Μπορεί το Ιράν να μην έγινε τελικώς αποδεκτό στο νέο γύρο των διαπραγματεύσεων για τη Συρία, μιας και οι ανταγωνιστές του στην περιοχή και οι σύμμαχοί τους θεώρησαν τελικώς ότι δεν είναι φερέγγυος συνομιλητής, δεν συνέβη όμων το ίδιο με την ελίτ των ισχυρών του πλανήτη, που αυτές τις μέρες συναντάται για ακόμη μια χρονιά στο Νταβός. Εκεί, στο ελβετικό θέρετρο, ο νέος (εξελέγη πέρυσι τον Ιούνιο) πρόεδρος του Ιράν έχει προσκληθεί ως επίσημος ομιλητής σε ένα από τα πολλά «τραπέζια» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Η κίνηση αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία καθώς απέναντί του, ο Μοχάμεντ Ρουχανί θα έχει τους επικεφαλής των σημερινών «μεγάλων αδελφών» -με άλλα λόγια, των μεγαλύτερων δυτικών πετρελαϊκών ομίλων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και εκείνοι που είχαν εκδιωχθεί βιαίως από τη χώρα μετά την Ισλαμική Επανάσταση και την ανατροπή του Σάχη, το 1979.
Το ενδιαφέρον
Οι διευθύνοντες σύμβουλοι της BP, της Total, της Shell, της ENI και, ενδεχομένως, της Exxon Mobil και άλλων αμερικανικών εταιρειών του κλάδου, προφανώς δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο πολιτικό παζάρι που αφορά τη Συρία.
Αντιθέτως, θα ακούσουν με προσοχή την ομιλία του Ρουχανί, θέλοντας να διαπιστώσουν εάν στο σημερινό και, πολύ περισσότερο, το αυριανό Ιράν, υπάρχει χώρος για επενδύσεις και αποκόμιση κερδών. Η αλλαγή φρουράς στην κυβέρνηση της Τεχεράνης, σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν -η οποία, εφόσον φυσικά επιτευχθεί, βγάζει τη χώρα από την απομόνωση και της δίνει αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή- φαίνεται ότι ανοίγει νέες ευκαιρίες, ειδικά στον τομέα της ενέργειας.
Αλλά και οι ίδιοι οι Ιρανοί γνωρίζουν ότι χωρίς τη συνεργασία και την τεχνογνωσία των δυτικών εταιρειών και με το εμπάργκο σε ισχύ, θα περάσουν πολύ δύσκολες ώρες, καθώς οι εξαγωγές πετρελαίου είναι αυτές που κατά βάση τροφοδοτούν τον προϋπολογισμό της χώρας των 76 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων.
Κυρώσεις
Αξίζει να σημειωθεί ότι εξαιτίας των κυρώσεων, η ημερήσια παραγωγή πετρελαίου του Ιράν έχει μειωθεί κατά περίπου ένα εκατ. βαρέλια, από τα 2,7 εκατ. που ήταν στις αρχές του 2012. Εφόσον αυτές αρθούν, οι παράγοντες της χώρας εκτιμούν ότι η παραγωγή μπορεί να ανακάμψει άμεσα και να φτάσει τα 3,5-4 εκατ. βαρέλια. Μάλιστα, ένα πρόγραμμα εκσυγχονισμού της παραγωγής στο οποίο θα συμμετέχουν και οι Δυτικοί μπορεί να αυξήσει περαιτέρω και σε σημαντικό ποσοστό την παραγωγή.
Προφανώς, όμως, η Τεχεράνη διεκδικεί και αυτή ανταλλάγματα προκειμένου να ανοίξει, έστω και ελεγχόμενα, τις πύλες της. Ένα δε από αυτά είναι να της αναγνωριστεί ο ρόλος της περιφερειακής υπερδύναμης -κάτι που, αναμφίβολα, περνά και από τη Συρία. Συμπέρασμα: Οσο και να αντιδρούν οι αντίπαλοι του Μπασάρ αλ-Άσαντ, οι Σαουδάραβες και άλλοι στην περιοχή, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις με το Ιράν και οι δυτικές πετρελαϊκές να αποκτήσουν πάλι πρόσβαση σε αυτό.
(του Γιώργου Παυλόπουλου, Ημερησία, 23/1/2014)
ΠΗΓΗ:energypress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου