Σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου, ενός ξενόφερτου Άγιου, που ωστόσο τον περιμένει πώς και πώς η αγορά για να πουλήσει κανένα λουλούδι ή κανένα δωράκι, να γίνει λίγος τζίρος τέλος πάντων. Ωστόσο η κλιματική τρομοκρατία έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα, που ούτε κι ο Άγιος Βαλεντίνος της γλίτωσε: το Policy Forum του World Resources Institute, ενός ιδρύματος που προωθεί έντονα την ιδέα της "ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης" μας κάλεσε πριν λίγες μέρες, στις 9/2, να προβληματιστούμε για το περιβαλλοντικό και κλιματικό κόστος της γιορτής των ερωτευμένων.
Πρώτος στόχος τα διαμάντια: το 1939 η De Beers, παγκόσμια κυρίαρχος της αγοράς διαμαντιών, με έξυπνο μάρκετινγκ ανέδειξε τα διαμάντια στο υπέρτατο δώρο αγάπης, μέσα σε τρία χρόνια το 80% των δαχτυλιδιών αρραβώνα στις ΗΠΑ είχαν κι ένα διαμάντι, οπότε άνθησε η αγορά των "ματωμένων διαμαντιών". Πριν λοιπόν χαρίσετε ένα διαμάντι στο ταίρι σας για να τιμήσετε τον Άγιο Βαλεντίνο ζητήστε πρώτα πιστοποιητικό προέλευσης του διαμαντιού, για να έχετε κιόλας να το δείξετε στον Τρύφωνα Αλεξιάδη όταν σας το ζητήσει στο Περιουσιολόγιο.
Δεύτερος στόχος ο χρυσός: μπορεί "να μας φέρνει πιο κοντά", αλλά η εξόρυξη χρυσού προκαλεί ...
σοβαρά προβλήματα, ιδίως όταν συνδυάζεται με τη χρήση κυανιούχων ενώσεων, όπως πολύ καλά ασφαλώς θα ξέρουν να σας πουν πολλοί κάτοικοι της Ανατολικής Χαλκιδικής που αντιδρούν για το έργο στις Σκουριές ή πολλοί Ρουμάνοι, που επίσης αντιδρούν για το έργο στη Ρόσια Μοντάνα. Αν λοιπόν πανικοβάλλεστε επειδή...
η Deutsche Bank δεν αισθάνεται και πολύ καλά τελευταία και οι τραπεζικές αξίες καταρρέουν στα διεθνή χρηματιστήρια, κρατήστε το χρυσό για τις δύσκολες μέρες, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για δώρα από χρυσό. Στο κάτω-κάτω ο Άγιος Βαλεντίνος δεν είναι δικός μας άγιος, ξενόφερτος είναι. Προτιμήστε καλύτερα κάποιο λουλούδι. Ή μήπως όχι;
Τρίτος και καλύτερος στόχος του Policy Forum η βιομηχανία των κομμένων λουλουδιών, που ξεκίνησε απ' τη Βρετανία στο τέλος του 19ου αιώνα και τώρα η αγορά υπολογίζεται σε μέγεθος πολλών δισ. δολαρίων. Τα τριαντάφυλλα -προπαντός τα σκούρα κόκκινα- έχουν ταυτιστεί με τα αισθήματα αγάπης κι έχουν την τιμητική τους κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αλλά δεσμεύουν μεγάλες εκτάσεις που θα μπορούσαν να διατίθενται για την καλλιέργεια τροφίμων, ιδίως με τη μεγάλη αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού. Ακόμα χειρότερα, η βιομηχανία των λουλουδιών βασίζεται σε παραγωγή σε χώρες όπου οι κλιματικές συνθήκες επιτρέπουν την καλλιέργεια σ' όλη τη διάρκεια του έτους, όπως σε Κολομβία, Κένυα, Ισημερινό και Αιθιοπία κι εκεί ξεκινούν τα προβλήματα, καθώς οι έλεγχοι είναι χαλαροί και χρησιμοποιούνται γεωργικά φάρμακα απαγορευμένα στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, όπως το βρωμιούχο μεθύλιο, που είναι ιδιαίτερα βλαπτικό για το στρώμα του όζοντος στην ατμόσφαιρα. Κι ακόμα χειρότερα η βιομηχανία λουλουδιών χρησιμοποιεί μεγάλες ποσότητες νερού, σε χώρες όπου αυτό βρίσκεται σε ανεπάρκεια. Όταν λοιπόν κρατάτε ένα κομμένο τριαντάφυλλο, λέει το Policy Forum, σκεφτείτε καλά ποιας χώρα η έκταση, το νερό, τα χημικά και η εργασία σας το εξασφάλισαν.
Εκείνο ωστόσο που φαίνεται να λείπει απ' το άρθρο του Policy Forum είναι πως η ανθρώπινη παρουσία πάνω στον πλανήτη επηρεάζει όλο το οικοσύστημα, καθώς θέλουμε να τραφούμε, να χτίσουμε τα σπίτια μας, να εξασφαλίσουμε την ενέργεια που χρειάζεται ο πολιτισμός μας. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, η ιεράρχηση των ανθρώπινων αναγκών έχει περιγραφεί πριν αρκετές δεκαετίες απ' το Maslow κι αν κάποια στιγμή η ανθρωπότητα χρειαστεί να καλλιεργήσει σιτάρι στις εκτάσεις όπου σήμερα καλλιεργούνται τριαντάφυλλα, είναι βέβαιο πως θα το κάνει, χωρίς να χρειάζεται κανέναν να το υποδείξει. Μέχρι τότε η εξαγωγή λουλουδιών θα εξασφαλίζει στις φτωχές χώρες ένα εισόδημα για να βγάλει τους πολίτες απ' την ένδεια, στην οποία έχει καταδικάσει όλες αυτές τις χώρες η αποικιοκρατία και η πολύχρονη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών απ' τους Δυτικούς. Δεν χρειαζόμαστε λοιπόν κι άλλη κλιματική υστερία, φτάνει πια!
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου