Έως και 200 υπερδεξαμενόπλοια, ή περίπου το 25% του παγκοσμίου στόλου των Very Large Crude Carrier (VLCC), όπως λέγονται, εκτιμάται πως μπορεί να ναυλωθούν το επόμενο διάστημα σαν πλωτές αποθήκες αργού πετρελαίου καθώς η Σαουδική Αραβία με την απόφαση της να πλημμυρίσει τον κόσμο πετρέλαιο και να ρίξει σε ιστορικά χαμηλά τις τιμές του πετρελαίου έχει αλλάξει την εικόνα της αγοράς.
Η αυξημένη ζήτηση αποθήκευσης αργού υπό..
την προσδοκία πως αργότερα θα πουληθεί σε πολύ υψηλότερες τιμές αφήνοντας εύρωστα κέρδη (Contango), προκαλεί νέο γύρο ανόδου των ναύλων για τα μεγάλα δεξαμενόπλοια, ναύλοι που ξεπέρασαν και πάλι τα 200.000 δολάρια την ημέρα, από τα 120.00 δολάρια που ήταν την προηγούμενη εβδομάδα. Και αυτό την ώρα όπου οι άλλοι κλάδοι όπως τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβώτιων (Liner Markets) και τα φορτηγά (Bulkers) λειτουργούν σε πολύ υφεσιακή ναυλαγορά.
Ανοδική κίνηση στους ναύλους καταγράφουν όμως και τα μικρότερου μεγέθους δεξαμενόπλοια (Suezmax, Aframax) όπως και πλοία μεταφοράς προϊόντων αργού (Product tankers) καθώς ακολουθούν εν πολλοίς τα μεγαλύτερα δεξαμενόπλοια. Και αυτό διότι καθώς εξαντλείται το διαθέσιμο τονάζ σε μεγάλα πλοία οι ναυλωτές περνούν στα αμέσως επόμενα μεγέθη.
Ένας παγκόσμιος στόλος δεξαμενοπλοίων το ένα τέταρτο της χωρητικότητας του οποίου ανήκει σε ελληνικά συμφέροντα. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι έλληνες πλοιοκτήτες που ελέγχουν τα περισσότερα από τα μεγάλου μεγέθους τάνκερ;
Σύμφωνα με τον συμβουλευτικό οίκο VesselsValue μεταξύ των ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών με τα περισσότερα VLCC βρίσκονται η Maran Tankers του Γιάννη Αγγελικούση με 42 πλοία, η Olympic Shipping & Management, του Επιχειρηματικού Ιδρύματος Ωνάση με 16 πλοία, η Dynacom του Γιώργου Προκοπίου με 17 πλοία, η Navios Maritime Acquisition της Αγγελικής Φράγκου με στόλο 14 πλοίων και η Pantheon Tankers Management της Άννας Αγγελικούση, αδελφής του Γιάννη Αγγελικούση, με άλλα 10. Πολλά εξ αυτών των πλοίων είναι ναυλωμένα με μακροχρόνια συμβόλαια σε μεγάλους ναυλωτές και έτσι δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν το πλήρες εύρος της ανόδου των ναύλων. Όμως καθώς κάποιοι εξ αυτών των ναυλοσύμφωνων έχουν ρήτρες για να μπορούν να μην χάνουν τέτοιες υπεραξίες, τα κέρδη παίρνουν σε ένα μικρότερο ποσοστό και έτσι στις πλοιοκτήτριες. Εάν βέβαια δουλεύουν στην σποτ αγορά τότε τα χρήματα που κερδίζονται είναι πραγματικά ιστορικά. Αρκεί να συναξιολογηθεί πως τα ημερήσια λειτουργικά έξοδα ενός τέτοιου πλοίου εκτιμώνται στα επίπεδα των 35 χιλιάδων ευρώ περίπου έναντι σημερινών ναύλων στα επίπεδα των 100.000, 200.000 ή και 300.000 την ημέρα.
Βέβαια το κατά πόσον αυτά τα ναύλα θα διατηρηθούν μεσοπρόθεσμα παραμένει αβέβαιο και συνδέεται ευθέως με την δυνατότητα της παγκόσμιας οικονομίας να ανακάμψει σύντομα και δυναμικά από την πανδημία ώστε να ενισχυθεί η πραγματική ζήτηση για καύσιμα που έχει, προσώρας, καταρρεύσει.
Για την ώρα πάντως η μεγάλη ζήτηση για αποθηκευτικούς χώρους έχει διαχυθεί, όπως προαναφέρθηκε, και στα αμέσως επόμενα μεγέθη. Μεγέθη όπου επίσης κυριαρχεί η ελληνική πλοιοκτησία. Στα Suezmax, στην πρώτη θέση των ελληνόκτητων εταιρειών βρίσκεται η Dynacom του Γιώργου Προκοπίου με 33 τάνκερ και ακολουθεί η Maran Tankers του Γιάννη Αγγελικούση με 15 ενώ στην τρίτη θέση με 16 βρίσκεται η TEN του Νικόλα Τσάκου. Στην τέταρτη θέση βρίσκεται με 20 τάνκερ η Delta Tankers του εφοπλιστή Διαμαντή Διαμαντίδη ενώ την πεντάδα κλείνει η TMS Tankers του Γιώργου Οικονόμου με 12 Suezmax.
Η άνοδος των ναύλων έχει συμπαρασύρει υψηλότερα όμως και τις τιμές των πλοίων και αυτές με τη σειρά τους και τις αποτιμήσεις των εισηγμένων ναυτιλιακών που διαχειρίζονται δεξαμενόπλοια. Αναλυτές εκτιμούν ότι αν οι ναύλοι στα VLCC κρατηθούν έως τον Σεπτέμβριο κατά μέσο όρο στα 100.000 και 65.000 δολ την ημέρα αντίστοιχα τότε οι καθαρές αξίες των πλοίων θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά 20% με 25%. Η μετοχή της Tsakos Energy Navigation (ΤΕΝ) μέσα σε ένα δεκαήμερο έχει σχεδόν διπλασιαστεί σε αξία ενώ +80% δείχνει το ταμπλό για την Navios Maritime Acquisition
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου