Στην πρώτη συνέντευξη που παραχωρεί μετά την εκλογή του, ο νέος πρόεδρος του Συνδέσμου Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών, Βασίλης Σεραφειμάκης, ανοίγει τα χαρτιά του και στέλνει πολλαπλά μηνύματα προς κυβέρνηση και αγορά. Ζητεί να ενεργοποιηθεί επιτέλους το σύστημα εισροών εκροών. Στέλνει μήνυμα ενότητας και συνέχειας του Συνδέσμου ενώ κάνει άνοιγμα στον κλάδο των πρατηριούχων. Τι λέει για την πειρατεία, τη νοθεία και το λαθρεμπόριο. Ο ρόλος του κράτους και το παράδοξο με..
τα νέα μέτρα για την εξοικονόμηση ενέργειας που "τιμωρούν" μια χώρα που προσπαθεί να ανακάμψει.
- Κύριε Σεραφειμάκη καταρχάς, συγχαρητήρια για την εκλογή σας. Ας ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για τον Σύνδεσμο σήμερα.
Σας ευχαριστώ. Εμείς ξέρετε είμαστε οπαδοί της άποψης ότι η σωστή από κάθε άποψη λειτουργία του κλάδου είναι κάτι καλό τόσο για την ελληνική κοινωνία όσο και για την υγιή λειτουργία και κερδοφορία των επιχειρήσεων μικρών και μεγάλων που ασχολούνται σ’ αυτόν. Και ο βασικός λόγος ύπαρξης τού Συνδέσμου είναι η συνδρομή προς το κράτος προκειμένου όλο το σύστημα διακίνησης και εφοδιασμού στα πετρελαιοειδή να λειτουργεί σωστά, έντιμα, και με διαφάνεια. Σ’ αυτά τα θέματα λοιπόν περί σωστής λειτουργίας, οι απόψεις των μελών μας συγκλίνουν -από τη στιγμή που γνώμονας είναι το κοινό συμφέρον οι σωστές κατευθύνσεις γίνονται προφανείς, και μόνο τεχνικές διαφορές μπορεί να υπάρξουν. Έτσι λοιπόν, διαχρονικά, ο Σύνδεσμος λειτουργεί με σύγκλιση απόψεων, σε κάθε επίπεδο. Η ουσία είναι η δουλειά που γίνεται. Η εκπροσώπηση είναι εντελώς δευτερεύον ζήτημα.
- Ποια είναι τα κυριότερα θέματα που απασχολούν τον Σύνδεσμο σήμερα;
Είναι αυτά που απασχολούν όλο τον κλάδο, από τη μεγαλύτερη μέχρι τη μικρότερη επιχείρηση. Ο κλάδος μας, ξέρετε, διακινεί κάθε χρόνο περίπου δέκα δισεκατομμύρια λίτρα προϊόντων χοντρικά – και αυτό στο τελικό στάδιο γίνεται με παραδόσεις λίγων λίτρων κάθε φορά. Αυτό γίνεται κάθε ώρα της ημέρας, κάθε μέρα, χωρίς διακοπή, σε όλη τη χώρα. Επειδή δόξα τώ θεώ τα πράγματα κινούνται γενικά καλά, εννοώ με ασφάλεια για τον πολίτη, για την υγεία μας, και για το περιβάλλον, ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει πόση προσπάθεια και τι τεράστιες επενδύσεις σε εργασία, χρήμα, και τεχνικά μέσα απαιτούνται γι’ αυτό.
Τα θέματα που μας απασχολούν είναι δυστυχώς τα ίδια που μας βασανίζουν τόσα χρόνια –δηλαδή όλη η παρανομία που επικρατεί γύρω και πίσω από την εμπορία και διακίνηση πετρελαιοειδών– και μάλιστα έχουν προστεθεί πρόσφατα και μερικά καινούργια προβλήματα, νέας μορφής και πολύ δυσάρεστα!
- Είστε ευχαριστημένοι από αυτά που το κράτος κάνει για την καταπολέμηση της παρανομίας στο χώρο σας;
Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα προκειμένου να χτυπήσει την πειρατεία, τη νοθεία, το λαθρεμπόριο, και γενικά την παρανομία. Το περίεργο είναι ότι η καταπολέμηση της παρανομίας εκτός από το ότι είναι η προφανής αποστολή τού κράτους, του κάθε κράτους, κάτι που εύλογα απαιτεί από το κράτος ο πολίτης, εξυπηρετεί και το στενά εννοούμενο συμφέρον του κράτους – με άλλα λόγια, το κράτος όσο περισσότερο χτυπάει την παρανομία τόσο περισσότερα χρήματα θα εισπράττει, χρήματα τα οποία σήμερα δεν εισπράττει διότι πάνε στις τσέπες απατεώνων.
- Και ποιος φταίει γι’ αυτή την κατάσταση, κατά την άποψη σας;
Είναι μία διαπίστωση αυτή που δεν αφορά κόμματα ή συγκεκριμένες κυβερνήσεις. Η κατάσταση, με μικρές διακυμάνσεις, παραμένει η ίδια. Κινούμαστε διαχρονικά με δισταγμούς, αναποφασιστικότητα, και αυθαιρεσίες. Δεν υπάρχει συνέχεια στην πολιτική καταπολέμησης των παρανομιών. Πρόσφατα λόγου χάρη περιμέναμε να γίνει ένα σοβαρό βήμα μπροστά με την τοποθέτηση των γνωστών συστημάτων πού θα ελέγχουν πόση ποσότητα μπαίνει και πόση βγαίνει από τις δεξαμενές όσων διακινούν καύσιμα. Η τοποθέτηση ήταν φυσικά υποχρεωτική για όλους με βάση συγκεκριμένο νόμο για τον οποίο είχαμε κάνει ως Σύνδεσμος πάμπολλες εισηγήσεις. Έτσι, οι σωστοί επιχειρηματίες στο χώρο πανηγυρίσανε! Οι εταιρείες εμπορίας επενδύσανε εκατομμύρια ευρώ, οι πρατηριούχοι επενδύσανε και αυτοί έκαστος το κατά δύναμιν, τοποθετήθηκαν συστήματα εισροών/εκροών σχεδόν παντού, μία σύνθετη και σοβαρή δουλειά, σε όλη την Ελλάδα – αλλά δυστυχώς το κράτος μας έχει, όπως μας λένε, "έλλειψη προσωπικού" και γι’ αυτό δεν μπορεί να στελεχώσει την αντίστοιχη υπηρεσία ελέγχου. Έτσι ο έλεγχος των συστημάτων εισροών/εκροών από πλευράς κράτους είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτος. Ποιος θα ελέγξει τον κλάδο; Εμείς ούτε αστυνομία είμαστε, ούτε θέλομε να την υποκαταστήσομε! Περιμένουμε να υπάρξει υπηρεσία και να υπάρξει έλεγχος. Οι επενδύσεις γίνανε, το καθήκον τους οι πρατηριούχοι το έκαναν, οι επιχειρήσεις μας ολοκλήρωσαν το έργο, και αποτέλεσμα μηδέν. Το όποιο κόστος για το προσωπικό θα υπερκαλυφθεί από τα πρόσθετα έσοδα που θα έχει το κράτος από την πάταξη του κλεψίματος.
- Υπάρχει μας λέτε δηλαδή κλέψιμο στον κλάδο των πετρελαιοειδών;
Ο έλεγχος που απαιτούμε δεν αφορά μόνο το τυχόν κλέψιμο στην αντλία – αφορά και το λαθρεμπόριο, διότι τελικά το λαθρεμπορικό προϊόν από κάπου πρέπει να πουληθεί! Στη γνωστή πρόσφατη έρευνα που έκανε το Πολυτεχνείο βρέθηκε ένα ποσοστό αντλιών να δίνουν λειψές ποσότητες. Για να είμαι ειλικρινής προσωπικά περίμενα το ποσοστό να είναι πολύ μεγαλύτερο! Κι αυτό διότι ο κλάδος των πρατηριούχων βάλλεται συνεχώς και από παντού – ο σωστός και τίμιος πρατηριούχος έχει μπει εδώ και καιρό μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα, να συνεχίσει να κυνηγάει τίμια το μεροκάματο ή να αρχίσει κι αυτός να παρανομεί; Διότι πλέον το μεροκάματο για τον έντιμο πρατηριούχο βγαίνει πολύ, πολύ δύσκολα! Τα πρατήρια στην Ελλάδα είναι τα περισσότερα μικρές, οικογενειακές επιχειρήσεις, κάτι μάλιστα που πολλά από αυτά τα σώζει μέσα στη κρίση, μιάς και βάζουν πλάτη όλα τα μέλη τής οικογένειας. Από τη μία λοιπόν οι φόροι στα καύσιμα που συνεχώς αυξάνονται κι από την άλλη οι κάθε λογής παράνομοι που τον ανταγωνίζονται αθέμιτα. Στο τέλος ο πρατηριούχος τι να κάνει; Ή θα το κλείσει το μαγαζί, ή θα αρχίσει να παρανομεί - ή θα συνεχίσει να βασανίζεται χωρίς ελπίδα.
Είναι να απορεί πάντως κανείς που ενώ όλοι μιλάνε, και πάντα δηλαδή μιλάγανε, όλες οι κυβερνήσεις, για τον βιοπαλαιστή πρατηριούχο και πώς πρέπει ως κεντρική εξουσία να τον στηρίξουνε, να τον βοηθήσουνε, να τον προστατεύσουνε, και όλα τα σχετικά, τον αφήνουνε τελικά μόνο κι αβοήθητο, τη στιγμή που η στήριξη του είναι απλή και πανεύκολη. Διότι δεν απαιτεί ο πρατηριούχος να του χαρίσουν κάτι – απλά να κάνει το κράτος τη δουλειά του!..
- Αναφερθήκατε πριν σε κάποια καινούργια προβλήματα.
Ναι, έχουμε τώρα να αντιμετωπίσομε και νέα προβλήματα. Αφορούν το περιβάλλον και τις υποχρεώσεις των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας. Εδώ δυστυχώς δεν χρησιμοποιήσαμε το καταλυτικό και πραγματικό επιχείρημα της οικονομικής κρίσης που χτυπάει τη χώρα μας και έχει γίνει αιτία να μειωθούν από την έναρξη της κρίσης μέχρι σήμερα οι καταναλώσεις μέχρι και 40 τα εκατό! Ουσιαστικά δηλαδή, τουλάχιστον στα πετρελαιοειδή, η χώρα μας τον στόχο τον έχει υπερκαλύψει - φυσικά λόγω μίας πολύ άσχημης κατάστασης, της κρίσης! Αλλά εμείς καλούμαστε τώρα να μειώσουμε κι άλλο την κατανάλωση ενέργειας, δηλαδή έχουν τεθεί ως έτη αναφοράς τα έτη της βαθιάς κρίσης. Η ενέργεια όμως συνοδεύει την ανάπτυξη. Κι είναι απορίας άξιο πως είναι δυνατόν να περιμένουμε μία χώρα της Ένωσης να ανακάμψει οικονομικά όταν, πέρα από όλα τα άλλα, έχει υποχρεωθεί να κάνει "εξοικονόμηση" ενέργειας υπερδιπλάσια από τις άλλες χώρες! Είναι κάτι που ξεπερνάει τουλάχιστον τη δική μου αριθμητική. Αλλά το ζήτημα αυτό, το ζήτημα των λεγομένων Καθεστώτων Επιβολής, πηγαίνει πέρα από αυτή τη χαμένη ευκαιρία να κλείσουμε το ζήτημα προτού καν τεθεί, και είναι πιά τόσο μεγάλο και τόσο επιβαρυντικό για τον κλάδο μας πού θα χρειαστεί να του αφιερώσομε αρκετή ώρα, χωριστά κι ειδικά γι’ αυτό.
- Και πως αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα προβλήματα πού μας λέτε οι επιχειρήσεις του κλάδου;
Όπως μπορεί η κάθε μία. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για όλους. Όπως ξέρετε, εμείς προπληρώνουμε στο κράτος το σύνολο των φόρων που επιβαρύνουν τα πετρελαιοειδή, προτού τα πουλήσουμε για να εισπράξουμε από τον τελικό αγοραστή τους φόρους αυτούς. Έτσι από τη μία επιβαρυνόμαστε όταν φάμε φέσι με ποσά που δεν αφορούν δική μας υποχρέωση κι από την άλλη απασχολούμε μεγάλες ποσότητες χρημάτων απλώς για να κινηθούμε – πέρα από τις επενδύσεις και τις δαπάνες που έχουμε. Έχουμε έτσι τεράστιους τζίρους, τεχνητά διογκωμένους λόγω των φόρων που περιλαμβάνονται στην τιμή πώλησης, και κέρδη ένα ελάχιστο ποσοστό του τζίρου. Τώρα μάλιστα με τη κρίση που πολλές εταιρείες περάσανε σε ζημίες και αρκετές μείνανε σ’ αυτές, καταλαβαίνετε πόσο δύσκολα έχουν γίνει τα πράγματα. Αλλά αισιοδοξούμε! Πιστεύουμε ότι τελικά, δεν μπορεί, κάποιοι, αυτοί που έχουν την εντολή να δίνουν κατευθύνσεις, θα δώσουν συνολικά στην οικονομία πνοή – και συνεπαγόμενα θα αναπνεύσει επιτέλους λιγάκι κι ο κλάδος μας, από την πιο μικρή εταιρεία μέχρι το πιο απόμακρο πρατήριο και φυσικά τον κάθε εργαζόμενο επαγγελματία τού κλάδου μας.
- Να τελειώσουμε αισιόδοξα λοιπόν. Καλή συνέχεια.
Να ’στε καλά. Καλή σας μέρα.
Συνέντευξη στο Χάρη Φλουδόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου