Όταν στην Ισπανία και την Πορτογαλία απεργούν ενάντια στις περικοπές στην παιδεία, μαζί με καθηγητές, φοιτητές, μαθητές, καταβαίνει στους δρόμους ολόκληρη η κοινωνία και διαδηλώνει μαζί τους. Την αφορά.
Όταν στην Ισπανία και την Πορτογαλία απεργούν ενάντια στις περικοπές στην υγεία, μαζί με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, καταβαίνει στους δρόμους ολόκληρη η κοινωνία και διαδηλώνει μαζί τους. Την αφορά.
Όταν στην Ελλάδα απεργούν και διαδηλώνουν μεμονωμένοι κλάδοι, η κοινωνία απλώς ενοχλείται. Πιστεύει ότι δεν την αφορά. Είναι πρόβλημα του άλλου. Η κοινωνία ενοχλείται διότι παρεμποδίζεται η μίζερη καθημερινότητά της. Ενοχλείται διότι αναγκάζεται να «ξυπνήσει» από την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι όπως πρώτα. Σήμερα η κοινωνία ενοχλείται γιατί δεν συμμετέχει. Αν συμμετείχε, αν ήταν στους δρόμους και τις πλατείες διεκδικώντας τα θεμελιώδη, όπως είναι η υγεία και η παιδεία, διεκδικώντας την επιβίωση και την αξιοπρέπειά της, είναι βέβαιο ότι δεν θα ενοχλείτο. Θα αγωνιζόταν. Σήμερα, το περιεχόμενο των αγώνων δεν είναι όπως παλιότερα, τότε που κάθε κλάδος κατέβαινε στους δρόμους για να υπερασπιστεί καθαρά συνδικαλιστικά ζητήματα εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Σήμερα, είναι ζήτημα επιβίωσης, αξιοπρέπειας, δημοκρατίας, σε μια κοινωνία που γαλουχείται πια με έντονα φασιστικά πρότυπα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου