Από το energypress.gr
Σε φάση αδράνειας έχει περιέλθει η υπόθεση της ολοκλήρωσης της πώλησης του ΔΕΣΦΑ στην Αζέρικη SOCAR, παρά το γεγονός ότι έχει παρέλθει ήδη η προθεσμία που θέτει το μνημόνιο για την αλλαγή του κανονισμού τιμολόγησης και οδεύουμε για το τέλος Ιουλίου οπότε θα πρέπει, με βάση τις δεσμεύσεις, να έχει ολοκληρωθεί η διαμόρφωση των νέων τιμολογίων χρήσης δικτύου.
Συνοπτικά, ανεξάρτητα από την τυπική σειρά με την οποία θα έπρεπε να κινηθούν τα πράγματα, η κατάσταση επί της ουσίας έχει ως εξής:
το ΥΠΕΝ έχει θέσει ως όρο την αλλαγή του κανονισμού τιμολόγησης ώστε οι αυξήσεις που θα επέλθουν στα τέλη χρήσης (και συνεπώς στα έσοδα του ΔΕΣΦΑ) να είναι ρεαλιστικές, να κυμανθούν δηλαδή στα επίπεδα του 30%. Η ΡΑΕ μελετά σενάρια, δεν έχει λάβει όμως ακόμα την πρόταση από τη διοίκηση του ΔΕΣΦΑ που θα επιτρέψει να ξεκινήσει επίσημα η διαδικασία αλλαγής. Η διοίκηση του ΔΕΣΦΑ για να στείλει την πρότασή της αναμένει το πράσινο φως από το Υπουργείο, το οποίο Υπουργείο περιμένει την τελική απόφαση – πρόταση της SOCAR. Το deal της SOCAR με την Ιταλική SNAM για την εξαγορά από τους Ιταλούς του 17% θεωρείται κλεισμένο, ωστόσο οι Αζέροι δεν έχουν προσέλθει ακόμα για να συνομιλήσουν με τους επιτελείς του ΥΠΕΝ και να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους, αν δηλαδή αποδέχονται τη μείωση των εσόδων του ΔΕΣΦΑ και με ποιο τίμημα, πιθανόν, την αποδέχονται.
Η στασιμότητα στην οποία βρίσκονται τα πράγματα είναι πιθανόν να τελειώσει τις επόμενες ημέρες (και αυτό θα συμβεί αν έρθουν με προτάσεις οι Αζέροι, στο γήπεδο των οποίων βρίσκεται τώρα η μπάλα), ωστόσο, όσο παραμένει, ανοίγει συζητήσεις και σενάρια για την τύχη της ιδιωτικοποίησης. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, ένα «ναυάγιο» του project πιθανόν να αποτελεί επιδίωξη και των δύο πλευρών, για διαφορετικούς λόγους, αλλά χωρίς κανείς να θέλει να χρεωθεί τη ματαίωση της ιδιωτικοποίησης.
Είναι σαφές ότι αν η πώληση του ΔΕΣΦΑ δεν ολοκληρωθεί, χωρίς όμως η ευθύνη να πέφτει στην ελληνική πλευρά, ο υπουργός Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης μάλλον θα είναι ευχαριστημένος, αφού αυτό θα του επιτρέψει να υλοποιήσει τη στρατηγική του κόμματός τους για διατήρηση των ενεργειακών δικτύων υπό δημόσιο έλεγχο. Σε δεύτερη φάση θα μπορούσε προφανώς να προχωρήσει κάποιο «μοντέλο ΑΔΜΗΕ» και για τα δίκτυα αερίου.
Από την άλλη, οι Αζέροι που από την αρχή μπήκαν στο project του ΔΕΣΦΑ κυρίως για πολιτικούς λόγους, έχουν να αντιμετωπίσουν σημαντικές πιέσεις από την πτώση των τιμών του πετρελαίου και φυσικού αερίου και είναι αναγκασμένοι να περικόπτουν δαπάνες. Είναι δύσκολο ωστόσο να υπαναχωρήσουν στη συμφωνία γι’ αυτό και κινούνται προσεκτικά για να μη χρεωθούν το πιθανό «ναυάγιο». Στο πλαίσιο των προσεκτικών κινήσεων περιλαμβάνεται προφανώς και η απόφαση να μην κλείσουν το γραφείο της SOCAR στην Αθήνα, σε αντίθεση με άλλα γραφεία ανά τον κόσμο.
Ποιες αλλαγές θέλει να επιβάλλει το ΥΠΕΝ
Σε δύο άξονες κινείται η λογική του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, την οποία βεβαίως θα ακολουθήσει η ΡΑΕ, έχοντας σαν κατεύθυνση να αλλάξουν το ένα από τα παρακάτω ή και τα δύο :
Να μειωθεί η απόδοση του επενδυμένου κεφαλαίου (Wacc) που αναγνωρίζεται ως εύλογη για το ΔΕΣΦΑ, δηλαδή 11% το χρόνο, και η οποία είναι συμφωνημένη με την SOCAR από το 2012. Ο υπολογισμός της απόδοσης του μέσο-σταθμικού κόστους κεφαλαίου ενός διαχειριστή είναι απαραίτητος για τον καθορισμό των τιμολογίων χρήσης των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.
Να μειωθεί το επιτόκιο που υπολογίζεται για τα λεγόμενα "μη ανακτήσιμα κεφάλαια", δηλαδή για τα ποσά εκείνα τα οποία έχει επενδύσει στο παρελθόν ο ΔΕΣΦΑ, αλλά δεν έχουν ανακτηθεί ακόμα στο σύνολό τους και θα πρέπει να ανακτηθούν μέσα από το ετήσιο έσοδο σε βάθος 20ετίας, όπως προβλέπεται από τον κανονισμό τιμολόγησης. Όσο τα ποσά παραμένουν μη ανακτήσιμα, τόσο τοκίζονται με επιτόκιο 10% το χρόνο. Από το 2010 έως σήμερα, μαζί με τους τόκους, αυτά τα "μη ανακτήσιμα ποσά" έχουν αθροίσει περί τα 660 εκατ. ευρώ. Εξετάζεται επίσης μαζί με τη μείωση του επιτοκίου να αυξηθεί και ο χρόνος εντός του οποίου τα εν λόγω ποσά θα ανακτηθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου