Η τιμή πώλησης ενός συστήματος μεταφοράς φυσικού αερίου που περιλαμβάνει αγωγούς και εγκαταστάσεις ΥΦΑ είναι μια πολύπλοκη διαδικασία και αποτελεί ένα μείγμα επιχειρηματικότητας και διπλωματίας.
Ανάλογα με την περιοχή που βρίσκεται το εν λόγω σύστημα είτε η διπλωματία υπερτερεί της επιχειρηματικότητας είτε το αντίθετο, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό είναι που διαμορφώνει το τελικό τίμημα του προς πώληση συστήματος μεταφοράς αερίου.
Οι πιο ενδιαφέρουσες περιοχές για τέτοιου είδους αγοροπωλησίες σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι η Νοτιοανατολική Ευρώπη (Βαλκανική) και η Μέση Ανατολή.
Η εμπειρία που υπάρχει σε τέτοιου είδους αγοροπωλησίες..
δεν είναι μεγάλη. Ας δούμε λοιπόν την τιμή πώλησης ενός συστήματος μεταφοράς αερίου που η διπλωματία υπερτερούσε της επιχειρηματικότητας, αλλά σίγουρα είχε κατώτερης σημασίας χαρακτηριστικά από την περίπτωση του ΔΕΣΦΑ.
Το 2005 η Gazprom απέκτησε το 50% του συστήματος αγωγών της Λευκορωσίας καταβάλλοντας 2.5 (δυόμισι) δισεκατομμύρια δολάρια. Το 2011 η Gazprom εξαγόρασε από την κρατική εταιρία της Λευκορωσίας Beltransgaz και το υπόλοιπο 50% του συστήματος αγωγών της, καταβάλλοντας άλλα 2.5 (δυόμισι) δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Ρώσικου τύπου.
Το ποσό των 2.5 δισεκατομμυρίων του 2011 καταβλήθηκε από την Gazprom εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, προκειμένου να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο μιας εταιρίας που ήδη κατείχε κατά 50% και μάλιστα αφορούσε ένα σύστημα αγωγών τράνζιτ και όχι μια βασική πύλη εισόδου / εξόδου φυσικού αερίου για την Ευρωπαϊκή αγορά όπως είναι ο ΔΕΣΦΑ που κατέχει ένα σύστημα αγωγών και ένα terminal ΥΦΑ και που ανήκει σε χώρα μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι η τεράστια γεωπολιτική αλλά και χρηματιστηριακή αξία του ΔΕΣΦΑ αυξάνει και το αντίστοιχο τίμημα απόκτησής του.
Σε αντίθεση με το ποσό που εισέπραξε η Λευκορωσία, το ποσό που θα εισέπραττε η Ελλάδα από την πώληση του ΔΕΣΦΑ θα ήταν 400 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτό το ποσό τα 188 εκατομμύρια θα πήγαιναν στους πιστωτές της χώρας για την αποπληρωμή του χρέους και τα υπόλοιπα 212 στα ΕΛΠΕ
Το κύριο ερώτημα που απασχολεί όλους τους ενδιαφερόμενους μετόχους αλλά και τους υποψήφιους αγοραστές σήμερα, είναι εάν η νέα προσπάθεια αποκρατικοποίησης του 66% του ΔΕΣΦΑ θα βρίσκεται κοντά στα 400 εκατομμύρια ευρώ.
Η απάντηση σε αυτό το δύσκολο ερώτημα δεν είναι απλή και είναι εντελώς απαραίτητο για την οντότητα που θα διαπραγματευθεί το τίμημα του 66% του ΔΕΣΦΑ, δηλαδή το ΤΑΙΠΕΔ να έχει εκτεταμένη γνώση σε διαφορετικούς μεταξύ τους τομείς οι οποίοι θα διαμορφώσουν και το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα.
Προκειμένου να πετύχαινε το ΤΑΙΠΕΔ το μεγαλύτερο δυνατό τίμημα για την αποκρατικοποίηση του 66% του ΔΕΣΦΑ, θα έπρεπε να γνωρίζει άριστα τα κατωτέρω:
-Ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Επιτροπή Ανταγωνισμού εξετάζουν την αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ υπό το πρίσμα της ασφάλειας εφοδιασμού της αγοράς φυσικού αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν ενδιαφέρονται για τα αποτελέσματα τήρησης του Ελληνικού ή οποιουδήποτε άλλου προγράμματος.
-Ποιο ήταν το στρατηγικό ολέθριο λάθος που διέπραξε η SOCAR και προκάλεσε τον έντονο σκεπτικισμό των Βρυξελών στο να δώσουν το πράσινο φως για να αποκτήσει τον ΔΕΣΦΑ.
-Τι ανέφερε ακριβώς η Πράξη Έρευνας της Επιτροπής για την απόκτηση του ΔΕΣΦΑ από την SOCAR.
-Ότι υπάρχει επίσημο έγγραφο της Επιτροπής Ανταγωνισμού της Κομισιόν ότι το deal ΔΕΣΦΑ / SOCAR είχε κλείσει για την Επιτροπή Ανταγωνισμού νομικά την 21η Ιανουαρίου του 2015 και οριστικά την 23/03/2015, με ευθύνη της SOCAR.
-Ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν είχε εκδώσει καμία επίσημη έγκριση για να προχωρήσει η αποκρατικοποίηση εάν το ποσοστό της SOCAR έπεφτε κάτω από 50 %. Αυτό το σενάριο η Επιτροπή Ανταγωνισμού αναφέρει σε έγγραφο της ότι το είχε πληροφορηθεί από δημοσιεύματα μέσω του τύπου.
Από τα γεγονότα που προηγήθηκαν του ναυαγίου της προηγούμενης αποκρατικοποίησης του ΔΕΣΦΑ, καθίσταται φανερό ότι το ΤΑΙΠΕΔ δεν γνώριζε τα περισσότερα από αυτά τα σημαντικά γεγονότα που αναφέρονται παραπάνω.
Αποκορύφωμα δε της όλης κατάστασης ήταν ότι δεν είχε ενημερωθεί ο κ. Πρωθυπουργός, ο οποίος με την σειρά του συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της SOCAR λίγο καιρό πριν το οριστικό ναυάγιο, προκειμένου να εξομαλύνει την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί για την ολοκλήρωση της αποκρατικοποίησης. Μια διαδικασία που ήταν εντελώς περιττή και εξέθεσε τον κ. Πρωθυπουργό στον επιχειρηματικό κόσμο, αφού το θέμα είχε τελειώσει για την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Κομισιόν από το 2015.
Σίγουρα το ΤΑΙΠΕΔ χρειάζεται προκειμένου να προχωρήσουν αποκρατικοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων που δεν φέρνουν ούτε έσοδα στο κράτος, ούτε θέσεις εργασίας. Όμως στην περίπτωση του ΔΕΣΦΑ το ΤΑΙΠΕΔ απέδειξε ότι δεν είναι ο κατάλληλος φορέας για να τρέξει αυτή την αποκρατικοποίηση, διότι απλούστατα δεν κατέχει την γνώση που απαιτεί η διαχείριση του σπουδαιότερου γεωπολιτικού asset της χώρας. Σε τόσο σοβαρά θέματα δεν ισχύει το «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω».
του Σάββα Πούλου
* Ο Σάββας Πούλος είναι Σύμβουλος Στρατηγικής & Ανάπτυξης Αγορών Φυσικού Αερίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου