Πολλές χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου σχεδιάζουν εγκαταστάσεις επαναεριοποίησης φυσικού αερίου (FSRU), και σε ορισμένες περιπτώσεις σταθμούς υγροποίησης φυσικού αερίου (LNG). Για την επαναεριοποίηση, το υγροποιημένο αέριο πρέπει να φτάσει με πλοίο από περιοχές εντός ή εκτός της Μεσογείου, όπου υπάρχουν σταθμοί υγροποίησης. Το 2019 εκτιμάτο ότι οι παγκόσμιες επενδύσεις του τομέα τα επόμενα χρόνια..
θα απαιτούσαν 1 τρις. δολάρια αλλά η μείωση της κατανάλωσης και η ύφεση επηρεάζουν τις εκτιμήσειςΟι ανακαλύψεις φυσικού αερίου στις ΑΟΖ της Νοτιοανατολικής Μεσογείου θα επιτρέψουν σε χώρες παραγωγούς την αντικατάσταση μέρους των εισαγωγών με εγχώρια παραγωγή και κατασκευή υποδομών. Δεν γνωρίζουμε προς τα πού θα γύρει η κατασκευαστική ζυγαριά σε δύο χρόνια, μεταξύ FSRU/LNG και αγωγών ιδιαίτερα διότι νέες τεχνολογίες οδηγούν σε οικονομικότερες λύσεις όπως το SSFLNG (Μικρής Κλίμακας Πλωτά LNG).
Η δυναμική του διεθνούς ενεργειακού περιβάλλοντος βασίζεται πλέον στο φυσικό αέριο και θα υποστηρίζεται από τις τρέχουσες εναλλακτικές πηγές ενέργειας για δεκαετίες. Η θάλασσα, ο κύριος οικοδεσπότης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, και η ενέργεια είναι πια αλληλένδετες και όλα τα μελλοντικά ενεργειακά παιχνίδια θα διεξαχθούν στη θάλασσα. Εκτός από το φυσικό αέριο, και πιθανώς το πετρέλαιο βαθιά κάτω από το βυθό της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, τα λασποηφαίστεια και οι υδρίτες συνδέονται με το βυθό λόγω της απελευθέρωσης μεθανίου ή λόγω της κατακράτησής του στον πάγο των επιφανειακών στρωμάτων του βυθού. Και οι τρεις αυτές εκφράσεις παρουσίας του φυσικού αερίου, αρχίζοντας από τις βαθιές γεωτρήσεις, θα ενδιαφέρουν τη βιομηχανία για τα επόμενα 30-40 χρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές θάλασσες, οι πιο δυτικές της ανατολικής μεσογείου, κατέχουν στρατηγική γεωπολιτική και οικονομική θέση.
Για την ελληνική πραγματικότητα, μέσα στην επόμενη δεκαετία οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα έχουν μερίδιο 30% στην ηλεκτρική ενέργεια. Αλλά τι γίνεται με το υπόλοιπο 70%; Βεβαίως, οι υδρογονάνθρακες θα διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στην ενεργειακή μετάβαση και αυτό συμβαίνει ήδη με τις συνεχείς εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου. Την επόμενη δεκαετία οι εισαγωγές αυτές θα αυξηθούν από 6 σε 10 bcm ετησίως για να εξισορροπήσουν την εξαφάνιση του λιγνίτη, τη μείωση χρήσης πετρελαίου και την χαμηλή ενεργειακή απόδοση των ανανεώσιμων πηγών. Για να αποφύγουμε αυτή την εξάρτηση, ένα μέρος του λιγνίτη, εθνικό μερίδιο στην ηλεκτροδότηση και την παραγωγή προϊόντων άνθρακα υψηλής τεχνολογίας, θα πρέπει να παραμείνει διαθέσιμο. Με την ίδια λογική, η έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων πρέπει τύχει επίσημης αναγνώρισης, για να αποφευχθεί η απογοήτευση των στρατηγικών επενδυτών. Ατυχώς, βιώνουμε σήμερα μία διπλή ενεργειακή απόκλιση σε μια εποχή όπου η διεθνής οικονομία υποφέρει και πάλι, όπως κατά τη διάρκεια της ενεργειακής ύφεσης το 2013-2014, αυτή τη φορά με υγειονομική πανδημία επιπλέον. Ο χρόνος θα δείξει πόσο γρήγορα μπορεί να γίνει διόρθωση, αλλά το χρονικό παράθυρο είναι στενό.
Ο Γιάννης Μπασιάς είναι τέως πρόεδρος και ΔΣ της ΕΔΕΥ και ήταν ομιλητής στο 4ΤΗ BALKAN & EASTMED ENERGY LAW FORUM, με διοργανώτρια την εταιρεία Palladian, το οποίο διεξήχθη διαδικτυακά την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020.
Δείτε εδώ την παρουσίαση του κ. Μπασιά με τίτλο: "Natural Gas and the European energy mix"
(από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ")
Από το energia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου