Έφθασε Πράγματι το Τέλος της Εποχής του Πετρελαίου;

 

Εάν είναι να πιστέψουμε αυτά που ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε τις τελευταίες εβδομάδες από τα συνήθως απληροφόρητα και μεροληπτούντα ΜΜΕ η ποικιλότροπα προωθούμενη σήμερα στροφή στην "πράσινη" ανάπτυξη θα οδηγήσει πολύ σύντομα, το αργότερο μέχρι το 2030,όπως κατά κόρο αρέσκονται να υποστηρίζουν..

οι νεοφώτιστοι θιασώτες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και του υδρογόνου, στην πλήρη απεξάρτηση μας από τους βλαβερούς υδρογονάνθρακες και τα ακόμα ποιό καταστροφικά στερεά καύσιμα. Επείγει η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα (δηλ. άνθρακας, πετρέλαιο και φυσικό αέριο) μας πληροφορούν οι απανταχού λαλίστατοι ειδικοί προκειμένου να σωθούμε από την επερχόμενη και βεβαιούμενη περιβαλλοντική καταστροφή!

Το αφήγημα δε αυτό πολύ έντεχνα προωθείται από το κονκλάβιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τους πέριξ αυτής χειροκροτητές που αφού έπεισαν τις περισσότερες κυβερνήσεις- μεταξύ των οποίων και την ελληνική που με απόφαση του ίδιου του πρωθυπουργού αποφάσισε να αποποιηθεί της κληρονομιάς του εγχώριου λιγνίτη 15 χρόνια ενωρίτερα από τις περισσότερες άλλες χώρες-τώρα προσπαθούν μέσα από τις αδρά χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ να πείσουν και τους πολίτες. Και ασφαλώς όπως μας πληροφορεί το υπόλοιπο αφήγημα η "μεγάλη στροφή" προς τις καθαρές τεχνολογίες επιχειρείται αποκλειστικά και μόνο για το δικό μας καλό, με στόχο την αποφυγή της εν εξελίξει υπερθέρμανσης του πλανήτη, όπως υποστηρίζει η θεωρία της Κλιματικής  Αλλαγής, που με τόση βεβαιότητα προβλέπουν τα συνήθως "αλάθητα" μαθηματικά μοντέλα, (μόνο που σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές ανακοινώσεις η μέση θερμοκρασία του πλανήτη δεν αυξήθηκε καθόλου την τελευταία 20ετία παρά τις "ασφαλείς" προγνώσεις των μαθηματικών μοντέλων του IPCC την περίοδο 1990-1995). 

Με την έλευση του COVID-19 και της τεράστιας και απότομης μείωσης στην ζήτηση υγρών καυσίμων που επήλθε συνέπεια των περιοριστικών μέτρων που επεβλήθησαν παγκοσμίως ήτο φυσικό επακόλουθο η κατακρήμνιση της τιμής του αργού και, λόγω της παρατεταμένης κρίσης, των τεράστιων ζημιών που επωμίστηκαν οι απανταχού εταιρείες πετρελαίου. Ορισμένες δε από αυτές προκειμένου να αποφύγουν την πίεση μερίδας "ακτιβιστών" μετόχων, της συγχορδίας των φωνασκούντων ΜΚΟ και του ορθοπολιτικού κατεστημένου στράφηκαν σε οικολογικά ορθές επενδύσεις, όπως οι ΑΠΕ και η ηλεκτροκίνηση, ενώ ορισμένες (λχ. ΒΡ, Shell) δήλωσαν ευθαρσώς ότι σκοπεύουν σταδιακά να μειώσουν σημαντικά την πετρελαϊκή τους παραγωγή, ιδίως από ακριβά να αναπτυχθούν κοιτάσματα, όχι όμως αυτή του φυσικού αερίου.

Μια εξέλιξη που όπως έχουμε ήδη επισημάνει από την στήλη το μόνο που θα κάνει είναι να ενισχύσει τους ανταγωνιστές τους σε Ευρασία και Μέση Ανατολή που δεν έχουν παρόμοιες οικολογικές ευαισθησίες και θα επωφεληθούν αναλαμβάνοντας αυτοί το μερίδιο αγοράς που θα αποποιηθούν οι ευρωπαϊκές πετρελαϊκές. Παράλληλα δεν είναι λίγοι οι οργανισμοί και τα think tanks που προβλέπουν κορύφωση της ζήτησης του αργού μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια, και εν συνέχεια την ραγδαία αποκλιμάκωση της, λόγω της τεράστιας στροφής προς καθαρές τεχνολογίες.

Για τον ανυποψίαστο πολίτη όλα τα ανωτέρω δίδουν την εσφαλμένη εικόνα ότι φθάσαμε ήδη στο τέλος της εποχής του πετρελαίου και είναι ζήτημα δύο-τριών, άντε  το πολύ δέκα ετών που όλος ο κόσμος θα κυκλοφορεί με ηλεκτρικά πατίνια και αυτοκίνητα, στους αγωγούς θα ρέει καθαρό, φθηνό και αέναο υδρογόνο, το σύνολο της ηλεκτροπαραγωγής θα παράγεται από ΑΠΕ και όλη η οικονομία θα ηλεκτροκινείται με "μηδενικούς" ρύπους. Το μόνο που χρειάζεται προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ενθάρρυνση των εταιρειών να επενδύσουν σε καθαρές τεχνολογίες και για αυτό και η Ευρωπαϊκή  Επιτροπή σπεύδει να δεσμεύσει το 50% των χρημάτων που θα δοθούν στις χώρες μέλη από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης για επενδύσεις σε "πράσινες" τεχνολογίες. Με αυτές να εξελίσσονται σε μοχλό για την οικονομική ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας και παράλληλα θα συμβάλλουν στην βιομηχανική αναγέννηση της γηραιάς ηπείρου.

Για το εάν φθάσαμε ή όχι στο τέλος της εποχής του πετρελαίου αρκεί να παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία για τη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου ενεργειακού μίγματος και ας βγάλει ο αναγνώστης τα δικά του συμπεράσματα. Σύμφωνα με την Eurostat  το 2018 το αργό πετρέλαιο και τα προϊόντα του κάλυψαν το 36% της ευρωπαϊκής ενεργειακής ζήτησης, το φ.αέριο το 21%, τα στερεά καύσιμα το 15%, η πυρηνική ενέργεια το 13% και οι ΑΠΕ το 15%.

Ατενίζοντας το μέλλον ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) προβλέπει σε ένα από τα σενάρια του (Stated Policies) ότι το 2040 το 53,6% των ενεργειακών αναγκών του πλανήτη θα καλύπτεται από υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φ. αέριο) ενώ στο οικολογικό σενάριο (Sustainable Development) που προϋποθέτει πολύ μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ και του υδρογόνου το ανωτέρω ποσοστό μειώνεται στο 45,6%.

Με άλλα λόγια, ούτε στο πλέον προωθημένο σενάριο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο δεν εξαφανίζονται αλλά απεναντίας θα καλύπτουν σχεδόν το 50% των ενεργειακών μας αναγκών.

Άρα το πετρέλαιο θα είναι μαζί μας για πολλά χρόνια ακόμα όχι γιατί δεν θα καταβάλλονται προσπάθειες για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα αλλά γιατί το μέγεθος, η γεωγραφική κατανομή και η σύσταση της κατανάλωσης είναι τέτοια που οδηγεί σε υψηλότερους ρυθμούς αύξησης που ικανοποιείται κατά προτεραιότητα από τα άμεσα διαθέσιμα και εύκολα προσβάσιμα πετρέλαιο και φ. αέριο.

Νομοτελειακά ο 21ος αιώνας θα μας οδηγήσει σε νέα καύσιμα (λχ. πυρηνική τήξη, πράσινο υδρογόνο), ακριβώς όπως ο 20ος αιώνας έφερε το πετρέλαιο που ως νέο καύσιμο τότε αντικατέστησε τον άνθρακα. Όμως στην περίοδο αυτή της Ενεργειακής Μετάβασης που διανύουμε οι υδρογονάνθρακες έχουν να παίξουν ένα συγκεκριμένο ρόλο. Και ας μην ξεχνάμε ότι η πρόοδος που διαπιστώνουμε σήμερα σε πληθώρα τεχνολογιών (πχ. υδρογόνο, φωτοβολταϊκά, βιοκαύσιμα) οφείλεται σε πολυετείς επενδύσεις μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών.

Από το energia.gr