Αύριο συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη μέρα που άλλαξε τις ζωές μας.
Από τη μέρα που τέσσερις νέοι άνθρωποι έγιναν θυσία στο βωμό του θεριού που καθημερινά δαμάζουμε. Αποδείχθηκε για μία ακόμα φορά και με τον πλέον τραγικό τρόπο, πως όταν τα κέρδη και οι αριθμοί μπαίνουν μπροστά από τον άνθρωπο και τη ζωή του, τότε γονείς, γυναίκες και παιδιά θα θρηνούν.
Από τη μέρα που για μας ο χρόνος σταμάτησε, πολλά έχουνε γίνει μα και ακόμα περισσότερα περιμένουν να γίνουν. Θέματα ασφάλειας..
που απαιτούν τη μέγιστη δυνατή προσήλωση και σοβαρότητα προσέγγισης από όλους μας. Θέματα ασφάλειας που πρέπει να αποτελούν βαθιά πεποίθηση πως είναι και το μόνο μας εχέγγυο του δικαιώματος να επιστρέφουμε καθημερινά όρθιοι στα σπίτια μας και στις οικογένειές μας. Θέματα ασφάλειας που είναι αδιαπραγμάτευτα όντας
διαθέτοντας την απαραίτητη θέληση και σταθερή στάση να τα φέρουμε εις πέρας και ολοκληρωτικά, είτε κάποιοι το θέλουν είτε όχι. Είτε λειτουργώντας στο πλαίσιο του Προεδρείου είτε εκτός αυτού. Ακόμα κι αν κάποιοι επιμένουν να μας καταμαρτυρούν «εμμονές», ακόμα κι αν απλά χαμογελούν ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα τα ξεχάσουμε.
Συναδέλφισσα, συνάδελφε
Δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση πως δεν θα επιτρέψουμε να ξαναζήσουμε μέρες σαν την 8η Μάη του 2015. Δεσμευόμαστε πως ότι χρειαστεί να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση θα γίνει, μη υπολογίζοντας αντιδράσεις επειδή σε κάποιους χαλάμε τη σούπα και τη βόλεψη. Ο αγώνας για ασφάλεια στους χώρους δουλειάς συνεχίζεται. Για το δικαίωμα στη ζωή, για το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΜΠΑΜΠΗΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ – ΚΩΣΤΑΣ - ΡΑΜΑΝΤΑΝ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου