Η Ρωσία σχεδιάζει μια σημαντική εισβολή στο ΥΦΑ που πρέπει να ολοκληρωθεί έως το 2030, ενώ τα έργα ΥΦΑ εξακολουθούν να είναι επικερδή. Δεν πρόκειται για φήμη που κυκλοφορεί στους διαδρόμους του Κρεμλίνου, αλλά μέρος της επίσημης ενεργειακής στρατηγικής της Μόσχας . Και θα μπορούσε να δει τη χώρα να παράγει 140 εκατομμύρια τόνους ΥΦΑ ετησίως έως το 2035.
Οι οικοδομικές εγκαταστάσεις που παράγουν υγροποιημένο..
φυσικό αέριο είναι μια δαπανηρή επιχείρηση. Κοστίζουν δισεκατομμύρια και δεκάδες δισεκατομμύρια και χρειάζονται μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις αγοράς για να έχουν οικονομικό νόημα. Αυτήν τη στιγμή, αρκετοί αμερικανοί παραγωγοί αντιμετωπίζουν ένα αβέβαιο μέλλον λόγω της έλλειψης τέτοιων μακροπρόθεσμων συμφωνιών ως αποτέλεσμα της πανδημίας και της ζήτησης αβεβαιότητας που έχει εξαπλωθεί από το πετρέλαιο σε όλα τα ενεργειακά προϊόντα.Σύμφωνα με μια έκθεση της ρωσικής καθημερινής αντιπολίτευσης VTimes, η βιασύνη να χτίσει το δυναμικό ΥΦΑ το συντομότερο δυνατό, ωστόσο, δεν έχει καμία σχέση με την πανδημία και τις επιπτώσεις της. Έχει να κάνει με την ενεργειακή μετάβαση με επικεφαλής τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η οποία φαίνεται πλέον αναπόφευκτη παρά την οικονομική πτώση από την πανδημία.
Η έκθεση παραθέτει ένα σχέδιο ενεργειακής στρατηγικής που εκτιμά ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα έχουν γίνει τόσο φθηνές έως το 2030 που θα αρχίσει να εκτοπίζει το υγροποιημένο φυσικό αέριο από άποψη κόστους, καθιστώντας κάθε έργο που ξεκίνησε μετά το 2030 μη κερδοφόρο. Εάν η Ρωσία δεν αναπτύξει τη χωρητικότητα ΥΦΑ μέχρι εκείνο το έτος, «η νομισματοποίηση της βάσης πόρων θα γίνει υψηλού κινδύνου και πρακτικά αδύνατη».
Η ετήσια παραγωγή LNG 140 εκατομμυρίων τόνων θα ήταν υπερδιπλάσια της παραγωγής των Novatek και Gazprom το 2019, σημειώνει η Alina Fadeeva της VTimes. Θα ήταν επίσης σχεδόν διπλάσιο της τρέχουσας παραγωγικής ικανότητας του μεγαλύτερου εξαγωγέα ΥΦΑ στον κόσμο, του Κατάρ. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, αυτοί οι 140 εκατομμύρια τόνοι ΥΦΑ μπορεί να αποδειχθούν περισσότερο από ό, τι ο κόσμος θα χρειαζόταν τότε. Ο Wood Mackenzie πρόβλεψε νωρίτερα αυτό το έτος ότι η παγκόσμια ζήτηση για ΥΦΑ θα αυξηθεί με υγιή ρυθμό τα επόμενα δέκα χρόνια, αλλά πρόσθεσε ότι η ικανότητα θα αυξηθεί επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου με ρυθμό μεγαλύτερο από τη ζήτηση. Με τη ζήτηση να φτάσει τους 550 εκατομμύρια τόνους το 2030, ο κόσμος θα χρειαζόταν πρόσθετη παραγωγική ικανότητα 120 εκατομμυρίων τόνων για να είναι έτοιμος μέχρι το έτος αυτό. Ένα μεγάλο μέρος αυτής της νέας χωρητικότητας, σύμφωνα με την Wood Mac, θα προέλθει από το Κατάρ, το οποίο θα άφηνε περίπου 70 εκατομμύρια τόνους ετησίως να κατασκευάζονται από όλους τους άλλους παραγωγούς. Αυτό είναι μόνο το ήμισυ του σχεδίου ικανότητας της Ρωσίας.
Η περίοδος αποπληρωμής για νέα έργα ΥΦΑ στη Ρωσία, σύμφωνα με τον Fadeeva της VTimes, είναι πάνω από 20 χρόνια. Επιπλέον, η τεχνολογία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα συνεχίσει να προχωρά, μειώνοντας περαιτέρω το κόστος, καθιστώντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πιο ανταγωνιστικές με το ΥΦΑ. Και τότε υπάρχει περιβαλλοντική ρύθμιση, η οποία θα κάνει το «βρώμικο» LNG λιγότερο ανταγωνιστικό. Η Ευρώπη ήδη κάνει τη ζωή των παραγωγών ΥΦΑ των ΗΠΑ πιο δύσκολη με τα σχέδια μείωσης των εκπομπών που επεκτείνονται και περιλαμβάνουν την παραγωγή ΥΦΑ.
Το ΥΦΑ είναι πιο έντονο από τις εκπομπές από το αέριο αγωγών εξ ορισμού: ενώ το φυσικό αέριο εξάγεται από το έδαφος και στη συνέχεια ρέει μέσω ενός αγωγού, το φυσικό αέριο που προορίζεται να γίνει ΥΦΑ περνά από μια πολύ περίπλοκη διαδικασία πριν καταλήξει ως υγρό, Η διαδικασία εκπέμπει αέρια θερμοκηπίου που προκαλούν συνοφρύωμα στις Βρυξέλλες.
Προς το παρόν, η Ρωσία έχει ένα πλεονέκτημα έναντι των περισσότερων άλλων παραγωγών: είναι κοντά στην Ευρώπη και στην Ασία χάρη στο άνοιγμα της διαδρομής της Βόρειας Θάλασσας και μπορεί να εξάγει το ΥΦΑ της φθηνότερα από τους περισσότερους. Ωστόσο, αυτό το πλεονέκτημα δεν θα διαρκέσει για πάντα, σύμφωνα με τους συντάκτες του σχεδίου ενεργειακής στρατηγικής της Μόσχας. Καθώς περισσότερες κυβερνήσεις θέτουν φιλόδοξους στόχους μείωσης των εκπομπών, οι φυσικοί πόροι, όπως το φυσικό αέριο, θα πρέπει σύντομα να κερδίσουν έσοδα - όσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα - πριν από τη ζήτηση.
Αυτό, σύμφωνα με το προσχέδιο, φαίνεται να συμβαίνει γύρω στο 2035. Μέχρι εκείνο το έτος, οι συγγραφείς σημειώνουν, η τεχνολογία θα κάνει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ώστε να τελειώσει η φθηνή αύξηση της ζήτησης ορυκτών καυσίμων. Ως αποτέλεσμα, η περίοδος αποπληρωμής για νέα έργα ΥΦΑ από εκείνη τη στιγμή και μετά θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη, με τους κινδύνους κερδοφορίας να είναι πιο σοβαροί και οι περίοδοι αποπληρωμής να είναι μεγαλύτερες.
Οι συντάκτες του σχεδίου στρατηγικής προετοιμάζονται για ένα απαίσιο μέλλον όσον αφορά τη ζήτηση ορυκτών καυσίμων. Οι προσδοκίες τους, ωστόσο, εγείρουν ερωτήσεις και για άλλους υποψήφιους ΥΦΑ, με πολλά νέα σχέδια που έχουν προγραμματιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Η συνδυασμένη προγραμματισμένη χωρητικότητα αυτών και της Ρωσίας ανέρχεται σε 150 εκατομμύρια τόνους ετησίως, σύμφωνα με την Wood Mac.
Μόνο η Novatek σκοπεύει να αυξήσει την ικανότητα υγροποίησης σε 60 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2030. Σύμφωνα με το σχέδιο στρατηγικής, η Ρωσία θα μπορούσε να φτάσει τους 100 εκατομμύρια τόνους χωρητικότητας μέχρι το έτος αυτό χωρίς την Gazprom. Στην πραγματικότητα, υπήρξαν προτάσεις ότι η Gazprom θα παραμείνει αποκλειστικά εταιρεία φυσικού αερίου που θα αφήσει την παραγωγή ΥΦΑ σε άλλους. Ωστόσο, για να πετύχει το στόχο των 140 εκατομμυρίων τόνων, η Ρωσία θα χρειαζόταν το σύμπλεγμα Tambey LNG της Gazprom, σύμφωνα με το σχέδιο στρατηγικής. Το ερώτημα είναι, στο πλαίσιο της προβλεπόμενης αγοράς, θα υπάρχει αρκετή ζήτηση για τόσο ΥΦΑ;
Από την Irina Slav για το Oilprice.com
Από το oilprice.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου