Το τι συμβαίνει τα τελευταία τρία (τουλάχιστον) χρόνια με τα οικονομικά της Ελλάδας μας είναι λίγο-πολύ γνωστό σε όλους, όμως το γιατί φτάσαμε μέχρις εδώ παίρνει πολλές ερμηνείες και παρά το ότι έχουν ακουστεί πολλά και διάφορα, προσωπικά πολύ λίγο με κάλυψαν, ίσως να μην κάλυψαν και πολλούς από εσάς που τώρα με διαβάζετε.
Πριν συνεχίσω θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είμαι οικονομολόγος, ένας απλός πολίτης φιλοτίμως εργαζόμενος; - (δυστυχώς σε ΔΕΚΟ, άρα ‘κοπρίτης’;) - επί 32 και πλέον έτη.
Η μεταπολίτευση του 1974 βρήκε την Ελλάδα σχετικά αυτάρκη σε αγροτικά αλλά και σε πολλά βιομηχανικά προϊόντα, είχε δηλαδή ισχυρή παραγωγική βάση, την οποία όμως οι υπογραφείσες συνθήκες, οι ‘παράλογες’ απαιτήσεις, αλλά και οι ‘λανθασμένες’ ευρωπαϊκές πολιτικές στις οποίες συναίνεσαν άνευ αντιστάσεως - (εκ του αποτελέσματος ανεπάγγελτοι;) - πολιτικοί μας, οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της βιομηχανικής παραγωγικής μας βάσης.
Ακολούθησε πτώση στη μεταποιητική δραστηριότητα και ο κύκλος έκλεισε με την πλήρη απαξίωση της αγροτικής μας παραγωγής, εις όφελος αλλότριων συμφερόντων, είτε ξένων κρατών, είτε μεγαλεμπόρων, είτε πολυεθνικών εταιρειών. Δεν μπορώ να μη θυμηθώ, αν και δεν συμφωνούσα πάντα με τις απόψεις του, τον αείμνηστο Χαρίλαο Φλωράκη και τα όσα τότε (1978 – 1980) έλεγε για την ΕΟΚ, δεν μπορώ να τον ξεχάσω, όταν με τη χαρακτηριστική καρδιτσιώτικη προφορά του υποστήριζε ότι η ΕΟΚ θα είναι η καταστροφή μας, στην οποία έδινε μάλιστα και χρονικό ορίζοντα περίπου στα 30 χρόνια! Προφήτης; Ή μήπως κάτι παραπάνω ήξερε;
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΠΗΓΗ:hellas-now.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου