Και τώρα η υπερθέρμανση του Β. Ατλαντικού θα φέρει ΚΡΥΟ στη Δυτική Ευρώπη!

Το δημοψήφισμα τελείωσε, ευτυχώς μ' ένα πολύ ξεκάθαρο αποτέλεσμα, που απομακρύνει το διχασμό. Το Greeklignite, μέσα απ' τη σελίδα του στο Facebook, έδωσε τις προηγούμενες μέρες το δικό του αγώνα για πιο πλήρη κι αντικειμενική ενημέρωση, με συνεχείς αναδημοσιεύσεις σημαντικών διεθνών εξελίξεων, τις οποίες συστηματικά αποσιωπούσαν τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Γιατί ο ενημερωμένος πολίτης δεν πέφτει εύκολα θύμα της "μαύρης" προπαγάνδας, που είδαμε όλοι να εξαπολύεται την προηγούμενη εβδομάδα. 

Επιστρέφουμε λοιπόν σε συνήθη θεματολογία, με μια μελέτη-έκπληξη. Απ' αυτό το ιστολόγιο έχουμε πει πολλές φορές πως η καλύτερη επένδυση που μπορείτε να κάνετε είναι να φροντίσετε για τη μόνωση του σπιτιού σας, καθώς θα σας βοηθήσει τόσο στην περίπτωση της "υπερθέρμανσης", που μας "πουλάνε" οι κλιματολάγνοι, όσο και στην περίπτωση που το κλίμα γίνει πιο κρύο, κάτι για το οποίο έχουμε όλο και περισσότερες παρατηρήσεις.

Τώρα λοιπόν μια ομάδα επιστημόνων απ' τον Καναδά, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Νορβηγία, με μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στις 29/6 στο Nature Climate Change με τίτλο "Decreasing intensity of open-ocean convection in the Greenland and Iceland seas", έρχεται και μας λέει πως η υπερθέρμανση του Β. Ατλαντικού θα φέρει ΚΡΥΟ στη Δυτική Ευρώπη!

Οι μελετητές εξέτασαν στοιχεία της....
χειμερινής περιόδου (1/11-30/4) από δυο βάσεις δεδομένων, της περιόδου 1958-2002 (ERA-40 Reanalysis) και της περιόδου 1979-2014 (European Centre for Medium-Range Weather Forecasts, ERA-I Interim Reanalysis), για την ανταλλαγή θερμότητας ανάμεσα στον αέρα και στη θάλασσα. Αυτή η ανταλλαγή εξαρτάται ...
απ' την ταχύτητα του αέρα και τη διαφορά θερμοκρασίας αέρα-θάλασσας, καθώς και τη διαφορά υγρασίας ανάμεσα στον αέρα και τη θάλασσα. Η πιο πάνω φωτογραφία, που δημοσιεύει ο καθ. Μoore του Παν/μίου Τορόντο, είναι δορυφορική αποτύπωση γραμμικών νεφωδών σχηματισμών πάνω απ' τις θάλασσες της Γροιλανδίας και της Ισλανδίας. Αυτοί οι σχηματισμοί αποτελούν το αποτύπωμα της μεταφοράς θερμότητας και υγρασίας που ζεσταίνει την ατμόσφαιρα και κρυώνει τον ωκεανό.

Οι μεγαλύτερες ροές θερμότητας συμβαίνουν ακριβώς κατάντη του καλύμματος πάγου στη θάλασσα, όπου οι ταχύτητες του ανέμου αυξάνονται λόγω της μείωσης στην τραχύτητα της επιφάνειας κατά πλάτος της οριακής ζώνης πάγου και όπου η διαφορά θερμοκρασίας αέρα-θάλασσας γίνεται μέγιστη.

“A warm western Europe requires a cold North Atlantic Ocean, and the warming that the North Atlantic is now experiencing has the potential to result in a cooling over western Europe - Μια ζεστή Δυτική Ευρώπη χρειάζεται ένα ψυχρό Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό και η θέρμανση που γνωρίζει τώρα ο Βόρειος Ατλαντικός Ωκεανός έχει τη δυναμική να καταλήξει σε μια ψύχρανση πάνω απ' τη Δυτική Ευρώπη” είπε ο καθ. Moore.

Παραδοσιακά, το Ρεύμα του Κόλπου μετακινεί θερμό νερό βόρεια προς τη δυτική Ευρώπη, όπου χάνει θερμότητα και υγρασία προς την ατμόσφαιρα, κάνοντας το κλίμα πιο ήπιο σ' αυτή την περιοχή. Το πιο ψυχρό και πυκνό νερό βυθίζεται και επιστρέφει νότια από πιο μεγάλο βάθος, ενώ όταν φθάσει στις τροπικές περιοχές ξανανεβαίνει προς την επιφάνεια, οπότε ο κύκλος αρχίζει ξανά από την αρχή.

Οι θάλασσες της Ισλανδίας και της Γροιλανδίας είναι ανάμεσα στα μοναδικά μέρη σε όλο τον κόσμο, όπου οι συνθήκες είναι κατάλληλες για μια ανταλλαγή θερμότητας που μεταβάλλει αρκετά την πυκνότητα του ωκεανού ώστε να προκαλέσει την βύθιση των επιφανειακών υδάτων. Η μεγαλύτερη ανταλλαγή θερμότητας αέρα-θάλασσας σ' αυτές τις θάλασσες συμβαίνει στο όριο του θαλάσσιου πάγου και, με την υποχώρηση των πάγων σ' αυτές τις περιοχές, μετατοπίζεται αντίστοιχα η ζώνη ανταλλαγής θερμότητας. Αυτό προφανώς σημαίνει επίσης πως αν αντιστραφεί η υποχώρηση κι έχουμε προώθηση των πάγων, θα υπάρχει και πάλι αντίστοιχη, αντίστροφη αυτή τη φορά, μετατόπιση της ζώνης ανταλλαγής θερμότητας.

 

Το ερώτημα βεβαίως που ανακύπτει είναι το γιατί θα πρέπει οι ζώνες ανταλλαγής θερμότητας να είναι μονίμως σταθερές κι εντοπισμένες εκεί που τις βρήκαν οι μελετητές στην εξεταζόμενη περίοδο, που είναι ένα πολύ μικρό χρονικό στιγμιότυπο στη γεωλογική ιστορία της γης. Ο πλανήτης εξελίσσεται επί 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, στη γεωλογική κλίμακα χρόνου, όχι στην κλίμακα της ανθρώπινης παρουσίας. Μόνο σ' ένα μικρό χρονικό παράθυρο, τα τελευταία 200 εκατ. χρόνια, βλέπουμε στην πιο πάνω κινούμενη εικόνα τις δραματικές αλλαγές στη θέση των ηπείρων. Ανάλογα με την εξέλιξη του πλανήτη μεταβάλλεται και το κλίμα στις διάφορες περιοχές, γι' αυτό και κάποτε στην Ελλάδα ζούσαν λιοντάρια κι ελέφαντες, καθώς το κλίμα ήταν πολύ πιο ζεστό, έστω και χωρίς "ανθρωπογενείς εκπομπές" "αερίων του θερμοκηπίου". Και η Ευρώπη με τη Β. Αμερική είχαν γνωρίσει σχετικά πρόσφατα μια "μίνι εποχή παγετώνων", που κράτησε μέχρι σχεδόν τα μέσα του 19ου αιώνα: πού ακριβώς βρισκόταν λοιπόν εκείνη την περίοδο οι ζώνες ανταλλαγής θερμότητας του Ρεύματος του Κόλπου και πάγωσαν οι λαοί εκείνα τα χρόνια; Λίγο "χλωμό" το βλέπω να υπάρχει οποιαδήποτε σαφής απάντηση ...

ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr/