Ως γνωστόν, ο όρος επτά αδελφές, καθιερώθηκε από τον ιδιοκτήτη της πετρελαϊκής Ιταλικής εταιρείας ΕΝΙ, Enrico Mattei, ο οποίος αποκάλεσε με αυτό το όνομα τις επτά μεγάλες δυτικές εταιρείες, οι οποίες κυριαρχούσαν στην αγορά του πετρελαίου από την δεκαετία του 1940 μέχρι και την δεκαετία του 1970.
ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
[Οι Επτά αδελφές «ενώθηκαν» επίσημα στις 28 Αυγούστου του 1928, όταν οι εκπρόσωποι και από τις εφτά, συναντήθηκαν..
σε εάν κάστρο της Σκωτίας, προκειμένου να συζητήσουν για το πώς θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν από κοινού την τεράστια αγορά πετρελαίου.
Μία από τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη σύσκεψη αυτή, ήταν οι επτά μεγάλες αδελφές του πετρελαίου να σταματήσουν τις μεταξύ τους διαμάχες και να φροντίσουν να μοιράσουν από κοινού όλα τα κέρδη από το πετρέλαιο.
Στην Σύσκεψη αυτή, αποφασίστηκαν επίσης ποιες θα είναι οι ζώνες επιρροής τις οποίες θα έχει κάθε εταιρία, καθώς και οι τιμές τις οποίες θα φρόντιζαν να επιβάλουν στις αγορά, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους,
Συνεπεία των γεγονότων αυτών, ήταν η ίδρυση του γνωστού καρτέλ από τις εφτά αυτές εταιρείες και από την συμμαχία αυτή των επτά αυτών εταιρειών, ήταν που ο Ενρίκο Ματέι της ΕΝΙ, εμπνεύστηκε τον τίτλο 7 αδερφές, λόγω των κοινών πια συμφερόντων των εταιριών αυτών, οι οποίες υποστηρίζαν η μία την άλλη σαν «αδερφές»].
Πριν δε τις μεγάλες πετρελαϊκές κρίσεις των ετών 1973 και 1979, οι εφτά αυτές εταιρίες, έλεγχαν σχεδόν το 90% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, αλλά μετά το πέρας αυτών των κρίσεων, το ποσοστό τους μειώθηκε σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό.
Επίσης, μετά τις κρίσεις αυτές, μεγάλο μέρος της παγκόσμιας πετρελαϊκής παραγωγής, βρέθηκε στα χεριά των χωρών του ΟΠΕΚ, ενώ λόγω της πετρελαϊκής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ στον Ψυχρό Πόλεμο, μεγάλο μερίδιο της παγκόσμιας πετρελαϊκής αγοράς, «κερδήθηκε» και από αυτή, εις βάρος των συμφερόντων των εφτά αδελφών.
Οι εφτά αυτές εταιρίες, ήταν η Anglo-Iranian Oil Company (τώρα BP), η Gulf Oil (μετέπειτα μέλος της Chevron), η Royal Dutch Shell, η Standard Oil Company of California (τώρα μέλος της Chevron), η Standard Oil Company of New Jersey (μετέπειτα Exxon), η Standard Oil Company of New York (μετέπειτα Mobil και τώρα μέλος της ExxonMobil), καθώς και η Texaco (τώρα μέλος της Chevron).
Από αυτές, οι πέντε ήταν καθαρά Αμερικανικών συμφερόντων, ενώ οι άλλες δύο, ήταν αντίστοιχα καθαρά των συμφερόντων των κρατών της Μεγάλης Βρετανίας καθώς και της Ολλανδίας.
Ως τότε, ως κύριο καύσιμο, θεωρούταν το κάρβουνο, το οποίο τη χρησιμοποιούνταν ευρέως από όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες της Δύσης, προκειμένου αυτές να πραγματοποιούν τις μεταφορές τους και να κινούν τις μηχανές των οχημάτων και των εργοστασίων τους.
Μια δε από τα πρώτες τότε χώρες, στις οποίες έγιναν εκτενείς πετρελαϊκές έρευνες από τον Alfred Nobel, καθώς και τον όμιλο των Ροκφέλερ ήταν η Ρωσία και συγκεκριμένα η περιοχή του Καυκάσου (του Μπακού), η οποία βρισκόταν τότε υπό την κυριαρχία της ισχυρής Ρωσικής αυτοκρατορίας των Τσάρων.
Όμως το μεγάλο σημείο καμπής για την αλλαγή αυτού του κλίματος, ήταν η τοποθέτηση του γνωστού βρετανού πολιτικού Winston Churchill στην θέση του πρώτου Λόρδου του ναυαρχείου.
Αυτός, διέβλεψε σύντομα, ότι η χρήση πετρελαίου θα συντελούσε σημαντικά στην ανάπτυξη και την γρηγορότερη κίνηση του Βρετανικού ναυτικού, καταλαβαίνοντας ότι έως τότε θεωρίες των διάφορων στρατιωτικών αναλυτών της Μεγάλης Βρετανίας για μη χρήση του πετρελαίου και προτίμηση στο κάρβουνο ως πηγή ενέργειας, ήταν παντελώς λανθασμένες.
Μάλιστα, στην συνέχεια το πετρέλαιο δεν χρησιμοποιήθηκε απλά για τη μετακίνηση των πλοίων αλλά και των νέων οχημάτων που ανακαλύφθηκαν εκείνη την περίοδο, όπως των αυτοκινήτων των αεροπλάνων των αρμάτων καθώς και των υποβρυχίων και των τρένων.
Το γεγονός αυτό, άνοιξε μία νέα περίοδος στην ιστορία του πετρελαίου, όμως παράλληλα ήταν και το σημείο καμπής, από το οποίο και ύστερα ξεκίνησαν η αιματηροί πόλεμοι για το πετρέλαιο, οι οποίοι συνεχίζονται από τις μέρες μας ατελείωτα (εκατομμύρια) θύματα.
Λίγο αργότερα δε από αυτά τα γεγονότα αυτά, ξεκίνησε και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώ λίγο πριν από τις απαρχές του, είχαν ανακαλυφθεί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου, τεράστιας ποσότητες πετρελαίου, οι οποίες ήταν ένας σημαντικός λόγος για τον οποίον Πολεμήσαν όλα τα δυτικά κράτη και Μεγάλες δυνάμεις στον πόλεμο αυτό, πέραν της προσπάθειά τους για την επίτευξη παγκόσμιας κυριαρχίας.
[Συγκεκριμένα, το έτος 1908 William Κnox Darcy βρήκε πετρέλαιο στην Περσία και κατάφερε να λάβει άδεια από τον Σάχη της χώρας αυτής, για να εκμεταλλευτεί μεγάλο μέρος των αποθεμάτων αυτού, ιδρύοντας παράλληλα την εκδοτική εταιρεία πετρελαίου, η οποία ήταν ο πρόγονος της σημερινής BP (η εταιρία αυτή, ιδιωτικοποιήθηκε μετέπειτα).
Την ίδια περίοδο, ο William, κατάφερε να παραγκωνίσει τους Ρώσους ανταγωνιστές του από την περιοχή αυτή και να λάβει αποκλειστική εκμετάλλευση όλων των περσικών κοιτασμάτων, ενώ ταυτόχρονα, προχώρησε στην κατασκευή δρόμων στην περιοχή, οι οποίοι βοηθούσαν την ευκολότερη μεταφορά του πετρελαίου από την μία περιοχή της χώρας αυτής στην άλλη.
(Χρησιμοποίησε ακριβώς δηλαδή τις ιδίες τακτικές, τις οποίες χρησιμοποίησαν οι Ροκφέλερ στις ΗΠΑ, προκειμένου να μεταφέρουν ευκολότερα το πετρέλαιο των διυλιστηρίων τους από την μία πλευρά της χώρας στην άλλη).
Το έτος 1914, η τότε Βρετανική κυβέρνηση, με πρώτο Λόρδο του ναυαρχείου τον Winston Churchill, αγόρασε την πετρελαϊκή εταιρεία αυτή (ύστερα από συμβουλή του ιδίου), κρίνοντας ότι η εξασφάλιση των πετρελαίων της Περσίας, καθώς και της υπόλοιπης Μέσης Ανατολής, ήταν απόλυτα ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και ορθή λειτουργία των εργοστασίων και των βιομηχανιών του Βρετανικού κράτους.
Επιπλέον, για την λειτουργία του ισχυρού Βρετανικού στόλου ήταν απαραίτητες τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, οι οποίες δεν υπήρχαν στο Βρετανικό κράτος, το οποίο δεν είχε (τότε), ανακαλύψει πετρέλαιο στα εδάφη του (τα πετρέλαια της Σκωτίας ανακαλυφθήκαν αργότερα).
Και για αυτό τον λόγο, αποφάσισε να αγοράσει την πρόγονο εταιρεία της BP και να εξασφαλίσει τα κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής, προκειμένου να καταφέρει κρατά σε λειτουργία τον ισχυρό πολεμικό Βρετανικό στόλο (αλλά και τις βιομηχανίες και τα οχήματα της χώρας).
Όμως, λίγο πριν ξεκινήσει ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, οι Βρετανοί είχαν αγοράσει και μέρος των πετρελαίων του Ιράκ στην Μεσοποταμία, το οποίο βρισκόταν τότε υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αλλά, μετά την έναρξη του παραπάνω πολέμου, οι Οθωμανοί δέσμευσαν το μερίδιο του πετρέλαιού των Βρετανών, το οποίο αυτοί χρειαζόταν για την κίνηση του στόλου τους, συμμαχώντας μάλιστα με τους Γερμανούς εχθρούς τους, και ως εκ τούτου, οι Βρετανοί, εκστράτευσαν εναντίον τους, προκειμένου να ανακαταλάβουν τα πετρέλαια αυτά.
Αυτός ήταν ο λόγος, για τον οποίο οι Βρετανοί ευνόησαν την εξέγερση των Αράβων έναντι των Τούρκων, υπό τον Lawrence της Αραβίας προκειμένου οι πετρελαϊκές περιοχές της Αραβίας, να μην αξιοποιηθούν από τους Τούρκους, ενώ αυτές, αποδυναμωμένες λόγω του πολέμου, να καταληφθούν ευκολότερα στην συνέχεια από τους ίδιους.
Με την λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι νικητές Μεγάλη Βρετάνια και Γαλλία, μοίρασαν την περιοχής της Μέσης Ανατολής με την συμφωνία sykes-picot εννοώ οι Βρετανοί κατάφεραν να καταλάβουν ολόκληρο το Ιράκ (την Μεσοποταμία), μαζί με το πετρέλαιο του.
Ως αντάλλαγμα δε για την υποστήριξή των Γάλλων, στην απαίτηση των Βρετανών για κατοχή της επαρχίας της Μουσούλης από τους ίδιους, οι βρετανοί παρέδωσαν το 25% των κοιτασμάτων πετρελαίου της επαρχίας αυτής στους Γάλλους.
Το έτος 1923, βρέθηκαν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου στο Κιρκούκ του Ιράκ και τότε ιδρύθηκε η Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράκ στην υπό εντολή των Βρετανών χώρα αυτή, ενώ την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της ανέλαβαν οι Royal dutch Shell oil Company, καθώς και η Aglopersian Oil Company.
Μέσω δε των ισχυρών αποικιακών κρατών, των οποίων τα συμφέροντα υποστήριζαν στην ουσία οι εφτά αδερφές πετρελαίου, αυτές κατάφεραν να αποκτήσουν την ικανότητα διαχείρισης του στις κατεκτημένες από τους δυτικούς χώρες, χωρίς φυσικά ποτέ να ερωτηθούν οι λαοί αυτών, σχετικά με την εκμετάλλευση των πλούτου τους από τους δυτικούς, η οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση προς όφελος των ιδίων.
Αλλά και κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί προσπάθησαν να καταλάβουν τις πετρελαϊκές περιοχές του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής προς όφελος των ιδίων, μιας και οι ίδιοι είχαν μηδαμινές πετρελαιοπηγές
Ενώ αντίθετα, οι δυτικοί αντίπαλοί τους, έκαναν το παν για να υπερασπίσουν την κατοχή του, και στην προσπάθειά τους αυτή στηρίχθηκαν από τις εφτά αδερφές, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να χάσουν την κυριότητα της χρήσης των πετρελαίων αυτών.
Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την έναρξη του Ψυχρού, ακολουθήσε η περίοδος της λήξης της αποικιοκρατίας και πολλά κράτη απέκτησαν στην συνέχεια την ανεξαρτησία τους.
Δυστυχώς όμως για αυτά, είχαν υπό την κατοχή τους μεγάλους ποσότητες πετρελαίου.
Κάποια δε από αυτά, έκαναν το λάθος να προσπαθήσουν να ακυρώσουν τα εντελώς άδικα συμβόλαια διαχείρισης του πετρελαίου, τα οποία τα είχαν αναγκάσει να υπογράψουν πριν φύγουν οι δυτικοί αποικιοκράτες όπως π.χ. το Ιράν του Μοσαντεκ.
Έτσι, όταν αυτός προσπάθησε να σηκωθεί στα πετρέλαια του Ιράν, τα οποία διαχειρίζονταν η BP, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, οργανώσουμε ένα πραξικόπημα εναντίον του, με το οποίο αυτός έχασε την εξουσία και η εθνικοποίηση των ιρανικών πετρελαίων σταμάτησε.
Το γεγονός αυτό, αν και εκείνη τη στιγμή θεωρήθηκε θετικό για τα συμφέροντα των δυτικών, μετέπειτα είχε σαν αποτέλεσμα με τη μέτρηση της Επανάστασης στο Ιράν το 1979 να επικρατήσουν παντού εχθρικά για τις ΗΠΑ συνθήματα (λόγω της ανάμειξης τους το πραξικόπημα κατά του Μοσαντεκ) και ο Χομεϊνί να καταλάβει την εξουσία και να προβεί εθνικοποίηση όλων τα πετρέλαια της χώρας αυτής (με πλήρη λαϊκή υποστήριξη).
Όμως η Ιρανική Επανάσταση (όπως και η Ρωσική επανάσταση πριν από αυτήν), είχαν το θετικό για τις εφτά αδερφές αποτέλεσμα, ότι το ανταγωνιστικό πετρέλαιο της Περσίας έπαψε να διατίθεται στην δυτική αγορά πετρελαίου.
Συνέπεια αυτής της κατάστασης, ήταν λόγω της έλλειψης του, από τη μία να αυξηθούν οι παγκόσμιες τιμές πετρελαίου (και αρά και τα κέρδη των εφτά), ενώ από την άλλη, η Δύση να αναγκαστεί να αγοράζει πετρέλαιο από τις εφτά αδερφές, αφού αυτά το Ιράν θεωρούνταν επικίνδυνο και σε «καραντίνα», ενώ το πετρέλαιο του δεν το αγόραζε κάνεις.
[Τα ίδια ακριβώς, έπραξαν οι δυτικοί στην Ρωσία, υστέρα από την (δήθεν) «Ρωσική Επανάσταση του 1917»- .
Για παρεμφερείς λόγους έγινε και η επέμβαση των Άγγλων και των Γάλλων (μαζί με το Ισραήλ), κατά της Αιγύπτου το 1956, διότι φοβόταν ότι ο Νάσερ (ο οποίος ήταν εχθρός των επτά αδελφών) και φιλοσοβιετικός, θα έκλεινε την διώρυγα του Σουέζ, μέσω της οποίας η Δύση ελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου της για την λειτουργία των οχημάτων και των εργοστασίων της.
Επίσης, κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, Οι ΗΠΑ υπέγραψαν συμβόλαιο αποκλειστικής πώλησης των πετρελαίων της Σαουδικής Αραβίας σε δολάρια (καθώς και πώληση πετρελαίου μόνο στους Συμμάχους και όχι στον Άξονα).
Ως αντάλλαγμα για την αποκλειστική διανομή πετρελαίου στις ΗΠΑ και στους συμμάχους τους, οι Σαουδάραβες εκτός των τεράστιων χρηματικών κερδών που έλαβαν από την Δύση, απέκτησαν παράλληλα σε αυτή μεγάλη πολιτική και οικονομική επιρροή, καθώς και προστασία από αυτές για την διατήρηση του καθεστώτος από πιθανά επαναστατικά στοιχεία τα οποία μπορούσαν να είναι εθνικιστές, ισλαμιστές, ή αντάρτες κομμουνιστικών τάσεων.
Όμως, με την εξέλιξη του Ψυχρού πολέμου και την ίδρυση του ΟΠΕΚ, καθώς και την είσοδο στην αγορά των Σοβιετικών πετρελαϊκών εταιρειών, οι εφτά αδερφές έχασαν με πολύ μεγάλο μέρος της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου.
Για τον λόγο αυτό, αποφάσισαν να συνεργαστούν με τις Αραβικές πετρελαϊκές χώρες της Μέσης Ανατολής (οι οποίες ήταν υπερ. των ΗΠΑ και της Δύσης), προκειμένου να λαμβάνουν ένα μέρος του πετρελαίου από αυτές και να μην συντριβούν από τον ανταγωνισμό αυτών τον και των Σοβιετικών.
Με τις πετρελαϊκές κρίσεις του 1973 καθώς και το 1979, οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν δραματικά, αλλά παρόλα αυτά, οι εφτά αδερφές, έχασαν μεγάλο μέρος των κερδών τους.
Και αυτό, λόγω των εθνικοποιήσεων των κρατικών πετρελαϊκών εταιριών από τις πετρελαϊκές μοναρχίες του Κόλπου, οι οποίες με πρόφαση την υποστήριξη πού έδωσαν οι Δυτικοί στο Ισραήλ έναντι των Αράβων κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 προχώρησαν στην πράξη αυτή.
Τα ιδιά ακριβώς γεγονότα, συνέβησαν και με την επανάσταση του 1979 στο Ιράν όταν οι εφτά αδερφές, εκτός των πετρελαίων που είχαν χάσει το 1973 από τους Άραβες, έχασαν τώρα και τα πετρέλαια του Ιράν.
Παρόλα αυτά, η συμμαχία των εφτά αδερφών της Δύσης και των Αράβων κατά των Σοβιετικών και των πετρελαίων αυτών, κράτησε όχι μόνο μέχρι και το 1989 με την λήξη δηλαδή του ψυχρού πολέμου, αλλά συνεχίζεται ακόμη μέχρι τις μέρες μας.
Η δε προσπάθεια του προέδρου του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, να καταλάβει τις πετρελαιοπηγές του Κουβέιτ, τις οποίες εκμεταλλευόταν οι Επτά αδελφές και οι οποίες βοηθούσαν στην προμήθεια πετρελαίου των δυτικών, καθώς και τα πιθανά σχέδια του να προελάσει στην Σαουδική Αραβία στην συνέχεια και να καταλάβει και τις πετρελαιοπηγές αυτής, προκάλεσαν τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, για την προστασία των πετρελαίων των περιοχών αυτών από την Δύση.
Αλλά και τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου το 2003, εναντίον του Ιράκ, ο οποίος προκλήθηκε εξαιτίας της προσπάθειας τον Δυτικών εφτά αδερφών, να καταλάβουν πλήρως τα πετρέλαια της χώρας αυτής προς όφελός τους, έναντι των Γάλλων, Γερμανών, Ρώσων και κινέζων ανταγωνιστών τους.
Επίσης, ο έλεγχος του πετρέλαιού, ήταν και ο λόγος για τον οποίο συνέβησαν και πολλές δήθεν Αραβικές εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή και ιδίως στην Λιβύη, το Λίβανο, την Αίγυπτο και την Συρία, στις οποίες ανακαλύφθηκαν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως και στο Ισραήλ.
Επιπλέον, μεγάλες ποσότητες πετρελαίου υπάρχουν και στην Γάζα της Παλαιστίνης, καθώς και φυσικά στο Αιγαίο και στην Κύπρο και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο Τούρκοι διεκδικούν την κατοχή των νησιών μας, προκειμένου να καταλάβουν το πετρέλαιο φυσικό αέριο των περιοχών αυτών προς όφελός τους, αρπάζοντας τα από εμάς τους Έλληνες, τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.
Και πιθανώς, αυτά θα αποτελέσουν την αίτια μελλοντικών πολέμων στις περιοχές αυτές, με στόχο την κατοχή τους, μιας και η Δύση δεν διαθέτει δικά της πετρέλαια και μόνο μέσω των στρατιωτικών κατακτήσεων των χωρών που τα διαθέτουν, μπορεί χρησιμοποιεί το ορυκτό αυτό προς όφελός της.
Ειδικά στις μέρες μας ,μία σύγκρουση στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, θα έκλεινε τα στενά του Ορμούζ, από το οποίο περνάει το 35% των παγκόσμιων ποσοτήτων πετρελαίου, κάτι το οποίο σημαίνει, πως αν αυτά κλείσουν, αυτό το πετρέλαιο δεν θα διατίθεται στις δυτικές αγορές, με συνέπεια οι τιμές του να εκτοξευτούν σε τεράστια επίπεδα, καθώς και άπειρες ελλείψεις και οικονομικό κραχ στην Δύση.
Επίσης, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να πούμε, πώς οι εφτά αδελφές συνδέονται άμεσα, όχι μόνο με τις ΗΠΑ, αλλά ακόμα και με την ίδια Βασιλική οικογένεια της Βρετανίας (η οποία έχει μέσω της Βρετανικής κοινοπολιτείας τον έλεγχο 52 σχεδόν χωρών), καθώς και τεράστιες ποσότητες μετοχών και στις επτά αυτές μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες.
Κάτι που όπως μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει τι σημαίνει, ότι δηλαδή, συμφέρουν πάρα πολύ την Μεγάλη Βρετανία (και την ίδια την Βασιλική οικογένεια αυτής), οι προκλήσεις πόλεμου στα εδάφη με πετρέλαιο, προκειμένου μέσω των εταιρειών αυτών, η ιδία να διασφαλίζει τα κέρδη της.
Επίσης, στις μέρες μας και συγκεκριμένα στην δεκαετία του 90, ύστερα από πολλές εξαγορές, από τις κάποτε επτά αδελφές, έχουν μείνει πια τέσσερις και συγκεκριμένα η Mobile exxon mobil, η Royal dutch Shell, η BP και η Chevron.
[Ταυτόχρονα, έχουν δημιουργηθεί και νέες ανταγωνιστικές προς αυτές εταιρείες, όπως Saudi Aramco (Σαουδική Αραβία), η GAZPROM (Ρωσία), η Rosfnet (Ρωσία), η CNPC (Κίνα), η NIOC (Ιράν), η PDSA (Βενεζουέλα), η Petrobras (Βραζιλία), η Petronas (Μαλαισία), η ΕΝΙ (Ιταλία), καθώς και η Total (Γαλλία)].
Τελευταία, οι (πρώην) εφτά, έχουν αρχίσει έρευνες για πετρέλαιο σε Ιόνιο και Αιγαίο (όπως και της υπόλοιπης Μεσογείου- οι οποίες λέγεται πως έχουν πετρέλαιο αξίας ενός τρις δολαρίων (κάτι που ίσως δείχνει τον πραγματικό λόγο των πολεμικών εντάσεων στην περιοχή και των μνημονίων στην χωρά μας).
[Και τώρα, όλες αυτές οι πετρελαϊκές εταιρίες (οι πρώην εφτά και νυν τέσσερις πετρελαϊκές αδελφές της Δύσης και οι ανταγωνιστές τους), αναμένεται να παλέψουν για την κυριαρχία των νέων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αεριού που ανακαλυφθήκαν πρόσφατα σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Μεσογείου και των οποίων η κατοχή, θα επιφέρει την ενεργειακή κυριαρχία του κόσμου, στην πλευρά που θα τα καταλάβει].
Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον της χώρας μας; Μια αγρία σύγκρουση με τους βάρβαρους γείτονες μας οι οποίοι παρακινημένοι από τις (πρώην) εφτά, θα επιτεθούν για να καταλάβουν τα πετρέλαια μας ;
Δεν είναι καθόλου απίθανο, και για τον λόγο αυτό, θα πρέπει ως έθνος να προβούμε σε όλες εκείνες τις απαραίτητες ενέργειες και συμμαχίες, οι οποίες θα μας εξασφαλίσουν την εθνική ανεξαρτησία και ευημερία].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου