Οι ΗΠΑ και η ΕΕ κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να βρουν ένα υποκατάστατο για το φυσικό αέριο της Ρωσίας.
Αυτό σημειώνει ο Σκωτσέζος ερευνητής και συγγραφέας Steven MacMillan, προσθέτοντας ότι το Αζερμπαϊτζάν και η Νορβηγία μπορούν δυνητικά να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο.
Η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες έχουν εδώ και καιρό εκφράσει την ανησυχία τους σχετικά με την εξάρτηση της Ευρώπης από την ενέργεια της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους για να αντικαταστήσουν τη Ρωσία ως κύριο πάροχο της Ευρώπης σε φυσικό αέριο, ενώ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR) παρουσίασε μια σειρά από πιθανά σενάρια για τη διαφοροποίηση των προμηθειών φυσικού αερίου της ΕΕ από την Ρωσία.
«Από τη στιγμή που οι σχέσεις...
Δύσης και Ρωσίας έχουν επιδεινωθεί τόσο γρήγορα μετά το πραξικόπημα των ΗΠΑ στην Ουκρανία, οι Δυτικοί σχεδιαστές στρατηγικής έχουν εργαστεί ακατάπαυστα για την εξεύρεση αντικαταστάτη της ρωσικής ενέργειας στον εφοδιασμό της ΕΕ. Στο άμεσο μέλλον, αυτό είναι αδύνατο, μια πραγματικότητα που εκνευρίζει πολλούς στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες», τόνισε ο γεωπολιτικός αναλυτής.
Ωστόσο, ούτε η Ουάσιγκτον ούτε οι Βρυξέλλες είναι έτοιμες να παραιτηθούν, είπε ο αναλυτής, προσθέτοντας ότι η Δύση εξετάζει μια σειρά από χώρες, οι οποίες θα μπορούσαν, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα να αντικαταστήσουν τις προμήθειες φυσικού αερίου της Ρωσίας, ή τουλάχιστον να «μειώσουν δραματικά» την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης.
Η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR) με τίτλο «Εναλλακτικές της Ευρώπης στο ρωσικό φυσικό αέριο,» εξετάζει ένα ευρύ φάσμα των δυνητικών προμηθευτών ενέργειας.
Για παράδειγμα, μεταξύ των «υποψηφίων» είναι προμηθευτές ενέργειας, όπως το Ιράκ και η Λιβύη. Φευ, τα κράτη είναι τόσο ασταθή – «εξαιτίας της Δυτικής εξωτερικής πολιτικής φυσικά» – που δεν μπορούν να θεωρηθούν ως βιώσιμες επιλογές, τόνισε ο αναλυτής.
Οι αναλυτές του ECFR βλέπουν επίσης το Ισραήλ ως δυνητικό προμηθευτή ενέργειας της ΕΕ, αλλά αυτή η πηγή είναι και πάλι ένα απίθανο υποκατάστατο για το ρωσικό φυσικό αέριο: το 60 τοις εκατό των αποθεμάτων φυσικού αερίου του Ισραήλ πάει στην εγχώρια αγορά.
Το πλούσιο σε πόρους Τουρκμενιστάν δεν μπορεί να λύσει το ευρωπαϊκό δίλημμα επίσης: η χώρα έχει αλλάξει την εξαγωγική στρατηγική της προς την Κίνα.
Την ίδια στιγμή, η ECFR εμμένει στην ελπίδα ότι το Ιράν, μια χώρα που φιλοξενεί τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, μπορεί να γίνει ένας δυνατός παίκτης.
«Η εικασία έχει αυξηθεί τους τελευταίους μήνες ότι η Τεχεράνη και οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν να επιτύχουν ενεργειακή συμφωνία στο εγγύς μέλλον που θα έβλεπε το Ιράν να παρέχει αέριο και πετρέλαιο προς την ΕΕ. Με την πρόσφατη είδηση ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ιράν και των P5 + 1 χωρών ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και μια συμφωνία επιτεύχθηκε, με την οποία αναμένεται να δούμε σταδιακή άρση των κυρώσεων, αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό», τόνισε ο Steven MacMillan.
Ωστόσο, φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες είναι καταδικασμένες σε απογοήτευση: σύμφωνα με τον Ιρανό πρόεδρο Χασάν Ρουχανί, το Ιράν απέχει πολύ από το να είναι σε θέση να αντικαταστήσει τη Ρωσία ως προμηθευτής, δεδομένου ότι υστερεί σε σχέση με την εξόρυξη αερίου.
Επιπλέον, παρά τη συμφωνία που επετεύχθη μεταξύ της Τεχεράνης και της P5 + 1, το Ιράν εξακολουθεί να θεωρεί τις δυτικές χώρες «ως δόλιους εταίρους», με δεδομένη την αμφιλεγόμενη ιστορία ανάμιξη τους σε υποθέσεις του Ιράν.
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πολλοί από τους νεοσυντηρητικούς στην Ουάσιγκτον θα είναι αγανακτισμένοι με την πρόσφατη συμφωνία και θα εξακολουθούν να πιέζουν για αλλαγή καθεστώτος στην Τεχεράνη», παρατήρησε ο MacMillan.
Μέχρι στιγμής, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι Βρυξέλλες θα πρέπει καλύτερα να επιδιώξουν πιο πειθήνια και υποταγμένα μέλη από το Ιράν, για να αντικαταστήσουν τη Ρωσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι αναλυτές της ECFR υποστηρίζουν ότι το Αζερμπαϊτζάν θα μπορούσε να διαδραματίσει αυτό το ρόλο, τονίζοντας ότι «το Αζερμπαϊτζάν είναι στην καλύτερη θέση προμηθευτών για να ανταποκριθεί στη στρατηγική της διαφοροποίησης των προμηθειών αερίου της ΕΕ από την Ρωσία».
Υπάρχει ένα σχέδιο που προβλέπει τη σύνδεση του Αγωγού TANAP, που θα τρέχει από το Αζερμπαϊτζάν στην Τουρκία, με τον TAP, ο οποίος θα περνά από την Ελλάδα και την Αλβανία προς την Ιταλία. Αναμένεται ότι ο ΤΑΡ θα τεθεί σε λειτουργία ως το 2020 και θα έχει αρχική δυναμικότητα 10 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου ετησίως.
«Θα είναι σημαντικό για τη Δύση να εξασφαλίσει ότι το Αζερμπαϊτζάν θα συνεχίσει να διαδραματίζει ένα συνεργατικό ρόλο με τις δυτικές ενεργειακές εταιρείες στο μέλλον, καθώς κάποιες φωνές στην Ουάσιγκτον έχουν ισχυριστεί ότι οι Αζερο-αμερικανικές σχέσεις είναι σαφώς πλέον σε σοβαρή οικονομική κρίση», τόνισε ο MacMillan.
Και τελευταία, αλλά όχι λιγότερο σημαντική, είναι η Νορβηγία που κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παροχή της ΕΕ με φυσικό αέριο. Όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας στις αρχές του τρέχοντος έτους, η Νορβηγία θα προμηθεύει με φυσικό αέριο την Ευρώπη για «τα επόμενα χρόνια».
Ενώ η Δύση ιδρώνει για την εξάρτηση της Ευρώπης από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, η Μόσχα έχει επεκτείνει τους ενεργειακούς της δεσμούς σε χώρες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Εκτός από τα εν εξελίξει έργα, η Ρωσία εξετάζει την κατασκευή του αγωγού Αλτάι, που θα συνδέει τη Δυτική Σιβηρία με τη βορειοδυτική Κίνα. Επιπλέον, το Κρεμλίνο έχει ήδη υπογράψει ενεργειακή συμφωνία με την Αργεντινή και έφτασε σε συμφωνία με τη Σαουδική Αραβία, τη μακροχρόνια σύμμαχο των ΗΠΑ, σχετικά με συνεργασία στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας.
ΠΗΓΗ;hellasforce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου