Σχεδόν 20 μέρες έχουν μείνει μέχρι την ολοκλήρωση της γεώτρησης της ΕΝΙ στο Οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ και το αποτέλεσμά της, σε συνάρτηση και με την επόμενη γεώτρηση στον στόχο «Σουπιά», μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης επιτάχυνσης των εξελίξεων. Και μπορεί η πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την εξάμηνη παράταση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ να παίζει στο σημείο που αφορά ..
τις γεωτρήσεις το επικοινωνιακό παιχνίδι των Τούρκων, με τις απειλές για σκηνικό έντασης, εντούτοις ο διπλωματικός και γεωπολιτικός εφιάλτης της Άγκυρας είναι ότι όλα τα συμφέροντα των διεθνών παραγόντων, πολιτικών και επιχειρηματιών, εναρμονίζονται υπέρ της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αερίου χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση.
Το παιχνίδι εντυπώσεων, πάντως, αλλά και η προσπάθεια της Τουρκίας να το μετατρέψει σε ουσία με τις αλλεπάλληλες εκδόσεις NOTAM και NAVTEX, δηλαδή προειδοποιήσεις προς τις αεροπορικές και ναυτιλιακές εταιρείες, ότι κάποιες περιοχές της ΑΟΖ δεν είναι ασφαλείς, λόγω διαφόρων ασκήσεων, συνεχίζεται με ακατάπαυστους ρυθμούς. Η Τουρκία προσπαθεί με τις περιοχές που αυθαίρετα επιχειρεί να δεσμεύει, να εγείρει πιο πιεστικά σοβαρά ζητήματα, που αφορούν στο εύρος της κυπριακής ΑΟΖ. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι τουρκικές ενέργειες εκδηλώνονται σε ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, όπου η ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας έχει γίνει πεδίο σημαντικών γεωστρατηγικών και ενεργειακών εξελίξεων.
Στο παιχνίδι τις τελευταίες ημέρες έχει εισέλθει και ο τουρκικός Τύπος με τρόπο που προσεγγίζει τις τελευταίες εξελίξεις, χρησιμοποιώντας αναφορές όπως «Σιγή πριν από τη μεγάλη καταιγίδα», προειδοποιώντας για μια ενδεχόμενη, μεγάλη κρίση στην κυπριακή ΑΟΖ. Στη διαδικασία καλλιέργειας εντυπώσεων, φυσικά, έχει ρόλο πρωταγωνιστή η περίφημη τουρκική πλατφόρμα.
Οι αναφορές ότι η νέα τουρκική πλατφόρμα ζεσταίνει τις μηχανές της με προορισμό τα περίχωρα της Κύπρου έχουν πλέον αυξηθεί και τονίζουν ότι οι τελευταίες πληροφορίες δείχνουν πως η πλατφόρμα, συνοδευόμενη από διάφορα τουρκικά σκάφη, θα βρεθεί στα ανοιχτά της Κύπρου κατά τις επόμενες εβδομάδες. Το αποτέλεσμα, πάντως, των τουρκικών κινήσεων είναι άκρως απογοητευτικό για την Άγκυρα, καθώς οι κυβερνήσεις της Δύσης και οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες αγνοούν τις απειλές και οι έρευνες προχωρούν.
Και όμως η Τουρκία έχει οριοθετήσει ΑΟΖ
Η Άγκυρα, ως συνήθως, χρησιμοποιεί το Δίκαιο με μια διάθεση «a la carte». Το ίδιο φυσικά έχει πράξει και με τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Μπορεί να μην έχει προσυπογράψει, ούτε επικυρώσει, τη σύμβαση, δηλαδή με άλλα λόγια δεν την αναγνωρίζει, αλλά εκμεταλλεύτηκε τις διατάξεις της και υιοθέτησε το 1986 Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στη Μαύρη Θάλασσα, ερχόμενη σε συμφωνία με την τότε Σοβιετική Ένωση για τις επικαλυπτόμενες περιοχές. Και δεν έμεινε μόνο εκεί.
Αργότερα η Τουρκία συμφώνησε και με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία για το ίδιο θέμα και οριοθέτησε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της μέσης γραμμής και με τα κράτη αυτά. Έτσι, ενώ στη Μαύρη Θάλασσα οριοθέτησε με όλα τα γειτονικά της κράτη ΑΟΖ και όχι υφαλοκρηπίδα, αρνείται επίμονα να κάνει το ίδιο στο Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Σήμερα η Τουρκία αμφισβητεί την Κυπριακή ΑΟΖ σε τρία επίπεδα:
1. Θεωρεί ότι η γεώτρηση που έγινε στο Τεμάχιο 11 βρίσκεται σε αιγυπτιακά ύδατα.
2. Θεωρεί ότι το μισό βόρειο κομμάτι του τεμαχίου 6 (του τεμαχίου δηλαδή όπου γίνεται η γεώτρηση της ΕΝΙ), το μισό του τεμαχίου 5 και μισό του τεμαχίου 4 νοτιοδυτικά, ανήκουν στη δική της υφαλοκρηπίδα.
3. Θεωρεί τέλος ότι τα τεμάχια 8, 9, 3 και 2, καθώς και μεγάλο μέρος του 12 είναι αδειοδοτημένα από τα κατεχόμενα και συγκεκριμένα από την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου.
Από το 2011, εδώ και επτά χρόνια, η Τουρκία καταθέτει γραπτώς ενώπιον της Ε.Ε. συντεταγμένες, διά των οποίων προβάλλει διεκδικήσεις στα χωρικά ύδατα της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους-μέλους τής Ε.Ε., ακόμη και απέναντι από τον Ακάμα, πλησίον της Πάφου, όπου ισχυρίζεται ότι έχει «νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα».
Για την ιστορία, η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας μετρά πλέον 36 χρόνια. Στο άρθρο 121 της Σύμβασης αναφέρεται ρητά ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Όσο για τη θέση της Άγκυρας ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, καταρρίπτεται εύκολα, καθώς υπάρχει προηγούμενο μεταξύ της Κούβας και των ΗΠΑ το 1983. Τότε οι ΗΠΑ καθόρισαν την ΑΟΖ των 200 ναυτικών μιλίων και δεν είπαν στη Κούβα, που είναι ένα νησί 90 μίλια μακριά, ότι δεν δικαιούται ΑΟΖ και έκαναν την οριοθέτησή της με τη μέθοδο της μέσης γραμμής.
Καστελόριζο: Η μεγάλη παρτίδα
Κομβικό σημείο παραμένει, φυσικά, η περιοχή του Καστελορίζου (σύμπλεγμα 13 νησίδων), που αποτελεί μόνιμο στόχο της τουρκικής διπλωματίας. Το Καστελόριζο εξασφαλίζει κοινά θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Κύπρο και την Αίγυπτο, επομένως αποτελεί τη βάση για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Αν όμως επικρατήσει η τουρκική άποψη, τότε η Τουρκία, και όχι η Ελλάδα, θα έχει κοινά θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Η τουρκική διπλωματία υποστηρίζει ότι δεν είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό νησί μπροστά από τις τουρκικές ακτές να έχει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι υφαλοκρηπίδας ή ΑΟΖ. Και προβάλλει το επιχείρημα ότι το σύμπλεγμα των νησίδων-βραχονησίδων της περιοχής του Καστελορίζου (κατοικούνται οι νησίδες Μεγίστη, Ρω, Στρογγύλη), διέπεται από ειδικό καθεστώς, των αποκομμένων νησίδων που επικάθονται επί της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Άρα, τα νησιά αυτά δεν διαθέτουν ούτε ΑΟΖ, ούτε και έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, υποστηρίζει η Άγκυρα. Η ΑΟΖ είναι οικονομική και όχι γεωλογική έννοια, όπως η υφαλοκρηπίδα. Αυτός είναι ο λόγος που η τουρκική διπλωματία επιμένει να μιλάει για υφαλοκρηπίδα στην περιοχή του Καστελορίζου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου