Τα "οικόπεδα με φως, νερό, τηλέφωνο" ήταν περιζήτητα στις δεκαετίες του 1960-70, στη χρυσή εποχή της ανοικοδόμησης της μεταπολεμικής Ελλάδας. Μέχρι και η ταινία του πιο πάνω βίντεο έγινε το 1966, μέσα στην ακμή του Ελληνικού κινηματογράφου, για να περιγράψει το κλίμα της κοινωνίας της εποχής.
Φως, νερό και τηλέφωνο αποτελούν σήμερα αναπόσπαστα στοιχεία της καθημερινότητας, γι' αυτό και αποτέλεσαν προνομιακό χώρο των δημόσιων επιχειρήσεων. Στη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, που έχει αλλεργία σε ο,τιδήποτε δημόσιο των μικρών χωρών, είναι πλέον πεδίο δραστηριοποίησης μεγάλων εταιρειών.
Σε μια απ' τις πρώτες ..
αναρτήσεις αυτού του ιστολόγιου, το Δεκέμβρη του 2013, είχα γράψει πως "το έργο με την τρόικα το έχουμε ξαναδεί", το μακρινό 1897, τότε που η πτωχευμένη απ' το 1893 Ελλάδα του Χαρίλαου Τρικούπη ενεπλάκη σε πόλεμο με την Τουρκία και τον έχασε. Η ηττημένη Ελλάδα, με τη Συνθήκη Ειρήνης της 20ης Σεπτεμβρίου 1897, εξαναγκάστηκε σε πολεμική αποζημίωση τεσσάρων εκατομμυρίων τουρκικών λιρών, αλλά λεφτά και τότε δεν υπήρχαν. Η τότε κυβέρνηση, του Αλέξανδρου Ζαΐμη, υποχρεώθηκε σε διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της Ελλάδας για επιπλέον δανεισμό, (ενώ ήδη η χώρα είχε πτωχεύσει μόλις πριν τέσσερα χρόνια), με αποτέλεσμα την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ). Προκειμένου να σιγουρευτούν οι τότε "φίλοι και σύμμαχοι" πως θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους, υποθήκευσαν φορολογικά έσοδα, των μονοπωλίων αλατιού, πετρελαίου, σπίρτων, τραπουλόχαρτων, τσιγαρόχαρτων και σμυρίδας Νάξου, το φόρο καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και τους δασμούς του τελωνείου Πειραιά.
Κι αν το 1897 ο ΔΟΕ μας επιβλήθηκε μετά από πόλεμο, το 2010 η τρόικα μας επιβλήθηκε σε καιρό ειρήνης και μάλιστα στη μακρύτερη περίοδο ειρήνης, που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος. Αυτό από μόνο του κάνει ακόμα μεγαλύτερες τις ιστορικές ευθύνες των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων, που νομίζουν πως ελέγχοντας τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης με στημένα και διαπλεκόμενα ΜΜΕ και στημένες και διαπλεκόμενες δημοσκοπήσεις θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και θα επανέλθουν στο σβέρκο μας.
Δυστυχώς αποδεικνύεται καθημερινά πως μας οδήγησαν σε χρεοκοπία μετά απ' το μεγαλύτερο φαγοπότι τρωκτικών, που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος και γι' αυτό προσπάθησαν απ' την πρώτη στιγμή να μας πείσουν ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε". Όμως όλοι μαζί ήμασταν στη λίστα Λαγκάρντ, όλοι μαζί στη λίστα Λιχτενστάιν, όλοι μαζί στη λίστα Μπόργιανς, όλοι μαζί στη λίστα Λουξεμβούργου, όλοι μαζί στα Panama papers, όλοι μαζί στις λίστες της Ζήμενς, όλοι μαζί στη λίστα της ντροπής των ...
57 βο(υ)λευτών, που ζητούσαν να μη μειωθεί η τιμή αποζημίωσης των Φ/Β, όλοι μαζί στις μίζες της Ολυμπιάδας 2004, όλοι μαζί στις μίζες των εξοπλιστικών, όλοι μαζί προσπαθούσαμε να ξεπουλήσουμε τη ΛΑΡΚΟ σε Γαλλική εταιρεία, όλοι μαζί προσπαθούσαμε να ξεπουλήσουμε τη "μικρή" ΔΕΗ και τον ΑΔΜΗΕ, όλοι μαζί εκχωρήσαμε το Ελληνικό, όλοι μαζί τρώγαμε τα θαλασσοδάνεια στα κόμματα, στα ΜΜΕ, στο Μέγαρο, όλοι μαζί τρώγαμε τα λεφτά που δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών;;;;
Μάλλον όχι, έτσι δεν είναι;
Όλοι μαζί καλούμαστε δυστυχώς μόνο να πληρώσουμε τη λυπητερή στους τωρινούς "φίλους και συμμάχους", που τώρα τους λέμε "εταίρους", με αύξηση του ΦΠΑ, μείωση του αφορολόγητου, διαρκή φτωχοποίηση του λαού, προκειμένου στη σημερινή ΕΕ να γίνονται διαρκώς οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Κι αν το 1898 οι ξένοι έπαιρναν τα έσοδα απ' το αλάτι και τα τραπουλόχαρτα, τώρα έχουν ήδη πάρει τα έσοδα απ' τα τηλέφωνα κι έχουν δρομολογήσει, με το 3ο μνημόνιο, να πάρουν τα έσοδα απ' το ρεύμα, με την υποχρεωτική μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% της αγοράς. Το όνειρο της δεκαετίας του 1960 για "φως, νερό, τηλέφωνο" εξελίσσεται σε "τηλέφωνο από τη Deutsche Telekom, ρεύμα απ' την EDF, νερό -λίγο αργότερα- από κάποιον άλλο ξένο".
Παρά το ΔΟΕ, η χώρα στάθηκε γρήγορα στα πόδια της, με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 απελευθέρωσε τουρκοκρατούμενες επί αιώνες περιοχές και καταδίωξε τους Ιταλούς το 1940 στα βουνά της Αλβανίας. Απ' το 1950 η ΔΕΗ κι ο Ελληνικός λιγνίτης έγιναν το σύμβολο της αναγέννησης της οικονομίας της ταλαιπωρημένης χώρας. Στη σημερινή συγκυρία ο λιγνίτης μπορεί και πάλι να βοηθήσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση. Χρειάζονται πλέον διεθνείς συμμαχίες με όλες τις χώρες της Κεντροανατολικής Ευρώπης, που επίσης έχουν λιγνίτη, προκειμένου ν' αποκρούσουμε τις προσπάθειες, κυρίως των Γάλλων, να επιβάλλουν "κατώφλι" στην τιμή των εκπομπών CO2 και να κάνουν το λιγνίτη ασύμφορο για ηλεκτροπαραγωγή. Δεν αντέχουμε την πολυτέλεια ν' αγοράσουμε Γαλλικά πυρηνικά εργοστάσια, ας αρκεστούν στα Μιράζ και τις φρεγάτες, που κάθε τόσο όλο και τ' ανανεώνουμε. Αλλά και η ΔΕΗ, αν θέλει να επιβιώσει μετά την καταναγκαστική μείωση μεριδίου, θα πρέπει έγκαιρα να μετασχηματιστεί σε μια νέα εταιρεία, ν' ανοιχτεί σε νέες αγορές, συμμαχώντας ενδεχομένως με άλλες Ελληνικές ή και ξένες εταιρείες. Η ηλεκτροκίνηση θα μπορούσε ν' αποτελέσει μια τέτοια αγορά, η Ελλάδα έχει κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά για το σκοπό αυτό.
Πασοκ-ΝΔ προσπαθούν να μας ξαναφέρουν στην εποχή της Ελλάδας "ψωροκώσταινας", να στρέψουν τους πολίτες ξανά στα χωράφια, για να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην επιβίωση. Αυτό μπορεί να ήταν καλό για την εποχή του Μεσοπολέμου, αλλά δεν αρκεί στις σημερινές συνθήκες: η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να έχει τη δική της βιομηχανία, μόνο αυτή μπορεί να συγκρατήσει τη φυγή των παιδιών μας στην ξενιτειά.
Το greeklignite δυστυχώς προφανώς δεν διαθέτει τα μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να προχωρήσει την υπόθεση της ηλεκτροκίνησης, αλλά μπορεί να καταθέσει συγκεκριμένη επιχειρηματική πρόταση, σε περίπτωση που υπάρχει ενδιαφέρον (και βεβαίως δεν πρόκειται για αναβίωση του ιστορικού Enfield 8000 της Σύρου, που βλέπουμε στην εικόνα). Πέρυσι είχε θίξει το θέμα στο Λαφαζάνη, αλλά μετά ήρθε το δημοψήφισμα κι ο Λαφαζάνης αποτέλεσε παρελθόν. Και στην αγορά δεν ισχύει το "ποτέ δεν είναι αργά", αν μπορούσες να κάνεις κάτι χθες, έπρεπε να το έχεις ήδη κάνει. Θα χαθεί κι αυτή η ευκαιρία για τη χώρα;
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου