Tην αίσθηση του προπαγανδιστικού φερέφωνου της ασφάλειας δίνει ο γνωστός Β. Λαμπρόπουλος με το ολοσέλιδο κείμενο που υπογράφει στο Κυριακάτικο Βήμα και αναφέρεται βιβλίο του Κουφοντίνα. Σ” αυτό όμως θα αναφερθούμε σε άλλη ανάρτησή μας.
Τώρα παραθέτουμε την συνέντευξη που έδωσε ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην «ναυαρχίδα» του ΔΟΛ, την οποία και δεν δημοσίευσε και με κάποιο τρόπο που δεν γνωρίζουμε βρέθηκε στην κατοχή της εφημερίδας «Το Χωνί» απ” όπου την αναπαράγουμε.
Το εισαγωγικό κείμενο υπογράφει...
ο δημοσιογράφος Γιώργος Χριστοφορίδης
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι το πρόσωπο των ημερών.
Η κυκλοφορία του βιβλίου του, «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», από τις εκδόσεις Λιβάνη έσκασε σα βόμβα. Κάποιοι μίλησαν για «ματωμένα χρήματα», άλλοι «αναγούλιασαν», όμως ο κόσμος έσπευσε στα βιβλιοπωλεία, εξαντλώντας τα 10.000 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης μέσα σε λίγες ώρες.
Ο επιχειρησιακός αρχηγός της 17Ν, της οργάνωσης που σημάδεψε τη μεταπολίτευση όσο καμία άλλη, παραμένει έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού επί 12 έτη. Γράφοντας μέσα από το κελί, βρέθηκε πάλι στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Τόσο, που ακόμη και η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη -ό,τι πιο συστημικό έχει να… επιδείξει το ελληνικό μιντιακό κατεστημένο- σκίστηκε για να εξασφαλίσει την πρώτη και αποκλειστική συνέντευξη του φυλακισμένου συγγραφέα. Και την εξασφάλισε Μόνο που, μετά… άλλαξε γνώμη! Και, λίγο πριν το κλείσιμο της εφημερίδας, κατά τις 8μ.μ της Παρασκευής ενημέρωσε ότι δεν προτίθεται να δημοσιεύσει τη συνέντευξη γιατί -λέει- «δεν έχει να πει τίποτε καινούριο»!
Το ΧΩΝΙ δημοσιεύει το πλήρες κείμενο της συνέντευξης, ώστε να κρίνουν οι αναγνώστες αν ο Δημήφης Κουφσντίνας λέει «κάτι καινούριο». Αν αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που ΤΟ ΒΗΜΑ, αφού κίνησε γη και ουρανό για να εξασφαλίσει την πρώτη συνέντευξη του συγγραφέα, αποφάσισε τελικά να μην τη δημοσιεύσει Να πετάξει, δηλαδή οτον κάλαθο των άχρηστων μια αδιαμφισβήτητη δημοσιογραφική επιτυχία, μετά το ντόρο όλων των τελευταίων ημερών.
■ Κυκλοφόρησε το βιβλίο σας και από την πρώτη ματιά, από το εξώφυλλο ήδη ξεκίνησε ο προβληματισμός και δέχεστε σφοδρές επικρίσεις. Σας κατηγορούν ότι ήδη από το εξώφυλλο επιχειρείτε «καπηλεία» ιστορικών γεγονότων με μεγάλη σημασία. Τι έχετε να πείτε;
- Συγκινητικό ίο ενδιαφέρον των επικριτών μου για την ιστορία των αγώνων αυτού του τόπου. Και γεννιέται η απορία, τόσο πολύ, τόσοι πολλοί από τους επικριτές μου εμπνέονται ξαφνικά από τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και από την εξέγερση του Νοέμβρη;
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Για μένα το εξώφυλλο του βιβλίου συμβολίζει τη συνέχεια του αγώνα, νοιώθω παιδί αυτών των αγώνων. Οι επικριτές μας ας μείνουν αυτό που είναι, παιδιά των ταγματασφαλιτών, των εκοφιτών, αυτών που στήριξαν με άμεσο και έμμεσο τρόπο τα αυταρχικά καθεστώτα της πρόσφατης ιστορίας και απολαμβάνουν διαχρονικά τους καρπούς των κόπων τους.
■ Μίλησαν πολύ για επιδίωξη προσωπικού κέρδους από το βιβλίο και κάποιοι μίλησαν για «ματωμένα χρήματα».
- Ναι είναι «ματωμένα» τα χρήματα της δικής μας πλευράς. Για τους αδύναμους, τους άνεργους, τους νέους που πλημμύρισαν τα βιβλιοπωλεία, όπου σε λίγες ώρες εξαντλήθηκαν τα 10.000 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης, αυτά τα 15 ευρώ της τιμής, στις συνθήκες της κρίσης, αντιπροσωπεύουν κόπο και αίμα.
Απέναντι μας υπάρχουν τα πραγματικά αιματοβαμμένα χρήματα: Των πάμπλουτων -μέσα στην κρίση- ανεπάγγελτων, μεγάλων πολιτικών οικογενειών. Της ΛΜΑΤ που θησαυρίζει και τώρα ακόμη, απομυζώντας και την τελευταία σταγόνα αίματος της κοινωνίας, και που μπορεί, σε καιρό κρίσης, να διαθέτει τα κλεμμένα για να απεργάζεται τα επόμενα σχέδια κατά του λαού και να αμείβει μέσα στα άλλα πλουσιοπάροχα τους τηλεαστέρες επικριτές μας που την υπηρετούν.
Οσο για το «προσωπικό κέρδος», όταν ύστερα από 12-14 μήνες προκύψει κάτι από συγγραφικά δικαιώματα, αυτά τα χρήματα θα χρησιμεύσουν για να στηρίξουν λίγο τις οικογένειες των πολιτικών κρατούμενων, που οι άνθρωποι τους καταδιώκονται, στοχοποιούνται, αποκλείονται από την πρόσβαση σε δουλειά και υποφέρουν.
■ Γιατί επιλέξατε τις εκδόσεις Λιβάνη: Γιατί δεν βάλατε το βιβλίο σας στο Internet ας πούμε;
- Πρώτα απ” όλα να πω ότι αγαπώ τα βιβλία σαν τέτοια. Το βιβλίο είναι όμορφο να μπορείς να το κρατάς, να το χαϊδεύεις, να το ξεφυλλίζεις. Αρα, δεν θα επέλεγα το Internet.
Οσο για την επιλογή του έκδοτη, όπως έχετε δει, στα 10 τελευταία χρόνια συνεργάστηκα σαν μεταφραστής και σε (άτυπη) επιμέλεια βιβλίων με διάφορους μικρούς εκδοτικούς οίκους, που με στήριξαν και με τίμησαν και τιμώ το θάρρος τους να βγάλουν τα βιβλία τους με το όνομά μου.
Αυτό το βιβλίο ήταν βέβαιο ότι θα δεχόταν μια λυσσαλέα επίθεση. Και το κόστος μιας τέτοιας επίθεσης θα μπορούσε να συντρίψει ένα μικρό εκδοτικό εγχείρημα, που είναι εκτεθειμένο στο μένος των εχθρών μας. Ενας εκδοτικός οίκος σαν τον Λιβάνη θα μπορούσε να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο χωρίς να συντριβεί. Αυτός ήταν ο λόγος που απευθύνθηκα στον Λιβάνη, που ήδη από παλιά είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκε θετικά και αυτήν τη φορά.
Πρέπει όμως εδώ, να σας αποκαλύψω και κάτι ακόμη: συμβαίνει να μας έχει συνδέσει μια παλιά γνωριμία με τον οίκο Λιβάνη. Με τον Ηλία Λιβάνη καθόμασταν σε διπλανά θρανία, μαθητές, όταν πηγαίναμε μαζί στο 5ο Γυμνάσιο Εξαρχείων!
■ Τι θα λέγατε: Εχουν δίκιο αυτοί που επικρίνουν την έκδοση αυτού του βιβλίου;
- Ο,τι υπάρχει στο βιβλίο είναι αλήθειες που τεκμηριώνονται με δικαστικές αποφάσεις και εισαγγελικά πορίσματα και με αδιάψευστα στοιχεία που αναδείχθηκαν και στη δίκη.
Να σας θυμίσω ακόμη ότι όλα αυτά τα χρόνια, δημοσιεύτηκαν δεκάδες φορές άρθρα και συνεντεύξεις μου σε εφημερίδες κάθε τύπου και τα περισσότερα σε έντυπα του αστικού φάσματος του Τύπου. Και τα περισσότερα (αν όχι όλα) ήταν με αίτημα των εκδοτών. Τότε βέβαια δεν ήταν τόσο βαθιά η κρίση δεν τα έπαιζαν όλα για όλα, τόσο πολύ όσο σήμερα.
Ακούστε, τα μνημόνια κάνουν αναγκαία την ανάλογη μνημονιακή «δημοκρατία»: που θα καίει σωρούς τα επαναστατικά βιβλία, όπως τα φασιστικά καθεστώτα που είχαν ανακύψει μετά τη μεγάλη κρίση το 1929. Που θα καταδιώκει, όχι μόνον αυτούς που τα γράφουν αλλά και αυτούς που τα διαβάζουν.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι πιο εξέχοντες τηλεεπικριτές μας μόλις μέχρι πριν από λίγους μήνες κόπτονταν για τη δημιουργία μιας «σοβαρής» Χρυσής Αυγής!
Ξέρετε, η ιδεολογική καταστολή είναι βασικό μνημονιακό προαπαιτούμενο.
■ Τι θα είχατε να πείτε για την σημερινή κατάσταση και το ρόλο της Αριστεράς σήμερα στην Ελλάδα;
- Τα βλέπουμε, τα ζούμε. Φωνάζαμε από το 1985, από το 2008 μιλώ συνεχώς με άρθρα και συνεντεύξεις για αυτά που φαινόταν ότι έρχονται. Για την απόλυτη κοινωνική και εθνική καταστροφή την αποικιοποίηση της χώρας, τη δουλοπαροικία των εργαζόμενων.
Σήμερα, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ ένα μέτωπο λαϊκής σωτηρίας.
Και η Αριστερά πρέπει να καταλάβει, ότι όταν την χαϊδεύουν, όσο την χτυπούν συγκαταβατικά στην πλάτη, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι στο σωστό δρόμο, ότι θα εξευτελιστεί, θα σβήσει. Οταν όμως συγκρούεται, όταν την πολεμούν, τότε στέκει καλά στον ιστορικό της ρόλο.
■ Πώς θα σχολιάζατε το γεγονός ότι σήμερα οι ομάδες ένοπλης βίας στελεχώνονται κυρίως από παιδιά αστικών οικογενειών;
- Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό. Αν όμως είναι έτσι, περισσότερη τιμή τους που απαρνήθηκαν την τάξη των πλούσιων για να παλέψουν για τα συμφέροντα των φτωχών. Αφιερώνω και σ” αυτούς το βιβλίο μου που το διατρέχουν δυο βασικές ιδέες: Υποκειμενικά, η σύγκρουση των αξιών, που τους οδήγησε κι αυτούς στο λαϊκό μετερίζι. Και αντικειμενικά η συνέχιση του αγώνα, που απαιτεί τη γείωση με την επαναστατική παράδοση και την εναρμόνιση της δυναμικής πάλης με τους ρυθμούς των κινημάτων.
Δημήτρης Κουφοντίνας, φυλακές Κορυδαλλού
Από vathikokkino
ΠΗΓΗ:greki-gr.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου