Η Ισλανδία είναι ένα γεωγραφικά απομονωμένο νησί του Βόρειου Ατλαντικού, με πληθυσμό μόλις 330 χιλιάδες κατοίκους, που μάλιστα ασχολούνται περισσότερο με την αλιεία, όχι τη βιομηχανία. Έχει την ιδιομορφία να κάθεται πάνω στα ηφαίστεια και στους θερμοπίδακες, οπότε έχει καταφέρει να παίρνει το περίπου 95% του ηλεκτρισμού της απ' τη γεωθερμία, μια αξιόπιστη ΑΠΕ, διαθέσιμη 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο.
Οι πιο κοντινές περιοχές στην Ισλανδία είναι η Γροιλανδία και τα Νησιά Φερόες (θυμάστε τους ψαράδες που μας νίκησαν δυο φορές στο ποδόσφαιρο;), η Σκωτία και η Νορβηγία πέφτουν "κάπως" πιο μακριά, σχεδόν 1000 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή. Αυτή η μεγάλη απόσταση πλέον μπορεί να ...
γεφυρωθεί με τα σύγχρονα υποβρύχια καλώδια μεταφοράς ηλεκτρισμού (HVDC), με αποτέλεσμα η Βρετανία να ενδιαφερθεί για το γεωθερμικό δυναμικό της Ισλανδίας.
Τελευταίος πρωθυπουργός της Βρετανίας που επισκέφθηκε την Ισλανδία ήταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, το μακρινό 1941, πριν την ανακήρυξη της Ισλανδικής Δημοκρατίας το 1944, τόση ήταν η σημασία που έδιναν οι Βρετανοί στους Ισλανδούς. Αλλά στις 29/10 την επισκέφθηκε ο Κάμερον, ουσιαστικά η επίσκεψη Κάμερον είναι η πρώτη επίσημη, κι ένα απ' τα θέματα που συζήτησε ήταν η δυνατότητα πόντισης καλωδίου μεταφοράς ηλεκτρισμού απ' την Ισλανδία στη Βρετανία.
Ως αποτέλεσμα της επίσκεψης συμφωνήθηκε η σύσταση μιας κοινής ομάδας εργασίας ("UK-Iceland Energy Task Force") που μέσα στο επόμενο εξάμηνο θα παρουσιάσει τα προκαταρκτικά συμπεράσματα για τη δυνατότητα και τη σκοπιμότητα κατασκευής διασυνδετήριου αγωγού μήκους 750 μιλίων (1200χλμ). Η κατασκευή ενός τέτοιου καλωδίου αναμένεται να κοστίσει μερικά δισεκατομμύρια στερλίνες και, αν τα αποτελέσματα της ομάδας εργασίας κριθούν ικανοποιητικά, ο χρόνος κατασκευής εκτιμάται σε 7-10 χρόνια. Η αξιόπιστη ΑΠΕ, η γεωθερμία, σπάζει πλέον τη γεωγραφική απομόνωση της Ισλανδίας.
Μεγαλόπνοο ασφαλώς το σχέδιο του Κάμερον, του πρωθυπουργού που έκανε πέρυσι τη μεγάλη στροφή στην ενεργειακή πολιτική με το περίφημο "Get Rid of All the Green Crap - Ξεφορτωθείτε όλα τα πράσινα σκ...", και μετά τη φετινή εκλογική του νίκη έσπευσε να κόψει τις επιδοτήσεις για τα χερσαία αιολικά και τα Φ/Β, παρ' όλη τη γκρίνια όσων έχουν μάθει -και στη Βρετανία- να ζουν με τις κρατικές επιδοτήσεις, παρασιτικά σε βάρος των καταναλωτών, σε μια ιδιότυπη αντίληψη τόσο περί ιδιωτικού τομέα της οικονομίας όσο και ανταγωνισμού.
Η ενεργειακή πολιτική του Κάμερον πλέον στηρίζεται στην προώθηση του νέου πυρηνικού στο Hinkley Point και στη βελτίωση των διασυνδέσεων με την ηπειρωτική Ευρώπη, ιδίως με τη Νορβηγία, που έχει την ευλογία των πολλών υδροηλεκτρικών και γι' αυτό είναι περιζήτητη. Θέλει επίσης να προχωρήσει με το σχιστολιθικό φυσικό αέριο, αλλά οι αντιδράσεις και μέσα στο δικό του κόμμα δεν είναι λίγες, οι μεγάλοι γαιοκτήμονες στη Βρετανία είναι μαζεμένοι στη Βουλή των λόρδων και δεν θέλουν γεωτρύπανα στη γη τους.
Και στην Ελλάδα έχουμε γεωθερμία, όχι βέβαια όση η Ισλανδία, αλλά το κόστος επένδυσης είναι σημαντικό και οι Γερμανοί προτιμούν να μας πουλάνε αιολικά και Φ/Β, που στηρίζουν τις δικές τους "πράσινες" θέσεις εργασίας. Θα βρεθεί ποτέ Έλληνας πολιτικός που ν' ασκήσει εθνική ενεργειακή πολιτική, αξιοποιώντας το λιγνίτη, τα νερά, τον ήλιο και τη γεωθερμία μας, τις αξιόπιστες ΑΠΕ κι όχι τα Green Crap; Χλωμό το βλέπω, πιο εύκολες είναι οι εισαγωγές ηλεκτρισμού, για ένα πολιτικό σύστημα που την τελευταία δεκαπενταετία κατάφερε να γκρεμίσει όσα έχτισαν οι δυο προηγούμενες γενιές.
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου