Η κατάληξη της ευρωσυνόδου κορυφής την περασμένη εβδομάδα άφησε πίσω της μια εντύπωση που σύντομα ξεθώριασε διεθνώς: ότι ο ευρωπαϊκός Νότος κατήγαγε μια μεγάλη νίκη επειδή ο Ιταλός Μόντι (κατά κύριο λόγο) και ο Ισπανός Ραχόι (κατά δεύτερο) «έτριξαν τα δόντια» στη Μέρκελ και την ανάγκασαν να υπαναχωρήσει χρηματοδοτώντας τις ευρωτράπεζες χωρίς επιβάρυνση των κρατών. Μέχρι που σκεφτήκαμε κι εμείς να... επωφεληθούμε!
Με τη Γερμανία στο καναβάτσο άλλωστε άρχισαν να γράφονται διάφορες αστειότητες, όπως ότι ο Γιάννης Στουρνάρας θα διεκδικήσει «ίση μεταχείριση» σε περίπτωση που οι τράπεζες άλλων χωρών επανακεφαλαιοποιηθούν χωρίς επιβάρυνση του δημόσιου χρέους των χωρών αυτών. Σχεδόν προεξοφλήθηκε από αρκετούς ότι η Ελλάδα θα ελαφρυνθεί από τα 50 δισ. τραπεζικούς χρέους τα οποία είναι προγραμματισμένο μέσω του PSI να επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος μας (ποσοστό ελάφρυνσης 24% του ΑΕΠ, λέει, και ετήσια δημοσιονομική ελάφρυνση 1,5 δισ. ευρώ).
Δεν είναι γνωστό αν ξυπνήσαμε από αυτό το γλυκό όνειρο, αλλά καλά θα κάνουμε να συνέλθουμε σύντομα. Διότι στη σύνοδο κορυφής συνέβη αυτό που ήταν από λίγο έως πολύ αναμενόμενο: όλοι «κάτι πήραν», ώστε αφενός να απαλυνθεί η εντύπωση ότι το ευρώ καταρρέει και αφετέρου κανείς να μην εμφανιστεί τόσο ηττημένος ώστε να εξωθηθεί σε «ακρότητες» οι οποίες θα επιδείνωναν το κλίμα για την ευρωζώνη.
Η Ελλάδα δεν «πήρε» απολύτως τίποτε, εκτός από την επιβεβαίωση ότι ο Γολγοθάς της θα συνεχιστεί.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου