Τα Κέντρα Υποδοχής και Θεραπείας των παιδιών με «ειδικές ανάγκες και ειδικές δεξιότητες» κινδυνεύουν με άμεση διακοπή ή με σαφέστατη υποβάθμιση της λειτουργίας τους. Είναι τα κέντρα που υποδέχονται τα πιο ευαίσθητα, τα πιο άδολα, τα πιο ανυπεράσπιστα παιδιά του κόσμου τούτου. Και μαζί και τους γονείς τους. Τους πιο ενοχοποιημένους, τους πιο πονεμένους, τους πιο ανυπεράσπιστους γονείς του κόσμου μας. Και μαζί και τ’ αδέλφια τους. Τα φορτωμένα με ανείπωτο τρόμο γι’ αυτό που ίσως φέρουν άθελά τους, γι’ αυτό που ίσως μεταδώσουν στα παιδιά τους.
Στην ξύλινη γλώσσα της επιστήμης τα παιδιά αυτά υπάγονται στο φάσμα του αυτισμού, της παιδικής ψύχωσης, της δυσαρμονίας της ανάπτυξης, στη νοητική υστέρηση, στις γονιδιακές διαταραχές, στις μεταβολικές και νευρολογικές εγκεφαλοπάθειες. Στην αληθινή γλώσσα των ανθρώπων τα παιδιά αυτά ζουν χωρίς να μπορούν να πουν «ποιά είναι» μέσα σ’ ένα κόσμο που δεν μπορούν να πουν «τι είναι». Απρόσωπα μέσα στην Ατοπία! Μπορείτε έστω και για μια στιγμή να το φανταστείτε; Να το νιώσετε; Ίσως μόνο αν θυμηθείτε τους χειρότερους εφιάλτες σας, εκεί που το σώμα σας είναι νεκροζώντανο, εκεί που ο κόσμος είναι ρευστό γυαλί.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου