Τα σαρίκια μέσα…

Από το capital.gr

Ούτε τα σημερινά ελληνόπουλα, ούτε τα παιδιά τους, ούτε τα εγγόνια τους,  θα φορέσουν σαρίκια πετρελαιοπαραγωγού επειδή, σε 1-2 χρόνια,   (όπως άλλες 15 φορές στο παρελθόν) θα μετράμε... βαρέλια πετρελαίου και  πηγές φυσικού αερίου. Και η Ελλάδα δεν θα γίνει ενεργειακός κόμβος στα Βαλκάνια. Ορθότατα τελειώνουν κάπου εδώ τα ελληνικά πετρελαϊκά παραμύθια που θα σνομπάριζε και η Χαλιμά...   

Αιφνιδιάστηκα ευχάριστα από τις συγκρατημένες δηλώσεις..
του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα  (τις οποίες και επικροτώ ανεπιφύλακτα) για ελπίδες από τις νέες συμβάσεις ερευνών (σε αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Δυτική Ελλάδα). 

Επίσης από τη σοβαρότητα του υπουργού Ενέργειας Γ. Σταθάκη σε  ενεργειακά οράματα, επενδύσεις και ανάπτυξη της οικονομίας λόγω ευρημάτων σε  υδρογονάνθρακες. 

Και ας μην απέφυγαν (εντελώς)  την πεπατημένη (των άλλων) για δήθεν επερχόμενη ενεργειακή αναβάθμιση της Ελλάδας επειδή κάποιοι παραγωγοί (Ρώσοι-Αζέροι)  βολεύονται να ρίξουν (αν 
ρίξουν και πως θα ρίξουν)  σωληνώσεις για να μεγαλώσουν τα δίκτυά τους.   

Αρκετά με το καραγκιοζιλίκι των αποθεμάτων των  ελληνικών πετρελαίων που περιμένουμε από τις αρχές του 1900. 

Αρκετά με τους κουβάδες του μαύρου χρυσού που μας βάζουν να "κρατάμε" από την εποχή της χούντας για να πλουτίσουμε τσάμπα... 

Αρκετά και με το φτηνό θέατρο του πλούτου επενδύσεων και "πυραυλικής" οικονομικής ανάπτυξης από τα αποθέματα υδρογονανθράκων που  βγάζουμε από το συρτάρι… όταν δεν έχουμε τίποτε άλλο 
να πούμε για επενδύσεις και ανάπτυξη.

Το βιολί αυτό το ξεκίνησε η χούντα με τα ολίγα (αξιοποιήσιμα) αποθέματα του Πρίνου στην Καβάλα το αποτέλεσμα των οποίων ούτε κρύο ούτε ζέστη έφερε στην οικονομία εκτός από κάποια τοπικά οφέλη της Καβάλας.  

Αλλά η χούντα δικαιολογούσε έτσι την ύπαρξή της με τα γνωστά "...η Ελλάδα μετατρέπεται σε απέραντο εργοτάξιο...". 

Από το 1974 και μετά όμως έγινε η "φάμπρικα" με τα δήθεν αποθέματα πετρελαίου" και τα τεράστια κέρδη της οικονομίας μπήκε για τα καλά μπροστά.  Έφτασε σε σημείο γελοιοποίησης.

Γιατί στο παραμύθι των πετρελαίων στηρίχθηκαν κρατικοποιήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή.  Κρατικές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες  για ομίλους χημικών, για υπόγειο πλούτο. Και και για άλλες αποτυχημένες κρατικές  ΔΕΚΟ που πληρώνουμε μέχρι σήμερα από τις τσέπες μας ως λαός γιατί λειτούργησαν με δανεικά!!! 

Τότε να έβλεπες  σαρίκια, κελεμπίες και κατά χιλιάδες τα ρουσφέτια των διορισμών στον κρατικό τομέα που "...θα έσκαβε όλη την Ελλάδα  να βγάλει τον θησαυρό του υπόγειου πλούτου" και να "στέψει" την Ελλάδα ως  ζάμπλουτη "πριγκίπισσα"  ενέργειας στα Βαλκάνια!!! 

Και να οι κρατικές ΔΕΠ, να οι κρατικές ΕΛΕΒΜΕ, να οι κρατικές ΜΕΤΒΑ, να οι κρατικές λιπασματοβιομηχανίες στη Βόρεια Ελλάδα, στον Αστακό , στο Μεσολόγγι και αλλού...
Διορισμοί... Διορισμοί... Διορισμοί... αλλά από "παραγωγή" ούτε ένα κουβά πετρέλαιο. Ούτε ένα κασόνι μετάλλευμα...

Μέχρι όλα που έκλεισαν. Έγιναν ερείπια.  Και οι μεγάλες κρατικές Δημόσιες Επιχειρήσεις Πετρελαίου έγιναν ένα γραφειάκι με λουτροκαμπινέ... 

Στον ίδιο καμβά και  ο Ανδρέας Παπανδρέου  του 1980-1990. "...Η Ελλάδα στους Έλληνες και  ο μαύρος χρυσός στα ταμεία του κράτους". 

Και όταν οι προβληματικές βιομηχανίες έφθασαν τις 46 και επενδυτής δεν παταγε στην Ελλάδα βγάζαμε από το ντουλάπι τα πετρέλαια... Συμβάσεις με ουρά. Η μία πίσω από την άλλη... 
Αλλά ο "θησαυρός"  δεν ήταν ούτε από τις επενδύσεις ούτε από τα ελληνικά πετρέλαια. Ήταν από τις πωλήσεις  των αποτελεσμάτων των σεισμικών ερευνών.

Τις πωλήσεις των γραπτών σεισμικών αποτελεσμάτων που  έκαναν (και κάνουν) οι πολυεθνικές ερευνών σε  άλλες πετρελαϊκές πολυεθνικές που δεν είχαν υπογράψει συμφωνία με την Ελλάδα!!!

Και από τον Ανδρέα Παπανδρέου στον Κ. Σημίτη που δεν απέφυγε το γνωστό ( και τετριμμένο πλέον)  "succes story" υπογράφοντας συμφωνίες ερευνών ή  αναβαθμίζοντας (στα λόγια) την Ελλάδα ως  ενεργειακό κόμβο στα Βαλκάνια.

Ο Κώστας Μητσοτάκης δεν "πρόκανε" να πάρει το μαντήλι και τον ζουρνά για τα ελληνικά πετρέλαια .

Την  πάσα την πήρε ο Κώστας Καραμανλής  με τον περιβόητο αγωγό  Μπουρκάς-Αλεξανρούπολη που  τον παρουσίασε ως "σωτήρα" της ενεργειακής Ελλάδας αφήνοντας όμως Βούλγαρους και Ρώσους άφωνους για την ελληνική αφέλεια...

Ακολούθως και ο Αντώνης Σαμαράς όταν δεν είχε τίποτε άλλο να πει ως   "succes story". Όταν έδινε "λύση" στην αποεπένδυση και την αποβιομηχάνιση της χώρας με σαρίκια  και βότκες... εις υγεία ερευνών και αγωγών με την Ελλάδα ως "πριμαντόνα" ενέργειας στα Βαλκάνια.

Ασφαλώς και οφείλουμε να σκάψουμε την Ελλάδα για να δούμε τι έχουμε και τι δεν έχουμε σε αποθέματα (εκμεταλλεύσιμα όμως αποθέματα – βάθους και ποσότητας– με βάση τις σημερινές διεθνείς τιμές) αλλά, προς Θεού, λίγα λόγια. Τόσο λίγα όσο αυτά που είπε χθες ο Αλέξης Τσίπρας αντικαθιστώντας τις ανοησίες και τις άχρηστες φλυαρίες των άλλων.  

Του Γιώργου Κράλογλου