Οι γεωπολιτικές και τεχνολογικές εξελίξεις αλλάζουν την διαμετακομιστική γεωγραφία που λειτουργεί ως υπόβαθρο στον διεθνή ανταγωνισμό. Οι εξελίξεις στις διεθνείς μεταφορές είναι ραγδαίες και έχουν ως επίκεντρο τον γεω-οικονομικό χώρο της Ευρασίας. Συνοπτικά έχουμε:
A) Τον λεγόμενο Silk Road ή πιο σωστά OBOR (One Belt-One Road) Initiative, το μεγαλύτερο στην ιστορία κατασκευαστικό project, που είναι σε οικοδόμηση και που με ένα σύστημα πολλαπλών μεταφορών (αγωγοί, τραίνα, motor ways, high voltage lines, οικισμοί κλπ) αλλάζει τη μορφή των εμπορευματικών και ενεργειακών μεταφορών μέσω Ευρασίας
Β) Τον Arctic Virtual Pipeline με LNG Ice breaker carriers που μεταφέρει σε πολύ σύντομο χρόνο LNG από το Yamal στον Ειρηνικό – και σ’ αυτό το πλαίσιο πρωτίστως εντάσσεται η πολιτική ενσωμάτωσης των Σουηδία και Φινλανδία στο NATO και γενικότερα στο ευρω-ατλαντικό συνασπισμό.
Γ) την προώθηση του λεγόμενου South-North route που ενώνει τον Iνδικό ωκεανό με Βαλτική και Μαύρη Θάλασσα μέσω Κασπίας και παρακάμπτει τον Βόσπορο, Αιγαίο, Ανατολική Μέσογειο και την διώρυγα του Σουέζ. Ο δρόμος Βορρά-Νότου συνδυασμένων μεταφορών (οδικά, σιδηροδρομικά, ναυτιλιακά, πλωτά κανάλια και αγωγοί ενέργειας) ξεκινά από την Αγ. Πετρούπολη και καταλήγει στην Ινδία μέσω της Κασπίας θάλασσας και των ακτών Καζακστάν/Αζερμπαϊτζαν.
Κι αυτό είναι το Iran-rud με τα δύο κανάλια που κάνουν την Κασπία κανονική θάλασσα και μέσω της σύνδεσης τους με Volga-Don canal και Volga-Moscow-Leningrad canal, τα οποία υπάρχουν ήδη και λειτουργούν, μπορούν να έχουν πρόσβαση στη Μεσόγειο και Β. Ευρώπη.
Οι εξελίξεις αυτές στις διεθνείς μεταφορές ουσιαστικά ανταποκρίνονται στην μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας οικονομίας στον Ειρηνικό ωκεανό, αλλά και που συνδέονται παράλληλα με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, ένα σημαντικό πεδίο της αμερικανο-ρωσικής κρίσης, οδηγεί την Ρωσία όχι μόνο στην προσπάθεια ενδυνάμωσης της εσωτερικής συνοχής της ΚΑΚ αλλά και τον εντατικό αναπροσανατολισμό στον Περσικό, την Ινδία και Κεντρική Ασία. Στο πλαίσιο αυτό είναι πλέον καλύτερα κατανοητό το τεράστιο ρίσκο που ανέλαβε η Μόσχα στην Ουκρανία, η ρωσική παρουσία στην Συρία, η στάση της στην σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας, η παρέμβαση της στην εσωτερική σταθεροποίηση του Καζακστάν και όχι μόνο και η ενδυνάμωση των ρωσο-ιρανικών σχέσεων. Πάνω από όλα βέβαια η ρωσο-κινεζική προσέγγιση και από η κοινού ενίσχυση των BRICS.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου