Η κατακόρυφη πτώση της δημοσκοπικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, στις τελευταίες μετρήσεις, έχει, φυσιολογικά, οδηγήσει στην ένταση των σκέψεων και των προβληματισμών, για το μέλλον του κινήματος, αλλά και ολόκληρης της δημοκρατικής παράταξης.
Οι "Λογοπλοκίες" αναρτώντας το άρθρο του Θόδωρου Τσίκα, επιδιώκουν το ξεκίνημα ενός διαλόγου γύρω από το κρίσιμο ζήτημα, δίνοντας βήμα σε κάθε γνώμη και άποψη, ενισχυτική της προσπάθειας για την ανεύρεση διεξόδου επανάκαμψης της κεντροαριστεράς στο ρόλο που, παραδοσιακά, κατέκτησε και της ανήκει.
Η αρχή γίνεται με την άποψη φίλου σχολιογράφου, που κατατέθηκε στην προηγούμενη ανάρτηση.
Αντιλαμβάνομαι την αγωνία του αρθρογράφου, γιατί και εγώ την ίδια αγωνία έχω.
Ανήκα και ανήκω στον κεντροαριστερό χώρο, όχι μόνο ιδεολογικά, αλλά και γιατί η πορεία του τόπου αυτού προς τα μπροστά έγινε μόνο μέσω της δημοκρατικής παράταξης. Οι υπόλοιποι ή απλά ακολούθησαν, χωρίς να κάνουν καμμία επιπλέον τομή ή οπισθοδρόμησαν τη χώρα ή και τη διέλυσαν (όρα την καταστρεπτική 6-ετία Κουρασμένου).
Έτσι και τώρα, οι νέες τομές, που επιβάλλεται να γίνουν στο δημόσιο, στην υγεία, στην παιδεία, στην αμφίδρομη σχέση πολίτη και πολιτικής κλπ, δεν έχω καμμία αυταπάτη ότι υπάρχει περίπτωση να γίνουν με τον τωρινό δεξιό πρωθυπουργό, που θα αρκεστεί σε διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης μέσω εισπρακτικής ή ιδωτικοποιητικής πολιτικής, υπό το βλέμμα της Τρόικας.
Επί του πρακτέου λοιπόν, όσον αφορά την αναβίωση του ΠΑΣΟΚ :
Κατ' αρχάς δεν θα είχα αντίρρηση να περάσει το ΠΑΣΟΚ στην ιστορία και να δημιουργηθεί νέα παράταξη, που θα το αντικαταστήσει και θα δώσει την ώθηση στον τόπο.
Όμως βλέπω :
Ι. ότι η πιο κοντινή περίπτωση, που είναι η Δημ. Αρ., δεν έχει τη δυναμική, που απαιτείται, λόγω αρχηγού και λόγω εσωτερικών προβλημάτων για ιδεολογικο-πολιτικά θέματα, για να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ και δεν πιστεύω, ότι θα την αποκτήσει.
ΙΙ. Η συμπόρευση ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ θα αποτελούσε αδιέξοδη λύση, που θα έβλαπτε και τις δύο παρατάξεις, καθώς τώρα ο κόσμος τις βλέπει ως απλά δεκανίκια σε μία αθέμιτη μνημονιακή συμπόρευση με τη ΝΔ.
ΙΙΙ. Η δημιουργία νέας κίνησης από Λοβέρδο με Διαμαντοπούλου, Μόσιαλο, Ραγκούση κλπ θα έχει σε λίγο διάστημα την τύχη της Κατσέλη, γιατί τα αρχηγικά του στελέχη έχουν ήδη φθαρεί την τελευταία τριετία και ο εκσυγχρονιστικός τους λόγος δεν τους σώζει.
IV. Νέα πολιτικά κόμματα δεν διαφαίνονται στον ορίζονται καθώς, παρά την κοσμογονία σε πολιτικό επίπεδο των τριών ετών της κρίσης, όσες προσπάθειες έγιναν απέτυχαν (Σπίθα, Τζήμερος κλπ), που είναι και λογικό, αφού μία χώρα με 14% ψήφο σε ναζιστικό κόμμα και με κόσμο να παραπλανάται εύκολα ακόμη και από τον πιο εξώφθαλμο λαϊκίστικο λόγο, δεν μπορεί να βγάλει από τα σπλάχνα της κάποιον νέο και άφθαρτο με χαρακτηριστικά ηγέτη.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου