Το γεγονός ότι υπάρχει πετρέλαιο στην Ελλάδα ουδείς το αμφισβητεί. Το απέδειξε ο Πρίνος που ξεκίνησε με εκτιμήσεις για 40 εκατ. βαρέλια, αλλά έχει μέχρι σήμερα δώσει κοντά στα 120 εκατ. βαρέλια και συνεχίζει. Άλλο όμως αυτό, και άλλο η καλλιέργεια προσδοκιών ότι καθόμαστε πάνω σε δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Τον πυρετό για το πετρέλαιο ανέβασε ξανά..
η προχθεσινή ανακοίνωση της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) ότι νοτίως της Κρήτης έχουν αναγνωριστεί νέες δομές που ομοιάζουν με τα κοιτάσματα Ζορ στην Αιγυπτο και Λεβιάθαν στο Ισραήλ.
Οι σοβαροί άνθρωποι του χώρου γνωρίζουν ότι αν δεν προηγηθούν εξαντλητικές γεωτρήσεις σε μια περιοχή - και στη Κρήτη δεν έχει γίνει ακόμη ούτε μια - ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι γεωλογικές δομές, ακόμη και με τα ίδια χαρακτηριστικά με το Ζορ, μπορεί να κρύβουν κοιτάσματα, πολλώ δε μάλλον ότι αυτά είναι απολήψιμα, δηλαδή εμπορεύσιμα.
Το ερώτημα τότε είναι γιατί η ΕΔΕΥ έβγαλε την ανακοίνωση, και μάλιστα σε μια τόσο ευαίσθητη γεωπολιτική συγκυρία, όπου η Αγκυρα αμφισβητεί το δικαίωμα για έρευνες νοτίως της Κρήτης, στο πλαίσιο της ανυπόστατης συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης. Η απάντηση σχετίζεται με την προ ημερων απόφαση του Κ. Χατζηδάκη, να ζητήσει την παραίτηση του επικεφαλής της ΕΔΕΥ, Γιάννη Μπασιά, καθώς στόχος του υπουργείου είναι να αναβαθμίσει την υπηρεσία σε ένα πιο σύγχρονο φορέα και να ανανεώσει τη διοικητική της ομάδα. Τα πρόσωπα λοιπόν της απερχόμενης διοίκησης της ΕΔΕΥ, προκειμένου να δείξουν ότι έχουν κάνει έργο και να δηλώσουν παρόντες για την επόμενη μέρα, έκριναν ότι πρέπει να ανακοινώσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως νοτίως της Κρήτης είμαστε κοντά στο να βρούμε κοιτάσματα φυσικού αερίου !
Η ανακοίνωση αναζωπύρωσε τον πυρετό για το πετρέλαιο, που πριν από κάποια χρόνια, αποτελούσε καύσιμο των πιο προωθημένων θεωρών συνομωσίας, όταν η χρεοκοπία εμφανίζονταν ως αποτέλεσμα ενός σατανικού σχεδίου ξένων δυνάμεων για να βάλουν στο χέρι τον αμύθητο εθνικό πλούτο σε υδρογονάνθρακες. Ταυτόχρονα όμως έδειξε και την ανωριμότητα που ακόμη επικρατεί γύρω από το θέμα, όταν άνθρωποι με επιστημονικό υπόβαθρο, επιλέγουν για ιδίον όφελος να αναζωπυρώσουν τη συζήτηση περί υδρογονανθράκων, παρ’ ότι θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η δημοσιότητα δεν ωφελεί πάντα, κι ας “πουλάει”.
Το αστείο μάλιστα είναι ότι η ανακοίνωση μιλά για περιοχή νοτίως της Κρήτης που δεν έχει καν... παραχωρηθεί μέσω διαγωνισμού σε κάποια κοινοπραξία, παρά απλώς γειτνιάζει με άλλη, που έχει παραχωρηθεί σε επενδυτικό σχήμα, το οποίο επίσης δεν έχει ξεκινήσει γεώτρηση. Σε πολλούς θύμισε αυτό που συνέβη τον Οκτώβριο, όταν μια παρουσίαση ειδικού σε κλειστή σύσκεψη αναφορικά με ένα “ακραία αισόδοξο” σενάριο για κοίτασμα νοτίως της Κρήτης που θα μπορούσε να φτάσει “τα 10 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια ή αλλιώς δύο φορές το μέγεθος του κυπριακού κοιτάσματος Αφροδίτη”, είχε ανεβάσει ξανά το πυρετό, φθάνοντας μέχρι τις πρώτες σελίδες. Το θόρυβο είχαν ακολουθήσει επίσημες ανακοινώσεις που μιλούσαν για "βεβιασμένα συμπεράσματα".
Σίγουρα υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για ύπαρξη κοιτασμάτων σε πλειάδα περιοχών της ελληνικής επικράτειας, σε στεριά και θάλασσα. Αλλά αργεί ακόμη η στιγμή που θα παραγγείλουμε καμήλες και κελεμπίες για να ντυθούμε σείχηδες. Η έκταση, η ποιότητα, και η δυνατότητα εμπορικής εκμετάλλευσης των ελληνικών κοιτασμάτων βρίσκεται ακόμη στη σφαίρα της πιθανολόγησης. Αλλού δεν έχουν καν αρχίσει σοβαρές έρευνες, αλλού υπάρχουν σεισμικά δεδομένα, και όπως θυμίζουν με κάθε ευκαιρία οι ειδικοί, για να υπάρξει βεβαιότητα απαιτούνται εξαντλητικές γεωτρήσεις.
Χρειάζονται τουλάχιστον 6-7 χρόνια μέχρι να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη ενός κοιτάσματος με απολήψιμα αποθέματα ώστε να ξεκινήσει η παραγωγή, καθώς στα δύο πρώτα χρόνια διενεργούνται γεωλογικές και γεωφυσικές έρευνες, στο τρίτο έτος γίνονται τρισδιάστατες γεωφυσικές έρευνες, στο 5ο και 6ο έτος επιβεβαιωτικές γεωτρήσεις, και από το 7ο και μετά ξεκινά η ανάπτυξη.
Στη διεθνή μάλιστα πρακτική λέγεται ότι μόνο μια στις δέκα γεωτρήσεις οδηγεί σε κοίτασμα με οικονομική αξία, όπως ξέρουν καλά οι Κύπριοι και οι Ισραηλινοί. Οι ενδείξεις με άλλα λόγια είναι εξαιρετικά πρώιμες και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν απόδειξη.
Το φάουλ όσων χειρίζονται με τέτοια ελαφρότητα τόσο σοβαρά θέματα, δημιουργώντας προσδοκίες, αλλά έχοντας στη πραγματικότητα άλλες σκοπιμότητες, καθιστά πλέον επιτακτική την αναβάθμιση του φορέα που ονομάζεται Ελληνική Διαχειριστική Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ), πολλώ δε μάλλον, τώρα που η Ελλάδα θέλει να ανέβει "πίστα" σε γεωπολιτικό επίπεδο.
(Liberal.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου