Ορισμένοι σταθμοί εξαγωγής LNG στις ΗΠΑ είναι πιθανό να κλείσουν προσωρινά πριν τα τέλη αυτής της δεκαετίας λόγω της υπερπροσφοράς στην παγκόσμια αγορά, όπως επισημαίνει στέλεχος της ΒΡ.
Πιο αναλυτικά, ο εμπορικός διευθυντής της εταιρείας, Τζίμι Στρόγκαν, δήλωσε στο Argus ότι «είναι πολύ δύσκολο να πούμε αν θα υπάρξουν λουκέτα, αλλά με βάση όσα ξέρουμε, δεν βλέπω πως αλλιώς θα ξεκαθαρίσει η αγορά».
Ο ίδιος εκτιμά ότι οι διακοπές λειτουργίας θα εμφανιστούν το 2018 ή 2019, όταν αναμένεται να ενταθεί η υπερπροσφορά. Όπως τόνισε, οι νέοι σταθμοί..
σε ΗΠΑ και Αυστραλία θα ξεπεράσουν την αύξηση της ζήτησης ως το 2020 και η αγορά θα ισορροπήσει και πάλι στα μέσα της επόμενης δεκαετίας.
Σημειώνεται ότι και η ίδια η ΒΡ διαθέτει συμμετοχή σε σταθμό LNG χωρητικότητας 4,4 εκατ. τόνων ετησίως που κατασκευάζεται στο Τέξας.
Πάντως, τα κλεισίματα δεν αναμένεται να είναι συχνό φαινόμενο, καθώς οι τιμές του αερίου στην Ευρώπη αρκεί να είναι ελαφρώς υψηλότερες από ότι στις ΗΠΑ προκειμένου να φτάσει το αμερικανικό LNG στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Για αυτό και η Ευρώπη αντιμετωπίζεται ως η αγορά τελευταίου καταφυγίου για τους Αμερικανούς παραγωγούς. Μάλιστα, η απαιτούμενη διαφορά στην τιμή μπορεί να είναι μόλις 20 σεντς στην περίπτωση των παραγωγών με μακροπρόθεσμα συμβόλαια, εξήγησε ο Στρόγκαν.
Σύμφωνα με τη Cheniere Energy, που λειτουργεί τον πρώτο σταθμό LNG στις ανατολικές ΗΠΑ, το αμερικανικό LNG μπορεί να εξαχθεί στην Ευρώπη ακόμα και αν οι εκεί τιμές είναι χαμηλότερες από τις αμερικανικές. Ο λόγος είναι η ευελιξία που προσφέρει, αλλά και οι δυσκολίες που σχετίζονται με το κλείσιμο των σταθμών στις ΗΠΑ. «Θα ήταν πολύ δύσκολο να ανοιγοκλείσουν οι γραμμές παραγωγής σε περίπτωση απότομης αυξομείωσης των τιμών, λόγω της αποθήκευσης», δήλωσε σχετικά ο εμπορικός διευθυντής της εταιρείας, Ανατόλ Φεϊγκίν.
Όπως επισημαίνει το Argus, ορισμένοι έμποροι θεωρούν ότι η διαφορά στην τιμή Ευρώπης-Αμερικής πρέπει να είναι στα 2 δολάρια προκειμένου να γίνονται εξαγωγές. Ο Στρόγκαν τόνισε ότι οι υποθέσεις αυτές προεξοφλούν ότι οι πελάτες θα πρέπει να εξασφαλίσουν αρκετές υποδομές στη φυσική αγορά, όπως τη μεταφορά, την αεριοποίηση και τη μεταφορά με αγωγούς. Στην πράξη, αρκετοί πελάτες είναι μεγάλοι παίκτες με πρόσβαση σε τέτοιες υποδομές και κατ’ επέκταση μπορούν να ενσωματώσουν το παραπάνω κόστος. Αντιθέτως, το πιο «επικίνδυνο» κόστος που αναγκάζονται να επωμισθούν οι Ευρωπαίοι πελάτες είναι το λεγόμενο take or pay. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν δεν αγοράσουν LNG από τους Αμερικανούς, τους πληρώνουν 2,25-3,50 δολάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου