Η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα αποτελεί ευκαιρία όχι μόνο γι’ αυτή τη χώρα που κλυδωνίζεται από την κρίση αλλά και για μια θεμελιώδη επαναξιολόγηση και αναθεώρηση των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών της Ε.Ε με επίκεντρο την αποτυχημένη λιτότητα και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας.
Επισημαίνουμε ακόμα μια φορά την κριτική....
που έχει ήδη ασκήσει η ΣΕΣ σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν: από την αρχή της κρίσης, οι βασικές προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες χορηγείτο στην Ελλάδα οικονομική βοήθεια, δεν αξίζουν να αποκαλούνται «μεταρρυθμίσεις». Τα δισεκατομμύρια ευρώ που έρευσαν στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο για την αποπληρωμή του χρέους και τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα. Ταυτόχρονα, η χώρα βυθίστηκε σε βαθιά ύφεση λόγω των βίαιων περικοπών στις δημόσιες δαπάνες. Η Ελλάδα κατέληξε να είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα σε ολόκληρη την Ε.Ε. Συνέπεια είναι μια κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση χωρίς προηγούμενο στην Ευρώπη. Ένα τρίτο του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας ενώ το κράτος πρόνοιας έχει αποδυναμωθεί σοβαρά, ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 22% με διακρίσεις σε βάρος των νέων ανθρώπων. Το σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων και άλλες μορφές προστασίας για όσους εργάζονται ακόμα, έχουν πλήρως αποδιαρθρωθεί ενώ το φορολογικό βάρος για τις ομάδες χαμηλού εισοδήματος αυξήθηκε. Η ανεργία βρίσκεται τώρα στο 27% με την ανεργία των νέων να ξεπερνά το 50% ενώ υπάρχουν φραγμοί στην πρόσβαση στην εκπαίδευση. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν τα μέσα να πληρώσουν φαγητό, ρεύμα, θέρμανση και στέγαση. Μεγάλος μέρος του πληθυσμού δεν έχει ασφάλιση υγείας ενώ πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη έχει μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Τα εκλογικά αποτελέσματα είναι μια συνέπεια αυτών των αποτυχημένων πολιτικών.
Όλα αυτά δεν είχαν καμία σχέση με τις μεταρρυθμίσεις που σχεδιάστηκαν να αντιμετωπίσουν τα συγκεκριμένα προβλήματα της Ελλάδας. Κανένα από τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας δεν επιλύθηκε, αντιθέτως δημιουργήθηκαν επιπρόσθετα. Πρόκειται για μια πολιτική περικοπών και καταστροφής και όχι ανοικοδόμησης. Οι πραγματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις πρέπει να συμβάλουν στη δημιουργία νέων ευκαιριών για οικονομική ανάπτυξη και όχι να οδηγούν στο εξωτερικό μια γενιά νέων ανθρώπων με υψηλή εξειδίκευση. Οι πραγματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις περιλαμβάνουν σοβαρές προσπάθειες καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Οι πραγματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αντιμετωπίζουν τις πελατειακές πρακτικές και τη διαφθορά στο σύστημα δημόσιων προμηθειών.
Δυστυχώς, το υπόμνημα που υποβλήθηκε πρόσφατα από τους προέδρους της Επιτροπής, της ΕΚΤ, του Συμβουλίου και της Ευρωομάδας για την προετοιμασία των επόμενων βημάτων προς το στόχο μιας καλύτερης οικονομικής διακυβέρνησης δεν προσφέρει καμία προοπτική αλλαγής αυτών των αποτυχημένων πολιτικών.
Εντούτοις, η έκκληση του Προέδρου Γιούνκερ προς την Ευρωομάδα, η οποία πρέπει να αναλάβει δράση για να διατηρήσει τη μη αναστρεψιμότητα του ευρώ, είναι ευπρόσδεκτη. Η έξοδος της Ελλάδας – ή οποιαδήποτε άλλης χώρας – από την Ευρωζώνη απλά και μόνο θα προκαλούσε αναταραχή στις χρηματαγορές που θα ήταν επιζήμια για τους εργαζόμενους και τους πολίτες.
Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Ελλάδα, πρέπει να αποκατασταθεί ένα ισχυρό σύστημα εργασιακών σχέσεων και συλλογικής διαπραγμάτευσης και να εφαρμοστεί ένα Ευρωπαϊκό επενδυτικό σχέδιο μεγάλης κλίμακας για την αειφόρο ανάπτυξη και την ποιοτική απασχόληση – όπως ζητά η ΣΕΣ. Η ΕΕ πρέπει να επεξεργαστεί επίσης ένα σχέδιο αντιμετώπισης του ευρύτερου προβλήματος του χρέους.
Το Ευρωπαϊκό σχέδιο πρέπει να ανακτήσει την αξιοπιστία του στα μάτια των Ευρωπαίων εργαζόμενων. Η ΣΕΣ στηρίζει τις συγκεκριμένες δράσεις προς τον σκοπό αυτό.
ΠΗΓΗ:gsee.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου