ΠΑΣΚΕ ΕΚΟ :ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΓΙΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.

Συνάδελφοι,

       Με αφορμή την  υποψηφιότητά μου ως εκπροσώπου εργαζομένων, αισθάνομαι  τη βαθιά ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις – θέσεις- που για μένα οριοθετούνται ως απόψεις ζωής.  Με  χαρακτήρισαν, χάραξαν το δρόμο που  πορεύτηκα μέχρι σήμερα και τις ίδιες προσπαθώ να περάσω και στα παιδιά μου.

       Είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνω την επιθυμία να ασχοληθώ με τα «κοινά». Η ενασχόληση αυτή στις μέρες μας θεωρείται γενικά κάτι το παρεξηγημένο. Η απογοήτευση και η καχυποψία κυριαρχούν κάθε φορά που το θέμα της συζήτησης είναι η συμμετοχή μας στα κοινά. Εν τούτοις πιστεύω ότι μόνο μέσα από τη  συμμετοχή μας μπορούμε να βοηθήσουμε να δοθούν λύσεις και οι ηθικές αξίες του καθενός μας καθορίζουν και την εφαρμογή των όσων πιστεύουμε.

       Πολύτιμα μαθήματα ζωής έλαβα και εγώ από τους γονείς μου ενάντια σε μια κοινωνική άποψη που επέβαλε στάσεις όπως «Μην ασχολείσαι , κάνε την δουλίτσα σου, εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα» ή κοίτα να βολευτείς να τρυπώσεις».

       Ο θεσμός του Εκπροσώπου των εργαζομένων είναι..
ιδιαιτέρως σημαντικός με μεγάλη ευθύνη όσον αφορά τον έλεγχο και την διαφάνεια των ενεργειών της Διοίκησης στη λειτουργία της εταιρείας μας.

       Πίστευα και πιστεύω στον θεσμό του Εκπροσώπου των εργαζομένων χωρίς χρηματική αμοιβή, με διάρκεια στη θητεία, με ενιαίο ψηφοδέλτιο και με ασυμβίβαστο ώστε να μην είναι παράλληλα και μέλος του Δ.Σ. του σωματείου. Θα ήθελα να ακούσω και τις απόψεις των συνυποψηφίων μου για όλα αυτά.

       Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ τιμή και ευθύνη να προσφέρω σ’ αυτό το χώρο, που αγαπώ και που ΄χάρη σε αυτό εξασφαλίζω το ψωμί της οικογένειάς μου , να προσφέρω στους συναδέλφους μου ότι καλύτερο μπορώ από την πλευρά μου, να υποστηρίξω τα συμφέροντά τους με βάση τις ηθικές μου αξίες, τα πιστεύω μου, το αίσθημα Δικαίου, την αλήθεια, την Αξιοπρέπεια και την Διαφάνεια.

Θέλω να κλείσω την επιστολή μου με ένα αγαπημένο στίχο του Ελύτη.

«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μα πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες, αγωνίζονται να εξουδετερώσουν την φθορά».


Σας ευχαριστώ,

Μανώλης Καραβιτάκης