ANAKOIΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,


              Την Παρασκευή 15/1/2016 πραγματοποιήθηκε έκτακτο Δ.Σ. με θέματα σχετικά με τα οργανογράμματα, το πρόγραμμα εκπαίδευσης, προσλήψεις και διαδικασίες.

              Διαφοροποιηθήκαμε από την πρόταση της εκτελεστικής γιατί δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε αυτό το προεδρείο. Κοροϊδεύουν τον κόσμο! Ξεφτιλίζουν την έννοια της απεργίας και της αγωνιστικής κινητοποίησης! Κάνουν γενική αναφορά σε «ασφαλή» οργανογράμματα, χωρίς να τα καθορίζουν.

              Καταθέσαμε δική μας πρόταση, καλώντας τους...
συναδέλφους μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες των Περιφερειακών Συνελεύσεων να διεκδικήσουν με αγωνιστικές κινητοποιήσεις το πλαίσιο αιτημάτων της Γενικής Συνέλευσης της 29 & 30/6/15, το οποίο παραθέτουμε παρακάτω:


ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ


•    Διεκδίκηση  πρόσληψης  μόνιμου  προσωπικού για να καλυφτούν όλες οι ανάγκες των  διυλιστηρίων. Να στελεχωθεί η συντήρηση. Διεκδίκηση επαναφοράς όλων των κομμένων θέσεων εργασίας που προέκυψαν από τις εθελούσιες τα τελευταία 5 χρόνια σε όλες τις μονάδες, το θερμικό, τη διακίνηση, την πυρασφάλεια, το χημείο, όργανα, ηλεκτρολόγους, μηχανικούς βάρδιας, γραφεία, συντήρηση.

•    Διεκδίκηση  πρόσληψης  των εργολαβικών συναδέλφων που δουλεύουν απολογιστικά και  καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

•    Τήρηση 8ωρης εργασίας από όλους τους συναδέλφους με οποιαδήποτε σχέση εργασίας.

•    Διεκδίκηση ασφαλών συνθηκών εργασίας στα shutdown. Τήρηση και πιστή εφαρμογή των  διαδικασιών για την ομαλή εξέλιξη των εργασιών.


              Το  Αγωνιστικό Μέτωπο «λευκή επιταγή» στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό δεν δίνει. Η εμπειρία έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι στο τέλος τα βρίσκουν με τη γραμμή της εταιρίας.


              Οχτώ μήνες από το εργοδοτικό έγκλημα, η πλειοψηφία του ΠΣΕΕΠ ανακάλυψε πως η εταιρία κωλυσιεργεί συνειδητά και θυμήθηκε πως πρέπει να πραγματοποιηθούν κινητοποιήσεις για τα οργανογράμματα, χωρίς να συζητάει για ποιες θέσεις μιλάμε, για που κτλ. Αν και δεν μας αρέσει να επαναλαμβανόμαστε, οι συνθήκες το απαιτούν, για να θυμίσουμε τι έχει προηγηθεί.



              Όλο το προηγούμενο διάστημα η πλειοψηφία του ΠΣΕΕΠ (ΕΝΙΑΙΑ, ΕΛΚΕ) έπαιξε ενεργό ρόλο για να υλοποιηθούν οι απαιτήσεις της εταιρίας για μείωση θέσεων, για απόλυσε μέσω της «εθελούσιας εξόδου» πολυάριθμου έμπειρου προσωπικού, για εντατικοποίηση της εργασίας, για περαιτέρω εργολαβοποίηση. Πολιτική που οδήγησε στο εργοδοτικό έγκλημα. Την ίδια στιγμή που τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής φάνηκαν με τον τραγικότερο τρόπο, η πλειοψηφία του ΠΣΕΕΠ τρομοκρατούσε τους εργαζόμενους ότι «θα κλείσει το εργοστάσιο», σε περίπτωση που υιοθετούσαν την πρόταση του Αγωνιστικού Μετώπου για απεργιακές κινητοποιήσεις. Συντάχτηκαν πλήρως με τη γραμμή της εταιρίας, στις 12/6/2015, υπέγραψαν πρακτικό συμφωνίας και δέχτηκαν την επιστροφή των συνταξιούχων συναδέλφων, όταν οι ίδιοι, η πλειοψηφία στον ΠΣΕΕΠ, ψήφισαν με χέρια και με πόδια την αποχώρηση τους χωρίς αντικατάσταση.

             Προχώρησαν στη συμμετοχή σε κοινή επιτροπή με την εταιρία για τα οργανογράμματα ώστε να ξεφουσκώσει η αγανάκτηση για το έγκλημα και να πείσουν τους εργαζόμενους να ξεκινήσουν το διυλιστήριο, χωρίς την παραμικρή δέσμευση από μεριάς εταιρίας.

              Στο πλάι της πλειοψηφίας του ΠΣΕΕΠ, συνειδητά τάχτηκαν και οι παρατάξεις ΣΚΕΕΠ και ΔΑΚΕ καταψηφίζοντας διαχρονικά οποιαδήποτε πρόταση έγινε από τη πλευρά του Αγωνιστικού Μετώπου για κινητοποιήσεις.  Συμφώνησαν και αυτοί με το πρακτικό συμφωνίας στις 12/6/15.  Την ίδια στιγμή καλούσαν τους εργαζόμενους να δώσουν χρόνο στην εταιρία γιατί μόλις ανέλαβαν νέα πρόσωπα τη διοίκηση. Επίσης, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε την πρόσφατη ανακοίνωση της ΣΚΕΕΠ (7/1/2016), όπου χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το 60% - 80%, του μισθού για το 1ο και το 2ο έτος εργασίας για τους νέους συναδέλφους και την ενοικίαση εργαζομένων. Θυμίζουμε ότι οι ίδιοι, όντας στην ΠΑΣΚΕ, ψήφισαν τη Σύμβαση του 2011-2013 που περιείχε τη ρύθμιση για τους νέους συναδέλφους, και την κατάργηση θέσεων και ειδικοτήτων.

                 Έχει πλέον αποδειχτεί ότι η κερδοφορία της εταιρίας και η ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων σε ασφάλεια δεν συμβαδίζουν. Η εταιρία δεν μπορεί να βάλει πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο, γιατί βάζει πάνω απ’ όλα το κέρδος της.

                Μόνο ο αγώνας των εργαζομένων μπορεί να επιβάλει στην εταιρεία να γίνουν προσλήψεις, να παίρνονται όλα τα μέτρα για την ασφάλεια της εργασίας. Το επόμενο διάστημα χρειάζεται εγρήγορση, αγωνιστική δράση καθώς η εργατική τάξη δέχεται ολομέτωπη επίθεση από εργοδότες και κυβέρνηση.