Ο ρίψασπις .....

Στην αρχαία Σπάρτη, μια ιστορική πόλη νότια της Ιτέας ,οι μητέρες των στρατιωτών πριν φύγουν για την μάχη τους παρέδιδαν την ασπίδα τους συνοδεύοντας την πράξη αυτή με την ευχή '' ή ταν ή επί τάς'' μιας και δεν υπήρχε μεγαλύτερη ντροπή από το να πετάξεις την ασπίδα σου και να φύγεις από το πεδίο της μάχης.

Στην αρχαία Σπάρτη μια ιστορική πόλη νότια της Ιτέας δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι υπάρχει και μεγαλύτερη ντροπή.

Είναι η έσχατη προδοσία. 

Είναι εκείνη η πράξη όπου.
αρχηγός του στρατεύματος  όχι μόνο εγκαταλείπει στο πεδίο της μάχης τους συναγωνιστές του για να κοιτάξει την (στρατιωτική) του  καριέρα  αλλά στη συνέχεια επειδή δεν έχει καταφέρει, παρά τα συνεχή ξεπουλήματα τους στόχους του, συμμαχεί με τον πρώην εχθρό του εναντίον των παλιών συναγωνιστών του, κατηγορώντας τους ,διώκοντάς τους σε ''υψηλό επίπεδο'', διαβάλλοντας τους και υψώνοντας αναχώματα εναντίον τους,  με τελικό στόχο την πολυπόθητη εξέλιξη στην καριέρα του (την στρατιωτική).

Μια συνήθης πρακτική των ριψασπίδων είναι να καταφεύγουν στην αυλή του αντίπαλου Βασιλιά στην ανατολή ή σε ακριτικά νησιά όπως η Χίος, η Κάρπαθος,η Κύπρος κ.α. 

Με ορμητήριο αυτούς τους τόπους εξαπολύουν διάφορα άβουλα περιστέρια να παίξουν αντ΄αυτού το ρόλο τους . 

  Βέβαια δεν σταματάνε εκεί και προσπαθούν με τα παπαγαλάκια-κοράκια των πρώην εχθρού τους να σπείρουν ζιζάνια και φόβο .

.

Ακόμα να καταλάβουν ότι έχουν γίνει γραφικοί και γελάει ο κόσμος μαζί τους

Εμείς θα θέλαμε να θυμίσουμε ότι οι ριψασπίδες είτε πέθαιναν ντροπιασμένοι και ξεχασμένοι από όλους στην μακρινή ξενιτειά είτε έβρισκαν ταπεινωτικό θάνατο χτίζωντάς τους σε ναούς. 

Άλλο τέλος για αυτούς δεν υπάρχει....