Τουλάχιστον σε επίπεδο της ευρύτερης πληροφόρησης, μέσω του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, επικρατεί ένα αλαλούμ αναφορικά με το ζήτημα της ύπαρξης υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο, των αγωγών, και ποια κατεύθυνση και μορφή, κυρίως πολιτική, θα πάρει η εκμετάλλευση του φυσικού αυτού πλούτου από τα δικαιούχα κράτη.Λέγονται, ακούγονται και γράφονται τόσα πολλά ώστε μέσα στη πολιτική ομίχλη που δημιουργείται να "χάνεται " κυριολεκτικά η μπάλα, ο μπούσουλας και να δημιουργείται εύλογη σύγχυση στον κόσμο. Πέραν των αντικειμενικών γεγονότων ως προς την υπάρξει και σε ποια μορφή υδρογονανθράκων και ποιες είναι οι εφικτές συνθήκες εκμετάλλευσης των, κυριαρχεί και η πολιτικό-ιδεολογική διάσταση . Είναι κυρίως η τελευταία που δημιουργεί το πρόβλημα και την σχετική σύγχυση.
Πιο συγκεκριμένα είναι ο παρουσιαζόμενος "αστάθμητος" παράγοντας, δηλαδή η συμπεριφορά και ο ρόλος της Τουρκίας, ο οποίος κατά κάποιους δεν μπορεί να εκτιμηθεί , που δημιουργεί μια ρευστότητα η οποία δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση, κατά την αντίληψη αυτή,του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου χωρίς τη συναίνεση της Άγκυρας.
Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσω να περιορίσω την ομίχλη και την σύγχυση. Και θα αρχίσω με ένα σύντομο αλλά απαραίτητο ιστορικό για τα μέχρι στιγμής δεδομένα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου