Εδώ και μήνες παρατηρώ το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου να αντιμετωπίζει το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής με εντελώς εσφαλμένο τρόπο, ρίχνοντας «νερό στον μύλο» της.
Εν μέρει, αυτό το σφάλμα τακτικών και στρατηγικής οφείλεται σε στρουθοκαμηλισμό κι εν μέρει σε μια συνειδητή προσπάθεια αποφυγής των ευθυνών που αναλογούν στο πολιτικό σύστημα και στη λειτουργία του κράτους.
Κυρίαρχο στοιχείο της τακτικής που ακολουθεί η Χρυσή Αυγή είναι η συστηματική εκμετάλλευση των αβυσσαλέων κενών στη λειτουργία του κράτους, αλλά και της ενισχυόμενης απαξίωσης που -δικαιολογημένα σε μεγάλο βαθμό- εμφανίζει η ελληνική κοινωνία απέναντι στην πολιτική.
Συμπληρωματικό όμως ρόλο παίζει και η αίσθηση που έχει δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη (κι ως έναν βαθμό δεν είναι λανθασμένη) ότι η εθνική μας κυριαρχία μειώνεται δραματικά.
Η εκτεταμένη διαφθορά, σε όλες τις μορφές της και το αίσθημα ανασφάλειας του πολίτη -που συνδέεται και με το πρόβλημα των λαθρομεταναστών-, σε συνδυασμό με την επιταχυνόμενη οικονομική εξαθλίωση στρωμάτων της κοινωνίας, αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» για μορφώματα όπως αυτό της Χρυσής Αυγής. Ιδίως όταν την ίδια ώρα δίδεται η εντύπωση ότι η χώρα κυβερνάται σχεδόν από το εξωτερικό.
Βασικός πόλος έλξης, όμως, για τη συντριπτική πλειονότητα των ολοένα και περισσότερων οπαδών της Χρυσής Αυγής δεν είναι η ιδεολογική ταύτιση με το ούτως ή άλλως συγκεχυμένο και αόριστο εθνικοσοσιαλιστικό προφίλ που προβάλλει και ενίοτε παραλλάσσει η ηγεσία της.
Είναι η αίσθηση ότι η Χ.Α. «κάνει κάτι», ότι είναι «κοντά» τους, ότι παρεμβαίνει και υποκαθιστά το ανύπαρκτο κράτος. Και το χειρότερο, η αίσθηση ότι μπορεί να «προστατευτούν» στους κόλπους της αν έρθουν τα χειρότερα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου