Ένας σφοδρός πόλεμος τιμών είχε ξεσπάσει μεταξύ των μεγάλων πετρελαϊκών του πλανήτη τη δεκαετία του 1920, γεγονός καλοδεχούμενο από τους καταναλωτές, αλλά άκρως απειλητικό για την κερδοφορία και την επιβίωσή τους. Το 1928 σε μία μυστική συνάντηση στο Achnaccary Castle, στα Χάιλαντς της Σκωτίας, οι επικεφαλής των Anglo..
Persian Oil Company (μετέπειτα BP), Royal Dutch Shell και Standard Oil of New Jersey (μετέπειτα Exxon) αποφασίζουν να δώσουν τέλος στον «πόλεμο» και συγκροτούν έτσι το πρώτο διεθνές πετρελαϊκό καρτέλ της ιστορίας.Οι Big Three του μαύρου χρυσού συμφώνησαν ουσιαστικά να «μοιράσουν» την παγκόσμια αγορά και να διατηρήσουν και τα επόμενα χρόνια το μερίδιο που η κάθε μία ήλεγχε εκείνη τη στιγμή. Έτσι η Συμφωνία του Achnaccary έμεινε γνωστή και ως «Η Συμφωνία του Όπως είναι» (As Is Agreement). Με τον τρόπο αυτό πέτυχαν για ένα διάστημα να σταθεροποιήσουν τις τιμές και τα κέρδη τους. Καθώς ωστόσο και οι τρεις αθροιστικά ήλεγχαν μόνο το 45% της παγκόσμιας αγοράς, δεν μπόρεσαν ποτέ να φτάσουν στο επίπεδο κυριαρχίας που επεδίωκαν. Ύστερα από κάποια χρόνια ακολούθησαν χωριστούς δρόμους.
Αρχικά ωστόσο ο αντίκτυπος στις παραγωγούς χώρες της Μέσης Ανατολής ήταν ισχυρότατος και πυροδότησε οργή στους τοπικούς πληθυσμούς απένανι στη Δύση. Ιδιαίτερα έντονη ήταν η δυσφορία στο Ιράκ και το Ιράν. Tην ίδια στιγμή οδήγησε στην υπερκμετάλλευση των αποθεμάτων σε περιοχές που αργότερα θεωρήθηκαν ως πολιτικά «ασφαλείς» περιοχές, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς.
Το παράδειγμα του καρτέλ των ισχυρών ιδιωτικών πετρελαιοβομηχανιών ακολούθησε πάντως και ο OPEC κάποιες δεκαετίες αργότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου