Το 1975 ο Anthony Sampson έγραψε το βιβλίο "The Seven Sisters" (Οι Επτά Αδελφές), περιγράφοντας πως επτά μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες κυριάρχησαν στην παγκόσμια αγορά, μέσα από μια διαδικασία εξαγορών και συγχωνεύσεων. Με βάση το έργο του Sampson, το 2003 ο Steve Thomas έγραψε το άρθρο "The Seven Brothers", για να περιγράψει τον παρόμοιο τρόπο με τον οποίο η "απελευθέρωση" των αγορών στην ΕΕ έφερε τις υπηρεσίες που σχετίζονται με τα δίκτυα νερού, ηλεκτρισμού και αερίου στα χέρια λίγων μεγάλων εταιρειών.
Το άρθρο του Thomas έχει πάντα ενδιαφέρον γιατί δεν περιορίστηκε να καταγράψει μια κατάσταση, αλλά έβαλε ερωτήματα όπως...
:
Πώς κατάφεραν αυτές οι εταιρείες να επιτύχουν αυτή τη θέση;
Γιατί δεν υπάρχουν στη λίστα εταιρείες των ΗΠΑ ή Βρετανικές;
Μπορούν αυτές οι ευρωπαϊκές εταιρείες να διεισδύσουν σε αγορές εκτός Ευρώπης;
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι από ένα τέτοιο επίπεδο συγκέντρωσης;
Γιατί η πολιτική εξουσία επέτρεψε ένα τέτοιο βαθμό συγκέντρωσης, ενώ υποτίθεται πως θέλει να προάγει τον ανταγωνισμό;
Και πού βρήκαν οι εταιρείες τους πόρους για όλες τις εξαγορές που έκαναν;
Στο άρθρο θα δείτε τις απαντήσεις που έδωσε ο Thomas, μαζί με την προειδοποίηση πως οδεύουμε ούτε καν προς Επτά, αλλά πιθανόν προς μόνο Τρεις Αδελφούς της ενέργειας και θα πρέπει ν' αφήσουμε κατά μέρος τις ρομαντικές ιδεοληψίες περί ανταγωνισμού. Αυτά το 2003. Ήδη οι Επτά έχουν μείνει ουσιαστικά μόνο πέντε (EDF, RWE, EOn, GDF Suez και ENEL), δικαιώνοντας γρήγορα τον Thomas. Και η ΕΕ δεν έκανε τίποτα για παρεμποδίσει τη συγκέντρωση σε λίγα χέρια, την ουσιαστική δημιουργία ενός ολιγοπωλίου στην ενέργεια.
12 χρόνια μετά, τα ερωτήματα του Thomas μπορούν πλέον να εμπλουτιστούν με νέα:
Γιατί μια 20ετία μετά την πρώτη Κοινοτική Οδηγία περί "απελευθέρωσης" κλείνουν ολοκαίνουργια εργοστάσια φυσικού αερίου;
Γιατί η ΕΕ έχει πλέον φέρει σε πρώτη προτεραιότητα τα έργα διασυνοριακών διασυνδέσεων των δικτύων υψηλής τάσης;
Γιατί η νομοθεσία της ΕΕ έκανε υποχρεωτικούς τους "έξυπνους μετρητές-smart meters" ηλεκτρισμού, που παραβιάζουν την ιδιωτικότητα των χρηστών, αλλά δεν έκανε υποχρεωτικούς τους "έξυπνους μετρητές" αερίου;
Γιατί έχουν γίνει περιζήτητα τα Νορβηγικά υδροηλεκτρικά;
Γιατί οι τιμές του ηλεκτρισμού διαρκώς ακριβαίνουν όσο αυξάνει η διείσδυση αιολικών & Φ/Β, αφού "ο ήλιος είναι δωρεάν" κι "ο άνεμος φυσά τζάμπα";
Γιατί οι εκπομπές CO2 μειώνονται πολύ απ' την ύφεση της οικονομίας, αλλά δεν μειώνονται απ' την αυξανόμενη διείσδυση των αιολικών & Φ/Β;
Τα ερωτήματα αυτά μοιραία φέρνουν τα επόμενα:
Γιατί η ΕΕ -πλην Γερμανίας- παραμένει σε ύφεση και οι θέσεις εργασίας μεταναστεύουν όχι μόνο στην Ασία, αλλά πλέον και στις ΗΠΑ;
Γιατί το μεταπολεμικό Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο καταρρέει, την ίδια στιγμή που ο πλούτος συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο σε λιγότερα χέρια;
Γιατί άλλαξαν σε όλη την ΕΕ οι εργασιακές σχέσεις, καταργώντας στην πράξη ακόμα και το 8ωρο, αλλά την ίδια στιγμή ο έλεγχος στον χρηματοοικονομικό τομέα γίνεται όλο και πιο χαλαρός;
Γιατί οι Ευρωπαίοι πολίτες γίνονται όλο και περισσότερο "παράπλευρη απώλεια" σε μια Γερμανική Ευρώπη των πολυεθνικών;
Από πού αντλεί το δικαίωμα ο κάθε Γερμαναράς να λέει στους Έλληνες ποια κόμματα θα προτιμούσε ο ίδιος να συμμετέχουν στην Ελληνική κυβέρνηση και ποια όχι;
Ενοχλητικά ερωτήματα ομολογουμένως, που πιέζουν για απαντήσεις, από πολίτες που δεν αρκούνται σε ενημέρωση απ' τα τηλεοπτικά δελτία των 8.
Η Γερμανική επιρροή στην ΕΕ την τελευταία 10ετία ακολουθεί μια πορεία ενοποίησης των υποδομών και συγκέντρωσης της οικονομικής εξουσίας στη Φρανκφούρτη. Η πορεία αυτή υποστηρίχτηκε απ' τη μεγάλη ανατίμηση του ευρώ, που οδήγησε σε αξεπέραστα αδιέξοδα το σύνολο του Ευρωπαϊκού Νότου. Ήδη η ισοτιμία του ευρώ δεν έχει πλέον σχέση με τα επίπεδα του 2008, του 1,6USD/€, κινείται πλέον προς το 1:1 κι αυτό δείχνει πως η συνδυασμένη πίεση Γαλλίας-Ιταλίας-Ισπανίας στη Γερμανία μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Η χαμηλή ισοτιμία μπορεί να πλήττει τα πλεονάσματα από τις Γερμανικές εξαγωγές, ενισχύει όμως το μεσογειακό τουρισμό και την Ευρωπαϊκή μεταποίηση, ακόμα και η Ελλάδα μπορεί να ξαναεπιστρέψει σε τομείς όπως η κλωστοϋφαντουργία, που δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα απ' το πανάκριβο ευρώ.
Η Ευρώπη δεν έγινε Γερμανική με δυο παγκόσμιους πολέμους και δεν θα γίνει Γερμανική ούτε με το ευρώ ούτε με τα αιολικά, ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Μπορεί να ψάχνουν διαρκώς για Lebensraum, για επέκταση του ζωτικού τους χώρου, αλλά το οικοδόμημα της ΕΕ δεν έχει κανένα μέλλον ως Γερμανικό προσάρτημα. Κι αν δεν τους αρέσει, ας κάνουν τη δική τους Ευρώπη, χωρίς τον Ευρωπαϊκό Νότο
ΠΗΓΗ:greeklignite.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου