Ανάλυση: για ποιο λόγο τα αιολικά ΔΕΝ ηλεκτροδοτούν και ΔΕΝ μπορούν να ηλεκτροδοτήσουν τη Δανία.

Από το greeklignite.blogspot.com
Μέχρι τη δεκαετία του 1970 η Δανία είχε ηλεκτροδότηση από εισαγόμενο λιθάνθρακα και πετρελαϊκά εργοστάσια, που έκαιγαν πλήρως εισαγόμενο πετρέλαιο, οπότε με τις πετρελαϊκές κρίσεις του 1973 & 1979 βρέθηκε με σημαντικό πρόβλημα. Για το λόγο αυτό στη δεκαετία του 1980 άλλαξε την ενεργειακή της στρατηγική, αφενός ανέπτυξε δικά της κοιτάσματα πετρελαίου & φυσικού αερίου στη Βόρεια Θάλασσα κι αφ' ετέρου στράφηκε στις ΑΠΕ, κάνοντας τη λεγόμενη "grøn omstilling" (μετάβαση σε πράσινη ενέργεια). Ταυτόχρονα επέκτεινε..
τη χρήση λιθάνθρακα, με νέα εργοστάσια (Asnæs μονάδα 5 - 640MW το 1981, Avedøre μονάδα 1 250MW το 1990, Fynsværket μονάδα 7 - 362 MW το 1991, Esbjerg 378ΜW το 1992, Nordjyllandsværket μονάδα 3 - 411MW το 1998). Επίσης, δυο παλιά ανθρακικά εργοστάσια στην Κοπεγχάγη μετατράπηκαν σε εργοστάσια με φυσικό αέριο, (Svanemølle 81MW το 1985 και Ørstedværket 185MW το 1994).

Σύμφωνα με μια παρουσίαση της Energinet, όπως φαίνεται στην πιο πάνω εικόνα, το 2014 το ηλεκτροπαραγωγικό της σύστημα αποτελούνταν από 20 κεντρικά εργοστάσια, που καίνε εισαγόμενο κάρβουνο (και πλέον σταδιακά έχει ξεκινήσει η μετατροπή κάποιων ώστε να καίνε και βιομάζα), καθώς και 670 διεσπαρμένα σ' όλη τη Δανία εργοστάσια συμπαραγωγής ηλεκτρισμού/θερμότητας. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, που δημοσιεύει ο διαχειριστής δικτύων της Δανίας Energinet, στο τέλος του 2018 υπάρχουν εγκατεστημένα 5.426MW σε 17 εργοστάσια άνω των 100MW και  3.368MW σε 1149 εργοστάσια κάτω των 100MW. Τα θερμικά εργοστάσια, (συνολική ισχύς 8.794MW), υπερκαλύπτουν τη ζήτηση φορτίου,  καθώς αυτή κυμαίνεται από 2100 έως 6300MW (το 2014, πιθανά τώρα το φορτίο αιχμής να έχει αυξηθεί στα περίπου 6500MW). Ο πολύ μεγάλος αριθμός και η μεγάλη γεωγραφική διασπορά των εργοστασίων συμπαραγωγής ...
υποβοηθούν πολύ στη σταθερότητα του Δανέζικου δικτύου μεταφοράς. Επιπρόσθετα στα θερμικά εργοστάσια, η Δανία έχει βάλει πολλά αιολικά, (6.133MW στο τέλος του 2018, από τα οποία τα 4.432MW είναι χερσαία και τα 1.701MW είναι υπεράκτια) και λιγότερα Φ/Β (997MW στο τέλος  2018). Η συνολική εγκατεστημένη ισχύς αιολικών και Φ/Β υπερκαλύπτει τη ζήτηση του ρεύματος, αλλά δεν μπορεί να ηλεκτροδοτήσει τη Δανία. 



Η αναφορά στην κατάσταση του συστήματος ωστόσο θα ήταν ημιτελής χωρίς να δούμε τη δυναμικότητα των διασυνδέσεων. Στο πιο πάνω διάγραμμα, (από την έκθεση Security of Electricity Supply in Denmark του Danish Energy Agency), βλέπουμε πως, σε σχέση με την προβλεπόμενη μέγιστη ζήτηση φορτίου το 2020, η μικροσκοπική Δανία ξεπερνά κατά πολύ τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες της Βόρειας Ευρώπης σε δυναμικότητα διασυνδέσεων. Αξιοποιώντας τη θέση της ανάμεσα στη φθηνή αγορά της Νορβηγίας-Σουηδίας με τα πολλά υδροηλεκτρικά και στην πιο ακριβή αγορά της Γερμανίας-Κεντρικής Ευρώπης, όταν έχει πολύ άνεμο ξεφορτώνει το τυχαίο αιολικό ρεύμα σε Νορβηγία-Σουηδία κι επιπλέον αποτελεί χώρα διέλευσης προς Β και για το τυχαίο αιολικό ρεύμα της Βόρειας Γερμανίας. Τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι ταχύτατης απόκρισης στις μεταβολές του ανέμου και το συνολικό δίκτυο παραμένει σταθερό. Όταν δεν φυσά, η Δανία αγοράζει όσο ρεύμα της λείπει απ' τη φθηνή ζώνη Νορβηγίας-Σουηδίας, αξιοποιώντας τις μεγάλης δυναμικότητας καλωδιακές διασυνδέσεις της.

Ουσιαστικά δηλαδή η Δανία παράγει μονίμως το φορτίο βάσης της κι ένα μέρος του μεταβλητού φορτίου με τα θερμικά εργοστάσια, με τα αιολικά + Φ/Β καλύπτει το υπόλοιπο μέρος του μεταβλητού φορτίου και του φορτίου αιχμής όταν φυσά αρκετά, διαφορετικά εισάγει ρεύμα, ενώ όταν φυσά πολύ εξάγει μεγάλες ποσότητες τυχαίου ρεύματος σε Νορβηγία-Σουηδία-Γερμανία, που είναι πολύ μεγάλες αγορές και μπορούν ν' απορροφήσουν τις όχι ιδιαίτερα σημαντικές -για τα δικά τους μεγέθη- ποσότητες Δανέζικου ρεύματος.

Αντίστοιχο πρόβλημα με τη Δανία είχε με τις πετρελαϊκές κρίσεις και η Ελλάδα και η ενεργειακή στρατηγική που χάραξαν οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης ήταν η απόλυτη προσφυγή στο λιγνίτη, επειδή η Ελλάδα λιγνίτη έχει, στο λιγνίτη βασίστηκε. Στο δικό μας μαύρο χρυσό. Έγινε λοιπόν επέκταση του ΑΗΣ Καρδιάς από 600 στα 1200ΜW, ο ΑΗΣ Αμυνταίου με 600MW, ο ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου με 1575MW, ο ΑΗΣ Μεγαλόπολης Β με 300MW, ο ΑΗΣ Μελίτης με 330MW, συνολικά 3.405MW νέα λιγνιτικά MW από 11 νέες μονάδες ήταν η απάντηση των Ελλήνων στις πετρελαϊκές κρίσεις!

Με βάση τα πιο πάνω ποια σχέση έχει το δικό μας ηλεκτροπαραγωγικό σύστημα με το σύστημα της Δανίας, ώστε να πρέπει να γεμίσουμε τις βουνοκορφές μας με τα εντελώς αναξιόπιστα αιολικά; Ήδη έχουμε χρυσοπληρώσει σχεδόν 3000MW αναξιόπιστα αιολικά, δεν χρειαζόμαστε άλλα!