“ Το σύστημα που έχει «δέσει» την Ελλάδα στο άρμα της Γερμανίας και καθορίζει τις τύχες της χώρας και του λαού μας ”
Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας και ιδεολογικός πρωθιερέας του ναζισμού, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού στη δίκη της Νυρεμβέργης, έλεγε το εξής «Σε κάθε χώρα θα βρούμε αρκετά ιδιοτελή καθάρματα». Εννοούσε βέβαια τους πρόθυμους σε κάθε χώρα που πατούσε η γερμανική μπότα, να συνεργαστούν με τον Γ΄ Ράιχ. Οι εποχές αλλάζουν, τα εξουσιαστικά σχήματα μεταβάλλονται, οι οικονομικές δομές τροποποιούνται, αλλά οι ρόλοι των ιστορικών προσώπων παραμένουν οι ίδιοι.
Στη σημερινή Ευρώπη, στην γηραιά ήπειρο της κυριαρχίας του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, υπάρχουν πολλά ιδιοτελή καθάρματα τα οποία είναι πρόθυμα να συνεργαστούν με το Βερολίνο, ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να μετατραπεί σε «γερμανική Ευρώπη» και οι χώρες, κυρίως εκείνες του ευρωπαϊκού Νότου, σε τμήματα της «γερμανικής ενδοχώρας». Δοτές κυβερνήσεις, πρόθυμα κυβερνητικά σχήματα, κυβερνήσεις συνεργασίας, διορισμένοι πρωθυπουργοί, υποτελείς στα ανώτατα διευθυντήρια και εχθρικοί προς τους λαούς υπουργοί Οικονομικών, εργάζονται για την υπόθεση της κυριαρχίας του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, για την πολιτική ομοποσπονδιοποίηση της Ευρώπης, για τον εξανδραποδισμό των λαών και για την εξάλειψη των εθνικά κυρίαρχων κρατών.
Το πλαίσιο
Τα τελευταία τρία χρόνια της σφοδρής κρίσης χρέους που «χτύπησε» άγρια τον ευρωπαϊκό Νότο, οι υπερεθνικές ελίτ, η διεθνής τραπεζοκρατία και μεγάλο Κεφάλαιο, οι εθνικές λούμπεν μεγαλοαστικές τάξεις εξαπέλυσαν σφοδρές επιθέσεις τους λαούς των ευρωπαϊκών κρατών. Πέραν της κοινωνικής συνοχής που δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται, τα υπερεθνικά κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, τα συστήματα της χάραξης της σκληρής νεοφιλελεύθερης στρατηγικής επιτέθηκαν και στη Δημοκρατία.
Το Νοέμβριο του 2011 η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» χαρακτήρισε ως «τεχνοκρατικά πραξικοπήματα» τις τοποθετήσεις των δοτών «κυβερνητών», δηλαδή του Λουκά Παπαδήμου και του Μάριου Μόντι, στο τιμόνι της διακυβέρνησης δύο κρατών του ευρωπαϊκού Νότου, της Ελλάδας και της Ιταλίας αντίστοιχα. Ο εξαιρετικός δημοσιογράφος των New York Times Ross Douthat παρατηρούσε τότε μεταξύ πολλών άλλων ότι «Η σταθερότητα επιτυγχάνεται σε βάρος της δημοκρατίας. Ο κοινοβουλευτικός διάλογος και οι εκλογές δεν θα εξαφανιστούν. Αλλά η πραγματική εξουσία, σε ό, τι αφορά στη λήψη αποφάσεων, θα περάσει εις το διηνεκές στις δυνάμεις που εκπροσωπούν τον αποκαλούμενο “Όμιλο της Φρανκφούρτης”. Εναν ad hoc κλειστό κύκλο εξουσίας που συγκροτείται από τη γερμανίδα Ανγκελα Μέρκελ, το γάλλο Νικολά Σαρκοζί και μια χούφτα τραπεζίτες και ευρωκράτες, οι οποίοι διαχειρίζονται από τον Οκτώβριο την ευρωπαϊκή κρίση». Η διαβόητη Deutsche Bank έχει την έδρα της στην Φρανκφούρτη, από όπου ο «Όμιλος», αυτό το κλειστό ad hoc σύστημα καθοδηγεί τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία και καθορίζει με τρόπο πραξικοπηματικό και χυδαίο τα πολιτικά πράγματα σε κράτη, τα οποία μέχρι χθες υποτίθεται ότι ήταν εθνικά κυρίαρχα. Αυτό το σύστημα, ο, σύμφωνα με τους New York Times, «Όμιλος της Φρνακφούρτης» έχει τους εκπροσώπους του και στην Ελλάδα. Πρόκειται για πρόσωπα, σαν και εκείνα που είχε περιγράψει ο ναζί Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, δηλαδή για «πρόθυμα ιδιοτελή καθάρματα», για ένα είδος αντιπροσωπείας της υπερεθνικής ελίτ, η οποία έχει θέσει δύο βασικούς στόχους στον ευρωπαϊκό χώρο: Οικονομική ενοποίηση και ομοσπονδιοποίηση με έδρα της διακυβέρνησης το Βερολίνο και κέντρο λήψης των αποφάσεων για την ευρωπαϊκή οικονομία την Φρανκφούρτη.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου