθύνη λοιπόν που φέραμε την πατρίδα σε αυτά τα χάλια. Όχι της κάθε Μέρκελ και του κάθε Γερμανού γραφειοκράτη που μας βρήκε πεσμένους και μας εκμεταλλεύτηκε. Που ναι μεν μας ζητά θυσίες και παίρνει ληστρικά επιτόκια, όμως ταυτόχρονα έστω και στο «και πέντε» προσπαθεί να αναστρέψει το κλίμα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου