Τα παραδοσιακά ΜΜΕ γνωρίζουν καλά πως για να πουλήσουν φύλλα πρέπει να πουλήσουν τρόμο για το άγνωστο και η "ανθρωπογενής" κλιματική αλλαγή προσφέρεται μια χαρά για να πουλήσουν μελλοντολογικό τρόμο και κινδυνολογία. Απ' το "παιχνίδι" δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι New York Times, που στις 8.2.2016 δημοσίευσαν άρθρο με τίτλο "The End of Snow?", όπου μας λένε πως "ο πλανήτης έχει θερμανθεί κατά 1,4οF απ' την προβιομηχανική εποχή κι ως αποτέλεσμα το χιόνι λιώνει, τα τελευταία 47 χρόνια η κάλυψη με ανοιξιάτικο χιόνι στο Βόρειο ημισφαίριο έχει μειωθεί κατά 1 εκατ. τετρ. μίλια". Στο ίδιο άρθρο υπάρχει η διπλανή φωτογραφία του "υπό εξαφάνιση" παγετώνα Τζάκσον της Μοντάνα το 2009, με τη χαρακτηριστική "κινδυνολογική" λεζάντα πως "οι παγετώνες μπορεί να εξαφανιστούν απ' το Εθνικό Πάρκο έως το 2050". Μόνο που οι προβλέψεις αυτού του είδους έχουν αρχίσει και θυμίζουν κοίταγμα σε κρυστάλλινη μπάλα, δεν αντέχουν πια σε κριτική και είναι ακριβώς η ..
.διαφάνεια του διαδικτύου αυτή που επιτρέπει την άμεση διάψευση των κινδυνολόγων.
Οι New York Times τα γράφουν αυτά το 2016 και ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή σχεδόν ένα αιώνα πριν, στις 29 Δεκεμβρίου του ...1923, για να δούμε τι έγραφε η εφημερίδα Medford Mail Tribune σε ανταπόκριση απ' το Σινσινάτι. Όπως λοιπόν βλέπουμε στη διπλανή εικόνα, που την είδα στο πολύ καλό ιστολόγιο Real Science, το 1923 ένας καθηγητής Πανεπιστημίου ανακοίνωνε σε Γεωλογικό Συνέδριο πως "τα ζεστά και ξηρά καλοκαίρια των λίγων τελευταίων ετών προκάλεσαν ταχεία αποσύνθεση των παγετώνων στο Εθνικό Πάρκο της Μοντάνα. Ο παγετώνας Σπέρι έχει χασει το 1/4 έως 1/3 του πάγου του τα τελευταία 15 χρόνια κι αν αυτή η ταχεία υποχώρηση συνεχιστεί, ο παγετώνας θα μπορούσε σχεδόν να εξαφανιστεί μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Ωστόσο εξέφρασε τη γνώμη πως οι μακρές ξηρές περίοδοι των τελευταίων ετών έχουν τελειώσει και υπάρχει πιθανότητα μείωσης της υποχώρησης του παγετώνα". Ο παγετώνας Σπέρι βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο παγετώνα Τζάκσον και φυσικά κανένας απ' τους δυο δεν έχει λιώσει απ' το 1923 μέχρι σήμερα, για να έλθουν οι New York Times το 2016 και να ξανασπείρουν την κινδυνολογία.
Το CO2 το 1923 ήταν στα 305ppm και τώρα είναι γύρω στα 400, αλλά η αύξηση κατά σχεδόν 1/3 έχει αφήσει "παγερά" αδιάφορους τους παγετώνες. Η θερμοκρασία των ΗΠΑ, που τη βλέπουμε στο πιο πάνω διάγραμμα από εργασία του NASA GISS (J. Hansen et al) το 1999, αμέσως μετά το 1923 είχε αρκετά ζεστά χρόνια μέχρι το 1940, αλλά ούτε κι αυτό επηρέασε τους παγετώνες. Η μέγιστη θερμοκρασία στις ΗΠΑ, όπως βλέπουμε στο διάγραμμα παρατηρήθηκε στη δεκαετία του 1930 κι αν έχετε διαβάσει "Τα Σταφύλια της Οργής", που εκδόθηκε το 1939 κι αναφέρεται στη Μεγάλη Ύφεση που ακολούθησε το Κραχ του 1929 στις ΗΠΑ, ίσως θυμάστε τις περιγραφές του Στάινμπεκ για τη μεγάλη ζέστη. Κι έχει σημασία να βλέπουμε τα δεδομένα για τις ΗΠΑ, επειδή έχουν το πιο πυκνό δίκτυο σταθμών μέτρησης στον πλανήτη.
Το πιο ωραίο βέβαια είναι πως μπορείτε να πάτε στο σπουδαίο εργαλείο που λέγεται Google Earth και να βάλετε στην αναζήτηση το "Jackson Glacier". Η πιο πρόσφατη φωτογραφία είναι στις 27.7.2014, αλλά υπάρχουν ιστορικές φωτογραφίες (για να τις δείτε πατήστε το "1991" κάτω αριστερά), που ξεκινούν απ' τις 26.8.1991 και δείχνουν πως δεν υπάρχει αξιόλογη μεταβολή στην ποσότητα του πάγου, όσο κι αν έχει αυξηθεί το CO2 στην ατμόσφαιρα, όσο κι αν έχει "υπερθερμανθεί" ο πλανήτης. Κι ακόμα πιο ωραίο είναι πως τον Αύγουστο 1995 ο πάγος δεν φαίνεται να έχει ουσιαστική μεταβολή σε σχέση με το 1991, η επιφάνειά του φαίνεται να υποχώρησε θεαματικά το 2003, αλλά αυξήθηκε εξίσου θεαματικά το 2004! Ξαναϋποχώρησε το 2005, αλλά το 2009 φαίνεται να έχει επανέλθει πλήρως! Έκτοτε δεν έχει ουσιαστική μεταβολή και η σχετική κινδυνολογία είναι μάλλον αρμοδιότητα της δικαιοσύνης.
Πολύ πρόσφατα επίσης, δημοσιεύτηκε στο Geokarto International (τομ. 31, τεύχος 5, 2016) μια μελέτη της χιονοκάλυψης και της έκτασης του παγετώνα στη Κορδιλιέρα του Περού (Άνδεις). Χρησιμοποιήθηκαν δορυφορικές εικόνες υψηλής ανάλυσης της περιόδου 1986-2014, βρέθηκε πως ο παγετώνας έχει χάσει το 26,92% της μάζας του, αλλά οι μεταβολές συσχετίζονται με καθαρά φυσικά φαινόμενα, τη συνδυασμένη δράση των El Niño – Southern Oscillation (Νότια Κύμανση) (ENSO) και του Pacific Decadal Oscillation (δεκαετής κύμανση του Ειρηνικού). Οι μέγιστες διακυμάνσεις παρατηρήθηκαν όταν το ENSO και η δεκαετής κύμανση του Ειρηνικού βρίσκονταν σε φάση.
Όσο κι αν οι καταστροφολόγοι προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους πολίτες για το υποτιθέμενο λιώσιμο των παγετώνων, που θ' ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας και θα "πνίξει" τις παράκτιες περιοχές, ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει πως παρά το "πιο θερμό έτος 2014", οι παγετώνες της Μοντάνα χαίρουν άκρας υγείας, όπως άλλωστε και οι παγετώνες των Ιμαλαΐων. Οι παγετώνες έλιωναν και θα λιώνουν, αλλά και πάγωναν και θα παγώνουν από πλήρως φυσικά αίτια, αδιαφορώντας πλήρως για την τρομολαγνεία περί "υπερθέρμανσης"
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου